Piet Modrian-Ολλανδία

Επόμενος σταθμός μας η όμορφη Ολλανδία και δε χάνουμε ευκαιρία να την “επισκεφτούμε” έστω και νοερώς.

Και τι καλύτερο να έχουμε για ξεναγό μας ένα παιδί που θα μας δείξει τα βασικότερα σημεία που μας ενδιαφέρουν όπως ξενάγηση στην πόλη του, διατροφικές συνήθειες, παρουσίαση του σχολείου του αλλά και καθημερινές δραστηριότητες. Εμείς εντυπωσιαστήκαμε από το γεγονός ότι χρησιμοποιούν ποδηλατα μικροί-μεγάλοι, ότι τα σπίτια τους είναι μεγάλα και περίεργα και ότι τρώνε πολύ τυρί.

Προσπαθούμε να την εντοπίσουμε στο χάρτη και να ανακαλύψουμε τη σημαία της. Ταυτόχρονα τους εμφανίζω και το καινούριο ζωγράφο που εκπροσωπεί την Ολλάνδία και δεν είναι άλλος από τον Πιτ Μοντριάν.

Παρακολουθούμε το παρακάτω βίντεο για να μας εισαγάγει στο τρόπο έκφρασης του ζωγράφου που με το πέρασμα των χρόνων αλλάζει και το ύφος του και από συγκεκριμένο γίνεται αφηρημένο.

Τα πρώτα του έργα ήταν τοπία που ακολουθούσαν την ολλανδική παράδοση. Αργότερα, επηρεασμένος από τον κυβισμό, δημιούργησε έργα όπου κυριαρχούσε μια αυστηρή γραμμική πειθαρχία και τα οποία εξελίχτηκαν σε πίνακες με χρωματιστά τετράγωνα και παραλληλόγραμμα που χωρίζονται μεταξύ τους από ένα πλέγμα μαύρων γραμμών. Ο ίδιος ονόμασε την τέχνη του Νεοπλαστικισμό, μια καθαρή αφαίρεση όπου σχήματα, γραμμές και χρώματα έχουν τις δικές τους αυτόνομες αξίες και σχέσεις, ενώ έλεγε: “Το συναίσθημα της ομορφιάς παρεμποδίζεται από την εμφάνιση του αντικειμένου γι’ αυτό και το αντικείμενο πρέπει να αποκλειστεί από τον πίνακα”.

Παρακολουθήσαμε και το επόμενο βίντεο για να διαπιστώσουμε ότι τα αγαπημένα χρώματά του ήταν το κόκκινο, το κίτρινο, το άσπρο και το μπλε. Του άρεσαν επίσης οι “όρθιες” και “ξαπλωτές” (οριζόντιες-κάθετες) γραμμές, τα τετράγωνα και τα παραλληλόγραμμα.Α

Αποφασίζουμε να δουλέψουμε και εμείς σαν το Μodrian. Πήρε το κάθε παιδί από ένα μαύρο χαρτόνι και τα γεωμετρικά σχήματα (blogs) της τάξης και  προσπαθήσε να αναπαράγει τα έργα του όπως καλύτερα μπορούσε. Ρίχνει το ζάρι και παίρνει τόσα blogs όσα του δείχνει για να τα τοποθετήσει όπως αυτό θέλει.

Στη συνέχεια περάσαμε στο χαρτί όπου τα παιδιά καλούνται να ζωγραφίσουν τα τετράγωνα και τα παραλληλόγραμμα , όπου 1 βάφουν κίτρινο, 2 κόκκινο, 3 μπλε, 4 μάυρο. (Το βρήκαμε εδώ)

Η εργασία αυτή μου έδωσε την ιδέα να φτιάξω ένα επιδαπέδιο παιχνίδι. Σχημάτισα με κολλητική ταινία ένα μεγάλο τετράγωνο στο πάτωμα και το χώρισα σε μικρά και μεγάλα τεράγωνα και παραλληλόγραμμα. Στόχος του παιχνιδιού ήταν  το παιδί (πιόνι) με την καθοδήγηση του οδηγού του, να καταφέρει να μπει από τη μια μεριά και παιρνόντας, υποχρεωτικά, από όλα τα τετράγωνα να βγει από την άλλη. Από όποιο τετράγωνο πέρναγε το παιδί(πιόνι), ο οδηγός του άφηνε τόσα blogs. Οι εντολές ήταν πήγαινε ….τόσα τετράγωνα αριστερά, δεξιά, εμπρός, πίσω.

Το παιχνίδι ήταν αρκετά δύσκολο αλλά το ζευγάρι Κωνσταντίνος- Νίκος τα κατάφεραν περίφημα. Την επόμενη μέρα φτιάξαμε τα δικά μας έργα-κολάζ κατά το πνεύμα του Modrian. Τα παιδιά αυτή τη φορά αφού τους δόθηκαν ψαλίδια και  χαρτιά (γλασέ) στα γνωστά χρώματα, αλλά και τα blogs άρχισαν να σχεδιάζουν μόνα τους, να κόβουν και να κολλούν και ιδού το αποτέλεσμα. (Δε νομίζω να διαφέρουν και πολύ από το πρωτότυπο, τι λέτε;)

Φτιάχουμε και τη βιογραφία του

Αφού πια γνωρίσαμε τα συγκεκριμένα έργα του και τα παιδιά είχαν κατανοήσει τον τρόπο, τους έδειξα το παρακάτω έργο γνωστό ως Boogie-Woogie

και παράλληλα τους παρουσιάζω το παρακάτω βίντεο:

Στην ερώτηση μου τι να δείχνει αυτός ο πίνακας τα παιδιά πλέον υποψιασμένα μου λένε ότι είναι οι ταράτσες από τα σπίτια ενός χωριού, από γκαράζ  αλλά και νταλίκες που είναι στο δρόμο. Τους αναφέρω τον τίτλο του έργου και παράλληλα τους βάζω να δουν και να ακούσουν το επόμενο βίντεο:

Τα παιδιά ενθουσιάζονται και τα παροτρύνω να χορέψουν

Όταν ηρεμούν τα ρωτάω πως ένιωσαν και αφού μου λένε διάφορα, στο τέλος μου αναφέρουν και τη λέξη “ζαλάδα”. Έτσι ακριβώς πρέπει να ένιωσε και ο Μodrian όταν έφυγε από την ήρεμη ζωή της  Ολλανδίας και βρέθηκε ξαφνικά σε μια θορυβώδη πόλη σαν τη Νέα Υόρκη όπου παρέμεινε εκεί μέχρι και το θανατό του. Επηρεασμένος από τους έντονους ρυθμούς της πόλης αλλά και το γρήγορο ρυθμό του Boogie-Woogie που τότε ακουγόταν πολύ, ο ζωγράφος μας έφτιαξε το παραπάνω έργο.

“Τι λέτε θέλετε να γνωρίσουμε και τη Νέα Υόρκη;” τα ρωτάω και αμέσως μπαίνουμε στο google maps. Τραβάω ένα τυχαίο στιγμιότυπο

και τους ζητάω να το ζωγραφίσουν όπως ο Μodrian (όπου άσπρο=δρόμοι χρωματίζουν με μαύρο μαρκαδόρο)

Με την ίδια λογική μπαίνουμε ξανα στο google maps και ψάχνουμε την Αλφειούσα, το όμορφο χωριό μας. Τραβάμε πάλι στιγμιότυπο τυχαίο

και ζωγραφίζουμε ξανά με τον ίδιο τρόπο.

Συγκρίνουμε και τα δύο έργα μας και διαπιστώνουμε ότι στην Αλφειούσα δε μπορούμε να φτιάξουμε τετράγωνα γιατί οι δρόμοι της δε “είναι εντάξει” (χιχι φράση που μου είπαν τα παιδιά). Προβληματιστήκαμε για αυτό το γεγονός ……αλλά τη συνέχεια του project σας τη φυλάω για την επόμενη ανάρτηση. Άλλωστε αρκετά σας κούρασα .

Καλή σας νύχτα και εις το επανιδείν!