Εργασίες μαθητών και μαθητριών

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Εδώ παρουσιάζονται οι εργασίες των μαθητών και μαθητριών για τον Πόντο:

  1. Κολάζ και κατασκευή με πλαστελίνη από τη μαθήτρια Βαλεντίνη ΡοπόδηIMG 3382
  2. Ζωγραφιά από τις μαθήτριες: Δήμητρα Παπαγεωργίου, Εύα Μήτσου και Τζωρτζίνα Καπέλη IMG 20230112 123134
  3. Ζωγραφιά από τη μαθήτρια Ελένη Πετρίδου. Η μαθήτρια ζωγράφισε τον ξεριζωμό των Ποντίων, το κάψιμο των σπιτιών τους, την πορεία προς τη θάλασσα μέρα και νύχτα (φεγγάρι στη ζωγραφιά) για να μπορέσουν να φτάσουν στην Ελλάδα , τη στενοχώρια τους που εγκαταλείπουν το σπίτι τους (πρόσωπο που κλαίει στην κορυφή της ζωγραφιάς)IMG 20230206 091948
  4. Κολάζ από τη μαθήτρια Αλκμήνη ΜπαρμπαδήμουIMG 20230119 123127
  5. Ζωγραφιά για την Παναγία Σουμελά από τη μαθήτρια Δανάη ΧριστοπούλουIMG 20230209 121755 1
  6. Επιτραπέζιο παιχνίδι από τις μαθήτριες: Τζωρτζίνα Καπέλη, Εύα Μήτσου, Αλκμήνη Μπαρμπαδήμου, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Βαλεντίνη Ροπόδη. Οι μαθήτριες έφτιαξαν το Φιδάκι του Πόντου, όπου συνδύασαν ένα κλασικό παιχνίδι Φιδάκι με ένα παιχνίδι ερωτήσεων από διάφορες κατηγορίες. Το ταμπλό, το κουτί για το παιχνίδι, το κουτί για τις ερωτήσεις και τις 30 ερωτήσεις τα έφτιαξαν μόνες τους οι μαθήτριές μας.   IMG 5687 unnamed 1unnamed 9οθόνης 2023 02 07 114132οθόνης 2023 02 07 114203
  7. Επιτραπέζιο παιχνίδι από τους μαθητές: Σπύρο Μόρφη, Δημήτρη Παπαλώτο και Ντάμπτι Φαρούκ. Οι μαθητές συνδύασαν το κλασικό παιχνίδι Μονόπολη με ένα παιχνίδι ερωτήσεων από διάφορες κατηγορίες. Το ταμπλό, το κουτί για το παιχνίδι, το κουτί για τις ερωτήσεις, τις ιδιοκτησίες με ονόματα περιοχών του Πόντου, τα χρήματα και τις 63 ερωτήσεις τα έφτιαξαν μόνοι τους οι μαθητές μας.unnamed 2 unnamed 3 unnamed 4 unnamed 5 unnamed 6 unnamed 7 unnamed 8



Λήψη αρχείου

7. Ηλεκτρονικό κουίζ από τους μαθητές:μαθητές Παναγιώτη Μασοκώστα, Νεκτάριο Μάστορα, Στέλιο Μπαούση, Ανδρέα Πυροβολισιάνο, Παναγιώτη Σαμιωτάκη και Ευθύμη Τσερπελή.

 

 

Μοναστήρια του Πόντου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Τα πιο γνωστά μοναστήρια του Πόντου είναι τα εξής:

  • Παναγία Σουμελά

sumela

Στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, σε μία σπηλιά ιδρύθηκε το 386 μ.Χ. με αποκάλυψη της Παναγίας, το μοναστήρι της Παναγίας της Σουμελάς. Η μονή χτίστηκε από δύο Αθηναίους μοναχούς, τον Βαρνάβα και Σωφρόνιο και δόθηκε το συγκεκριμένο όνομα διότι οι εκεί Πόντιοι έλεγαν συχνά «θα ανέβουμε σου Μελά την Παναΐαν».
Η θαυματουργός εικόνα, που σύμφωνα με την παράδοση χαράχθηκε από τον Ευαγγελιστή Λουκά πάνω σε ξύλο, αποτελούσε, μαζί με το αγιασματικό νερό με τις θεραπευτικές ιδιότητες, το σημείο αναφοράς της Μονής.
Ωστόσο, η βάρβαρη συμπεριφορά των Νεότουρκων και των Κεμαλικών προς τα μοναστήρια του Πόντου, οδήγησε στην ολοκληρωτική καταστροφή της μονής το 1922. Λίγο αργότερα, πριν τον ξεριζωμό και την αναγκαστική έξοδο του 1923, οι μοναχοί έκρυψαν την εικόνα μαζί με Σταυρό με τίμιο ξύλο του Μανουήλ Γ’ ανεκτίμητης αξίας, αλλά και ένα χειρόγραφο ευαγγέλιο του οσίου Χριστοφόρου, στο παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας.
Όμως, η ιστορία δεν σταματά εδώ. Το 1931, με την παρέμβαση και προτροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο ένας από τους δύο εναπομείναντες ζωντανούς μοναχούς της ιστορικής μονής, ταξίδεψε από την Θεσσαλονίκη για τον Πόντο, με σκοπό να ξεθάψει τα κειμήλια και να τα επιστρέψει στην Ελλάδα. Πράγματι, ο μοναχός κατάφερε να πάρει μαζί του τα κειμήλια που αποτελούν μέχρι σήμερα σύμβολο της πίστεως και της ορθοδοξίας.
Λίγα χρόνια μετά, το 1951, ξεκίνησε η ανέγερση της νέας Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο που αποτελεί το σημείο αναφοράς του Ποντιακού ελληνισμού στην Ελλάδα. Εκεί, όπως ήταν φυσικό, βρήκε «οίκον» και θρονιάστικε η περιώνυμη εικόνα της Παναγιάς Σουμελά μαζί με τα υπόλοιπα κειμήλια. Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου τιμάται η Παναγιά Σουμελά και πλήθος πιστών, ποντίων και μη, συρρέουν για να προσκυνήσουν την αγία εικόνα.

https://www.monastiriaka.gr/panagia-soumela-n-99687.html

https://www.panagiasoumela.gr/

  • Άγιος Ιωάννης Βαζελώνος

pontiaka2619

Το αρχαιότερο Μοναστήρι του Πόντου.  Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Τραπεζούντας σε λόφο απέναντι από το όρος Ζαβουλών. Ιδρύθηκε το 270 μ.Χ. στην  περιοχή της Άνω Ματσούκας Τραπεζούντας.

Στη Μονή ασκήτεψαν ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Στα χρόνια των Κομνηνών και της Τουρκοκρατίας γνώρισε μεγάλη άνθηση και έγινε κέντρο γραμμάτων και λατρείας.

Χαρακτηριστική ήταν η μεγάλη βιβλιοθήκη που διέθετε, της οποίας μεγάλο μέρος  καταστράφηκε το 1903. Λίγα κειμήλια γλύτωσαν την καταστροφή, όπως η εικόνα του Ιωάννη του Προδρόμου και το Ιερό Ευαγγέλιο.

Το καινούργιο Μοναστήρι βρίσκεται στους πρόποδες του Βερμίου, κοντά στο χωριό Άγιος Δημήτριος.

  • Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτας

peristerewta204 300x212

 

Ιδρύθηκε το 752 μ.Χ., εγκαταλείφθηκε το 1203 και επανιδρύθηκε το 1393, με πρωτοβουλία του ηγουμένου Γρηγορίου. Μία πυρκαγιά το 1904 κατέστρεψε μέρος της πλούσιας βιβλιοθήκης και των κτισμάτων.

Ονομάστηκε έτσι από τα περιστέρια, αφού σύμφωνα με την παράδοση, 3 μοναχοί από τα δάση των Σουρμένων ύστερα από θείο όραμα βρήκαν και παρέλαβαν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και με οδηγούς τα περιστέρια έφτασαν σε έναν πελώριο βράχο ύψους περίπου 1.200 μ., όπου έχτισαν παρεκκλήσιο του Αγίου.

Σταδιακά το μικρό παρεκκλήσι αναπτύχθηκε σε μεγάλο Μοναστήρι. Διέθετε ξενώνα με 187 δωμάτια και μεγάλη βιβλιοθήκη που περιείχε 7.000 τόμους βιβλίων. Ανιστορήθηκε στο Ροδοχώρι Νάουσας όπου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα.

  • Παναγία Γουμερά

panagia goumera

panagia goumera

Χτίστηκε τον 10ο αιώνα από τρεις μοναχούς από το Ερζερούμ.  Οι μοναχοί ήταν οι Σωφρόνιος, ΠαΪσιος και Λαυρέντιος. Το 1808 ανακηρύχθηκε Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή με απόφαση του εθνομάρτυρα Γρηγορίου του Ε΄.

Διέθετε μεγάλη βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία και χειρόγραφα. Τα πιο σπουδαία ήταν ένα πολύτιμο ευαγγέλιο  από τα έργα του Χρυσοστόμου και το αρχαίο χειρόγραφο του Αριστοτέλη το οποίο μεταφέρθηκε με παράνομο τρόπο στο Παρίσι.

Το 1971 έγινε η ανιστόρηση της νέας Μονής στο χωριό Μακρυνίτσα Σιδηροκάστρου Σερρών.

Άλλες ιστορικές Μονές του Πόντου στα ανατολικά είναι η Παναγία των Βράχων, του Αγίου Ιωάννου του  Προδρόμου, η Μονή των Διακόνων, ενώ στα δυτικά είναι τα Μοναστήρια της Αγίας Βαρβάρας.

  • Μονή Θεοσκέπαστου-Kizlar Manastir

moni theoskepastoy psila 750x482

Η Μονή Θεοσκεπάστου, βρίσκεται στην δυτική πλαγία του Μιθρίου όρους, ήταν το μοναδικό γυναικείο μοναστήρι στην επικράτεια των Μεγάλοκομνηνών. Ιδρύθηκε το 1340 από την Ειρήνη την Παλαιολογίνα, χήρα του αυτοκράτορα Βασιλείου και μητέρα του Αλέξιου Γ΄ Κομνηνού. Στην εκκλησία της μονής, βρίσκονταν οι τάφοι του δεσπότου Ανδρόνικου (1376), και του Μανουήλ Γ΄ Κομνηνού (1417).

Μετά την ανακαίνιση του 1843, η Θεοσκέπαστος παρέμεινε γυναικεία μονή μέχρι το 1922. Το 2014 ξεκίνησαν οι εργασίες αναστήλωσής της.

https://www.pontiaka.gr/monastiria-ston-ponto-n-54.html

Παίξτε μαζί μας

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Οι μαθητές του τμήματος ΣΤ2 έφτιαξαν ηλεκτρονικά και επιτραπέζια παιχνίδια και σας προσκαλούν να παίξετε μαζί τους:

1.Ηλεκτρονικό κουίζ από τους μαθητές Παναγιώτη Μασοκώστα, Νεκτάριο Μάστορα, Στέλιο Μπαούση, Ανδρέα Πυροβολισιάνο, Παναγιώτη Σαμιωτάκη και Ευθύμη Τσερπελή.

2. Επιτραπέζιο παιχνίδι από τις μαθήτριες: Τζωρτζίνα Καπέλη, Εύα Μήτσου, Αλκμήνη Μπαρμπαδήμου, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Βαλεντίνη Ροπόδη. Οι μαθήτριες έφτιαξαν το Φιδάκι του Πόντου, όπου συνδύασαν ένα κλασικό παιχνίδι Φιδάκι με ένα παιχνίδι ερωτήσεων από διάφορες κατηγορίες. Το ταμπλό, το κουτί για το παιχνίδι, το κουτί για τις ερωτήσεις και τις 30 ερωτήσεις τα έφτιαξαν μόνες τους οι μαθήτριές μας.

IMG 5687

unnamed 1unnamed 9



Λήψη αρχείου

3. Επιτραπέζιο παιχνίδι από τους μαθητές: Σπύρο Μόρφη, Δημήτρη Παπαλώτο και Ντάμπτι Φαρούκ. Οι μαθητές συνδύασαν το κλασικό παιχνίδι Μονόπολη με ένα παιχνίδι ερωτήσεων από διάφορες κατηγορίες. Το ταμπλό, το κουτί για το παιχνίδι, το κουτί για τις ερωτήσεις, τις ιδιοκτησίες με ονόματα περιοχών του Πόντου, τα χρήματα και τις 63 ερωτήσεις τα έφτιαξαν μόνοι τους οι μαθητές μας.

unnamed 8 unnamed 7 unnamed 6 unnamed 5 unnamed 4 unnamed 3 unnamed 2



Λήψη αρχείου

Οι Άγιοι του Πόντου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Ο Πόντος ήταν μια περιοχή όπου άνθισε ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Ελληνισμός. Από τα πρώτα χρόνια της διάδοσης του Χριστιανισμού έως και τις αρχές του 20ου αιώνα στον Πόντο γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και πέθαναν ειρηνικά ή με μαρτυρικό τρόπο πάρα πολλοί Άγιοι. Οι πιο γνωστοί ανάμεσά τους είναι οι:

  • Μέγας Βασίλειος :

Agios Vasileios

Γιορτάζει την 1η Ιανουαρίου( Πρωτοχρονιά) . Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ’ άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος). Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου.
Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.
Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι’ αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 – 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη.
Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε οι κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 – 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς.
Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.
Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του , την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ’ άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

  • Άγιος Νικόλαος, προστάτης των ναυτικών

inbound7327070446752207393

Γιορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 270 μ.Χ στα Πάταρα του δυτικού Πόντου.

Ήταν γόνος ευσεβούς και πλούσιας οικογένειας, έμεινε όμως νωρίς ορφανός. Νεαρός ακόμα ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο και επιστρέφοντας στο τόπο του χειροτονήθηκε ιερέας, σε ηλικία 23 ετών.

Πολύ νωρίς έφτασε στο αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας.

Όλη του την ζωή την αφιέρωσε σε καλά έργα, βοηθώντας φτωχούς, χήρες και ορφανά.

Ίδρυσε νοσοκομεία και ιδρύματα, ενώ πρωτοστάτησε στην προστασία των διωκόμενων από τους Ρωμαίους χριστιανών. Ο ίδιος φυλακίστηκε και βασανίστηκε κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού και μόνο με την έλευση του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον αυτοκρατορικό θρόνο του Βυζαντίου επέστρεψε στα θρησκευτικά του καθήκοντα, αφού πρώτα αποφυλακίστηκε το 313 μ.Χ.

Τον θεωρούν προστάτη τους όχι μόνο οι ναυτικοί μας αλλά και οι στεριανοί, που έχουν ανάγκη από κάποια προστασία.

 

  • Αγία Βαρβάρα, προστάτιδα του πυροβολικού:

25437500 676475636074095 78841525 n

Στις 4 Δεκεμβρίου γιορτάζει η Αγία Βαρβάρα, η οποία καταγόταν από τον Εύξεινο Πόντο. Υπάρχουν δυο εκδοχές για το τόπο της γέννησής της. Σύμφωνα με μια παράδοση ήταν από τη Μερζιφούντα της Αμάσειας, ενώ υπάρχει και η εκδοχή ότι καταγόταν από τη Νικομήδεια.

Η Αγία Βαρβάρα, σύμφωνα με το βίο της, ήταν μια όμορφη κοπέλα, η οποία προερχόταν από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας της, ο Διόσκουρος, ο οποίος ήταν φανατικός ειδωλολάτρης, της είχε μεγάλη αδυναμία. Με σκοπό να την προστατέψει από μνηστήρες, την είχε κλεισμένη σε ένα πύργο. Όντας απομονωμένη, παρατηρούσε από το παράθυρο τη φύση και αναρωτιόταν πως μπορεί όλα αυτά να ήταν δημιούργημα των πέτρινων και των ξύλινων θεών που πίστευε, τόσο φανατικά, ο πατέρας της. Την απάντηση στο ερώτημά της της έδωσε μια κρυπτοχριστιανή που την είχε προσλάβει ο πατέρας της να την υπηρετεί. Της μίλησε για τον Χριστό, λέγοντάς της λεπτομέρειες σχετικά με τα θαύματα και τη διδασκαλία του.  Η Βαρβάρα, ακούγοντάς την με προσοχή, ασπάστηκε τον χριστιανισμό. Φυσικά στην αρχή δεν είχε εκμυστηρευτεί την πίστη της αυτή στον πατέρα της.

Κάποια στιγμή ο πατέρας της, προκειμένου να μην πηγαίνει στα δημόσια λουτρά, αποφάσισε να φτιάξει ένα λουτρό αποκλειστικά για εκείνη. Το αρχικό σχέδιο ήταν να υπάρχουν δυο παράθυρα. Η Βαρβάρα, όμως, είπε στους εργάτες να δημιουργήσουν  ένα ακόμα. Όταν ο πατέρας της είδε αυτή την αλλαγή, την ρώτησε για ποιο λόγο ήθελε και τρίτο παράθυρο. Τότε η Αγία του εκμυστηρεύτηκε πως το έκανε για να τιμήσει την Αγία Τριάδα. Η απάντηση της αυτή εξόργισε τον πατέρα της, ο οποίος, όπως είπαμε και παραπάνω, ήταν φανατικός ειδωλολάτρης, με αποτέλεσμα να τη χτυπήσει αλύπητα, με σκοπό να την κάνει ν΄αλλάξει γνώμη. Εκείνη, όμως, ήταν ανένδοτη.

Τότε την πήγε στον ηγεμόνα Μαρκιανό, ο οποίος ήταν φανατικός εχθρός των χριστιανών, λέγοντάς του, μάλιστα, να μην τη λυπηθεί και να τη βασανίσει σκληρά. Στην αρχή ο Μαρκιανός προσπάθησε να την πείσει να αλλάξει την πίστη της, όμως, εκείνη του απάντησε, «Εγώ δεν προσκυνώ τα είδωλα. Προσκυνώ μόνο τον Κύριό μου και Θεό μου, τον Ιησού Χριστό. Λατρεύω τον Δημιουργό του ουρανού και της γης. Δεν θα με κάνεις να τον αρνηθώ για τα ψεύτικα είδωλά σου. Εμπρός, λοιπόν, κάνε ό,τι νομίζεις».  Έπειτα από αυτή την απάντηση, ο Μαρκιανός εκνευρίστηκε πολύ και διέταξε να μαστιγωθεί χωρίς έλεος. Μετά από αυτό το βασανιστήριο, κλείστηκε σε ένα κελί. Τότε της εμφανίστηκε ο Κύριος και της είπε να μην φοβηθεί και να μην λυγίσει. Ταυτόχρονα, οι πληγές στο κορμί της επουλώνονταν.

Βλέποντάς το αυτό ο Μαρκιανός και μη μπορώντας να το εξηγήσει, της λέει πως οι θεοί στους οποίους πιστεύει αυτός, την λυπήθηκαν και τις γιάτρεψαν τις πληγές. Στη συνέχεια, θέλοντας να την ταπεινώσει, διατάζει να διαπομπευτεί  γυμνή. Όμως, ενώ έβγαζαν τα ρούχα της, άλλα ωραιότερα εμφανίζονταν πάνω της. Ο ηγεμόνας, εξαγριωμένος, διέταξε τον αποκεφαλισμό της , ο οποίος και πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο της τον πατέρα, ύστερα από επιθυμία του ίδιου. Μόλις λοιπόν, αποκεφάλισε την κόρη του, ως Θεία Δίκη, τον χτύπησε κεραυνός και πέθανε κι εκείνος.

Τον τιμωρό, αυτό, κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του πυροβολικού και γι΄αυτό το λόγο το 1829 μ.Χ καθιερώθηκε ως προστάτιδα του ελληνικού πυροβολικού.

Στον Πόντο, σε μικρή απόσταση από το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, είχε χτιστεί εκκλησία στη μνήμη της. Κοντά στην εκκλησία της, λίγο πριν οι Τούρκοι καταστρέψουν το μοναστήρι, οι μοναχοί έκρυψαν την εικόνα της Παναγίας Σουμελά, την οποία το 1931, ο μοναχός Αμβρόσιος ξέθαψε και έφερε στην Ελλάδα.

  • Άγιος Σάββας, προστάτης από τον καρκίνο:

25519876 676982646023394 1893728967 n7

Ο Άγιος Σάββας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 5 Δεκεμβρίου γεννήθηκε στη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας. Από μικρός ασπάστηκε το μοναχικό σχήμα, το οποίο και υπηρέτησε με ευσέβεια και ευλάβεια μέχρι το τέλος της ζωή του. Σε ηλικία 18 ετών ταξίδεψε στα Ιεροσόλυμα, όπου και δημιούργησε το ομώνυμο μοναστήρι, το οποίο ήταν ανδρικό και κατ΄επέκταση άβατο για τις γυναίκες.

Όσες γυναίκες το επισκέπτονται, δεν εισέρχονται στον ιερό ναό, αλλά παραμένουν στην πύλη, όπου εκεί οι μοναχοί βγάζουν τα άγια λείψανα για να τα προσκυνήσουν.  Επίσης τους προσφέρουν αγίασμα και λαδάκι για να σταυρώνονται,ώστε να παίρνουν την ευλογία του Αγίου.

Στο μοναστήρι του, επιπλέον, υπάρχει μια φοινικιά, την οποία, σύμφωνα με την παράδοση, την φύτεψε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας. Τα φύλλα της θεωρούνται θαυματουργά, και βοηθούν κυρίως  γυναίκες που δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί. Σε όσες, λοιπόν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, δίνονται από τους μοναχούς  τα συγκεκριμένα φύλλα, τα οποία τα βράζουν, προκειμένου στη συνέχεια να πιουν το ρόφημά τους. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν, πριν καταναλώσουν το ρόφημα, να έχουν κρατήσει νηστεία. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες σχετικά με τη θαυματουργή λειτουργία των συγκεκριμένων φύλλων.

Εκτός, όμως, από τη βοήθεια που προσέφερε και προσφέρει στις γυναίκες που θέλουν να γευτούν την χαρά της μητρότητας, ο Άγιος Σάββας έκανε πολλά θαύματα και σε ανθρώπους που έπασχαν από καρκίνο. Ένα από τα πολλά θαύματα του έγινε σε ένα κοριτσάκι, το οποίο είχε καρκίνο στον εγκέφαλο. Οι γιατροί, πριν προχωρήσουν στο απαραίτητο και αναγκαίο χειρουργείο, είχαν προειδοποιήσει τους γονείς πως η κατάσταση ήταν πολύ κρίσιμη. Τότε εκείνοι, απελπισμένοι προσευχήθηκαν στον Άγιο Σάββα για κάποιο θαύμα, το οποίο και έγινε. Όταν οι γιατροί ξεκίνησαν την επέμβαση, διαπίστωσαν πως ο όγκος δεν υπήρχε! Ενημέρωσαν σχετικά για το γεγονός τους γονείς, χωρίς, όμως, να μπορούν να εξηγήσουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Οι γονείς του παιδιού, όμως, ήξεραν πως ο Άγιος Σάββας είχε κάνει το θαύμα του.

Ο Άγιος Σάββας, του οποίου του είχε αποδοθεί το προσωνυμιών Ηγιασμένος, κοιμήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου, σε ηλικία 94 ετών στο μοναστήρι του, στην Ιερουσαλήμ

 

  • Άγιος Μόδεστος, προστάτης των ζώων:

agios modestos 1000x650

Ο Άγιος Μόδεστος, Ιερομάρτυρας και Πατριάρχης Ιεροσολύμων γεννήθηκε το 300 μ.Χ. στη Σεβάστεια του Πόντου. Οι γονείς του ήταν ο Ευσέβιος και η Θεοδούλη, ορθόδοξοι χριστιανοί. Όταν έγινε πέντε μηνών ο Μοδέστος, ο Ευσέβιος κατηγορήθηκε ως αντιβασιλικός και εχθρός του Μαξιμιανού και συνελήφθη. Όταν το έμαθε η Θεοδούλη, πήρε το μικρό μωρό της στην αγκαλιά και κατευθύνθηκε στις φυλακές όπου ήταν ο σύζυγός της. Εκεί, αφού πλήρωσε πρώτα τους φρουρούς και την άφησαν να μπει μέσα στη φυλακή με το μωρό της, αποφάσισε με τον Ευσέβιο να έχουν ένα κοινό τέλος, και παρακάλεσαν την Παναγία να τους βοηθήσει. Έτσι κι έγινε. Το πρωί ο δεσμοφύλακας καθώς πήγε να τους δώσει ψωμί, τους βρήκε νεκρούς με το νήπιο ζωντανό ανάμεσά τους. Το νήπιο λίγο αργότερα ο δεσμοφύλακας το έδωσε σε έναν ειδωλολάτρη άρχοντα.

Σε ηλικία δεκατριών ετών περίπου, μαθαίνει από τον ίδιο τον άρχοντα την αλήθεια για τους γονείς του και αποφασίζει να βαπτιστεί χριστιανός.

Σε αυτό συνετέλεσε και κάποιος χριστιανός χρυσοχόος από την Αθήνα, ο οποίος ανέλαβε τη φροντίδα του νεοφώτιστου Μοδέστου, τον έφερε στην Αθήνα και τον αγκάλιασε σαν παιδί του. Ο Μόδεστος παρόλα αυτά αντιμετωπίζει τη ζήλια των δυο παιδιών του χρυσοχόου, καθώς ήταν προικισμένος με αρετές. Μετά το θάνατο των θετών του γονιών, τα αδέλφια τον πουλάνε ως δούλο στην Αίγυπτο.

Ο Θεός όμως δεν τον εγκατέλειψε. Ο Μόδεστος κατάφερε να κάνει χριστιανό τον αφέντη που τον αγόρασε και έτσι ελευθερώθηκε. Φεύγοντας από την Αίγυπτο κατευθύνθηκε για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους. Εκεί ο λαός των Ιεροσολύμων είδε ένα θαυμαστό γεγονός: οι πύλες του Παναγίου Τάφου άνοιξαν μπροστά στο Μόδεστο! Ο κόσμος βλέποντας αυτό το θεάρεστο γεγονός τον εξέλεξαν αρχιεπίσκοπο Μητρός Εκκλησίας, διάδοχο του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Πέρα από τα χαρίσματα που είχε ήδη, ο Θεός του επιφύλασσε άλλο ένα: τη θεραπεία των κατοικίδιων ζώων, και ιδιαίτερα τα βόδια και τους ημιόνους. Άλλωστε, και κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του πραγματοποίησε θαυμαστά γεγονότα που σχετίζονταν με τα ζώα. Κάποτε ενώπιον του βασιλιά, ομολογούσε την πίστη του στον αληθινό θεό. Ο βασιλιάς διέταξε τους στρατιώτες να δέσουν τον Μοδέστο σε δύο άγριους ημιόνους και να τους αφήσουν να τρέξουν, προκειμένου να διαμελισθεί το σώμα του επάνω στις πέτρες. Ο Άγιος Μόδεστος, όμως, σήκωσε το χέρι του προς τους ημιόνους, τους ευλόγησε και τότε αυτοί έφυγαν, αφήνοντάς τον λυμένο και αβλαβή. Αυτό εξόργισε τον βασιλιά, ο οποίος διέταξε να τον ξαναδέσουν στους ημιόνους, όχι μόνο απ’ τα χέρια αλλά και απ’ τα πόδια, και να χτυπήσουν με πολλή δύναμη τα ζώα, ώστε να τρέξουν. Ο μάρτυρας του Χριστού έλεγε, καθώς τον έσερναν οι ημίονοι: «Εάν ο Θεός είναι μαζί μας, κανείς δεν είναι εναντίον μας».

Κάποιος βοσκός βλέποντας τον Άγιο κι αναγνωρίζοντάς τον, τον πλησίασε και τού είπε: «Λυπήσου με, πάτερ, και βοήθησε με, ώστε με τις ευχές σου ν’ αποκτήσω ένα μοσχάρι». Εκείνη τη στιγμή ο Άγιος Μόδεστος πρόσταξε τους άγριους ημιόνους να σταματήσουν να τον τραβούν. Κάλεσε τότε το βοσκό να πλησιάσει μαζί με το κοπάδι του κι ευχήθηκε: «Ο Θεός, που ευλόγησε τα βόδια και τα πρόβατα του Αβραάμ, να σου χαρίζει κάθε χρόνο δύο μοσχάρια, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό». Αμέσως μετά ο βοσκός αποχώρησε ευχαριστημένος και ο Άγιος διέταξε τους ημιόνους να επιστρέψουν στο μέρος απ’ όπου είχαν ξεκινήσει να τον σέρνουν. Βλέποντας αυτό το γεγονός ο βασιλιάς εξαγριώθηκε ακόμα περισσότερο.

Ανείπωτα ήταν τα βασανιστήρια πού επακολούθησαν: έμπηξαν καρφιά στα πόδια του, τον λιθοβόλησαν, τον έριξαν σ’ ένα λέβητα με καυτό μολύβι, τον έδεσαν σε μία κολόνα και άναψαν γύρω του μεγάλη φωτιά, αφού πρώτα άλειψαν το κεφάλι του με πίσσα και λάδι. Τίποτε, όμως, απ’ αυτά δεν κατέβαλε τον Άγιο μάρτυρα. Και τότε ο βασιλιάς διέταξε τον αποκεφαλισμό του.
Λίγο πριν από το τέλος του, ο Άγιος Μόδεστος προσευχήθηκε και τα τελευταία του λόγια ήταν: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δημιουργέ τού φωτός, καταξίωσόν με της Βασιλείας Σου. Σέ, Δέσποτα, και μόνον επόθησεν η ψυχή μου και για Σένα κατεφρόνησα το θάνατο και τα βασανιστήρια. Μη με κρίνεις λοιπόν, ανάξιο των αγαθών Σου, φιλάνθρωπε, και δέομαί Σου, όποιος με επικαλεστεί και με εορτάζει και όποιος αναγνώσει το Μαρτύριό μου, βοήθησέ τον πάντοτε, χάριζέ του πλούσια τα ελέη σου και αποδίωξε από τον οίκον αυτού και από όλα τα ζώα του κάθε βλάβη και ασθένεια και πλήθυνέ τα, όπως ευλόγησες και επλήθυνες τα ποίμνια του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και όλων των δούλων Σου, διότι είσαι ευλογητός στους αιώνες. Αμήν». Ύστερα ο Άγιος Μοδέστος προτρέπει το δήμιο να τον αποκεφαλίσει.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου· ημέρα που αποκεφαλίστηκε ο Άγιος, το 374 μ.Χ., στο 74ο έτος της ζωής του.

 

  • Άγιος Ευγένιος, ο προστάτης της Τραπεζούντας:

agios eygenios

Γιορτάζει στις 21 Ιανουαρίου.

Ο Άγιος Ευγένιος κατά πολλούς είναι το καύχημα του Πόντου. Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα, εξού και το προσωνύμιο «Τραπεζούντιος» που του έχει αποδοθεί και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Έζησε την εποχή όπου διοικητής της Καππαδοκίας ήταν ο Λυσίας, ο οποίος ήταν σκληρός διώκτης των χριστιανών και πιστός στην περσική θεότητα του «Μίθρα», που τότε ήταν πολιούχος της Τραπεζούντας.  Έτσι, λοιπόν, όσοι πίστευαν στην νέα θρησκεία, τον χριστιανισμό δηλαδή, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια.

Κάτοικοι, λοιπόν, της Τραπεζούντας, πιστοί στον Λυσία και στη θρησκεία του, καταγγέλλουν τον Άγιο Ευγένιο και τους συναθλητές του, Ουαλεριανό, Κανίδιο και Ακύλα, ότι διδάσκουν και μιλούν για τον χριστιανισμό. Αρχικά συλλαμβάνουν τον Ακύλα, ο οποίος, παραδέχθηκε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και άθελά του προδίδει τον Κανίδιο και τον Ουαλεριανό. Οι τρεις τους, λοιπόν, αφού φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, ύστερα από υπόδειξη του Λυσία, στον οποίο, όταν παρουσιάστηκαν ομολόγησαν την πίστη τους στον Εσταυρωμένο.

Ο Ευγένιος τότε κατάφερε να ξεφύγει και κρυβόταν σε μια σπηλιά στο δάσος, μέχρις ότου του παρουσιάστηκε ο Χριστός, ο οποίος τον ενθάρρυνε να φανερωθεί και να ομολογήσει την πίστη του. Έτσι κι έγινε. Ο «Τραπεζούντιος» προκαλεί, ουσιαστικά, τη σύλληψή του και οδηγείται ενώπιον του Λυσία, όπου ομολογεί την πίστη του στον Χριστό. Όπως ήταν αναμενόμενο βασανίζεται και οδηγείται στην φυλακή.

Ο Λυσίας, ωστόσο, προκειμένου να τον πείσει να αλλάξει τη θρησκεία του, τον καλεί να αποδείξει την πίστη του. Ο Άγιος Ευγένιος οδηγείται σε έναν ειδωλολατρικό ναό. Όσο προσεύχεται, τρία ειδωλολατρικά αγάλματα θρυμματίζονται, εντυπωσιάζοντας όσους παραβρίσκονταν στο ναό. Τότε πολλοί άρχισαν να πιστεύουν στη νέα θρησκεία. Ο Λυσίας, όπως ήταν αναμενόμενο, εξοργίζεται, με αποτέλεσμα να διατάξει να ετοιμαστεί μια κάμινος και να ριχθούν μέσα, τόσο ο Άγιος Ευγένιος, όσο και οι συναθλητές του. Η φωτιά, όμως, σβήνει και όταν, λίγες μέρες αργότερα, οι δήμιοι πάνε στο μέρος όπου τους είχαν ρίξει, τους αντίκρισαν σώους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξουν πίστη, επηρεαζόμενοι και εντυπωσιασμένοι από το θαύμα. Εξοργισμένος, μετά και από αυτό το θαύμα ο Λυσίας, διατάζει τον αποκεφαλισμό των Ουαλεριανό, Κάνδιδο και Ακύλα και τη σταύρωση του Ευγένιου. Ως εκ θαύματος πάλι, ο Ευγένιος ελευθερώνεται και οι πληγές του θεραπεύονται. Οι συγκρατούμενοί του, άφωνοι από το μεγαλείο του θαύματος, προσέρχονται και αυτοί στο χριστιανισμό.  Ο Λυσίας αποδίδει αυτό το θαύμα στη μαγεία και διατάζει τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος πραγματοποιείται στις 21 Ιανουαρίου 292 μ.Χ., την ημέρα, δηλαδή, που τιμάται και η μνήμη του. Το σκήνωμά του κλάπηκε από πιστούς του χριστιανισμού και τάφηκε κοντά στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου οι χριστιανοί έχτισαν ναό προς τιμήν του. Στο ναό αυτό, στέφονταν οι βασιλείς του Πόντου.

  • Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

agios georgos karslidis

Γιορτάζει στις 4 Νοεμβρίου.

Ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 μ.Χ. στην Αργυρούπολη του Πόντου και το βαφτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος.
Έμεινε από μικρός ορφανός και μάλιστα οι γονείς του πέθαναν την ίδια ημέρα. Όμως, αμέσως φανερώθηκαν τα σημεία της κλήσεως και της χάριτος. Γαλουχημένος από την ευσεβέστατη μάμμη του με την παραδειγματική ποντιακή ευσέβεια, μόλις στάθηκε στα πόδια του και άρχισε να μιλάει έδειξε ότι διέφερε των άλλων παιδιών και ότι ήταν αφοσιωμένος στον Θεό. Παιδί ακόμα, προσεύχονταν συνεχώς, έκανε νηστείες και επτά χρονών πήγε και προσκύνησε την Παναγιά του Σουμελά. Δόκιμος μοναχός έγινε σε ηλικία μόλις εννέα ετών.
Η κουρά του σε Μοναχό έγινε το 1919 μ.Χ. σε ηλικία 18 ετών και στην συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος.
Τις τραγικές ημέρες του διωγμού της Εκκλησίας από τους κομμουνιστές στην Γεωργία, ο νεαρός Ιεροδιάκονος συνελήφθη ως «εχθρός του λαού», υπέστη φυλακίσεις, ταπεινώσεις, ευτελισμούς, δημόσιες διαπομπεύσεις και ανήκουστους βασανισμούς. Καταδικάσθηκε μάλιστα σε θάνατο και τουφεκίστηκε, αλλά διεσώθη θαυματουργικώς!
Το 1925 μ.Χ. χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και Πνευματικός, ενώ το 1929 μ.Χ. ήρθε, μετά από πολλές περιπέτειες στη Σίψα (στο συνοικισμό των Ταξιαρχών Δράμας) της Ελλάδας, όπου έζησε τα τελευταία τριάντα, από τα πενήντα οκτώ χρόνια της ζωής του.
Καταδικάσθηκε και πάλι σε θάνατο το 1941 μ.Χ. από τους εκ βορρά ομόδοξους εισβολείς και σώθηκε και πάλι θαυματουργικώς, για να συνεχίσει την Οσιακή του ζωή μέχρι την ημέρα της κοίμησης του, στις 4 Νοεμβρίου 1959 μ.Χ.

 

  • Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης

paisios

Ο Παΐσιος ο Αγιορείτης, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια.

Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει…

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά. Στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ήπειρο, συγκεκριμένα στην Ηγουμενίτσα και κατέληξαν στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του με βαθμό οκτώ και διαγωγή «εξαίρετο».

Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στον στρατό, ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.

Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στον στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής, κατά τον Ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμεί στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.

Ο πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του.

Έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν η Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει τον πατέρα Κύριλλο, που ήταν Ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά.

Το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον Β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του.

Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους. Αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων. Είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντας τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου.

Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Ο Γέροντας εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους, ιδίως τρόφιμα και φάρμακα.

Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος, φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του, και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια. Συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.

Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος. Κάθε λογής βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα χαρισματικό μοναχό, που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρονακτικές εργασίες, συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία, η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση του Γέρωντα Τύχωνα το 1968.

Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του. Πράγμα που ήταν επιθυμία του φίλου του, λίγο πριν πεθάνει.

Το 1979 αποχώρησε από την σκήτη του Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε σκληρά, για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο». Όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του.

Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες, για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί. Λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο πάτερ Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή. Στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει, ασθενεί και μεταφέρεται στο Θεαγένειο. Όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο γέροντας χειρουργείται.

Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ), ο Γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου 1994. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου 1994 (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο Γέροντας κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του.

Τελικά την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:30 το βράδυ, την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος.

Το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Γέροντας είχε περάσει πλέον στην αιωνιότητα..

 

Αλλά και πολλοί άλλοι Άγιοι κατάγονται από τον Πόντο π.χ

Πηγές:

Διάσημοι Πόντιοι

Δημοσιεύθηκε από τον/την

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ

2435569

Ο Χάρρυ Κλυνν (Καλαμαριά, 7 Μαΐου 1940 – Καλαμαριά, 21 Μαΐου 2018), γεννημένος ως Βασίλης Τριανταφυλλίδης, ήταν Έλληνας κωμικός, σατιρικός ηθοποιός και πολιτικός.

Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια Ποντίων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τριανταφυλλίδη. Εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 ετών. Παράλληλα φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Καλαμαριάς και αργότερα στο Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη άλλαξε τη ζωή του καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κέρδισε» και μια πρόταση από τον Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.

Άρχισε να γίνεται πιο γνωστός μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες (Γάμος αλά ελληνικά και Τα 201 καναρίνια), στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και μετά τις πρώτες θεατρικές εμφανίσεις του στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου.

Το 1964 έκανε μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος διήρκεσε 10 χρόνια και δούλεψε τόσο στις HΠA όσο και στον Καναδά σε κέντρα της ελληνικής διασποράς και σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο είδος, που το εισήγαγε αργότερα στην Ελλάδα).

Τον χειμώνα του 1974 γύρισε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε σε μπουάτ της Πλάκας, στον «Αιγόκερω», στον «Ζυγό» και στην «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978.

Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 ζούσε μόνιμα στη γενέτειρά του, την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, όπου έγραφε βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), έπαιζε στο θέατρο, ζωγράφιζε (έχει κάνει 8 ατομικές εκθέσεις) και ηγούταν της μείζονος αντιπολίτευσης στον Δήμο Καλαμαριάς. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του «Όχι». Πέθανε στις 21 Μαΐου του 2018 στο νοσοκομείο της Καλαμαριάς από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.

 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΧΟΥΡΙΔΗΣ

tsaxoyridi

Ο Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης είναι Έλληνας τραγουδιστής. Είναι αδερφός του λυράρη Ματθαίου Τσαχουρίδη.

Γεννήθηκε στην Βέροια 1980 όπου μεγάλωσε και τελείωσε και τις εγκύκλιες σπουδές του.

Σπούδασε μουσική στο Λονδίνο, κατόπιν υποτροφίας της Ιεράς Μητρόπολης Βεροίας (Εκκλησία της Ελλάδος). Είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου Goldsmiths University of London. Ολοκλήρωσε το πτυχίο μουσικών σπουδών και το μεταπτυχιακό του στην Εθνομουσικολογία ερευνώντας μια σειρά από ειδικά θέματα όπως μουσική λογοκρισία, αίσθηση πολιτιστικής ταυτότητάς μέσω της μουσικής, μουσική και εθνικισμός, εθνική μουσική της Ελλάδος, αυθεντικότητα στη μουσική παράδοση, ιταλική όπερα και άλλα.

Το 2003 κερδίζει μια δεύτερη υποτροφία, αυτή τη φορά από το Αγγλικό ίδρυμα Michael Marks Charitable Trust για την αποπεράτωση διδακτορικής διατριβής με θέμα: «Παραδοσιακές φωνητικές τεχνικές του Πόντου και της Ηπείρου στη σύγχρονη Ελλάδα: μια αντανακλαστική μουσική εθνογραφία». Το αντικείμενο διαπραγμάτευσης αποτελεί πρωτόλεια έρευνα στο ευρύτερο πεδίο της μελέτης παραδοσιακών φωνών καθιστώντας έτσι μια πιλοτική μελέτη για παρόμοιες έρευνες. 

Το τελικό κονσέρτο υπεράσπισης της διδακτορικής του διατριβής έλαβε χώρα τον Ιούνιο 2008 στο Ελληνικό κέντρο του Λονδίνου με τίτλο «Ψυχή & Σώμα» όπου ο Κωνσταντίνος απέσπασε άριστες κριτικές από τους εξεταστές του αποπερατώνοντας τη διατριβή του με βαθμό άριστα. Εκείνη η μέρα στάθηκε αφορμή για τη γέννηση μιας «μουσικής οντότητας» όπου ακολουθεί τον Κωνσταντίνο και τον αδερφό του Ματθαίο μέχρι σήμερα. Η μουσική αυτή οντότητα έχει αντικείμενο διαπραγμάτευσης τα «σύνορα της μουσικής» και κατ’ επέκταση το πάντρεμα διαφόρων μελωδιών από το παγκόσμιο ρεπερτόριο (εθνικής, κλασσικής και κινηματογραφικής μουσικής) εκτελεσμένο από τη ποντιακή λύρα του Ματθαίου και από τη φωνή του Κωνσταντίνου.

 

ΙΕΡΟΚΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

778

Γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα . Αποφοίτησε το 1982 από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μέχρι το 1990, συμμετείχε ως ηθοποιός και ιδρυτικό μέλος μικρών πειραματικών θιάσων σε έργα Νίκου Καζαντζάκη, Ντάριο Φο, Δημήτρη Ψαθά, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Αριστοφάνη, Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Το 1990, μαζί με άλλους ηθοποιούς και μουσικούς, δημιούργησε το σατιρικό μουσικοθεατρικό σχήμα “Άγαμοι Θύται”, στο οποίο συμμετείχε γράφοντας, παίζοντας και σκηνοθετώντας.

Στο θέατρο, έχει παίξει σε έργα των Τένεσι Ουίλιαμς, Γρηγόριου Ξενόπουλου, Ιάκωβου Καμπανέλλη, Άντον Τσέχωφ, Εντουάρντο Ντε Φιλίππο κ.ά.

Στην τηλεόραση, έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές (Είμαστε στον αέρα, Και πάλι φίλοι κ.ά.), ενώ έχει ενσαρκώσει και τον Αστυνόμο Μπέκα στην τηλεοπτική μεταφορά των μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή.

 

ΣΑΚΗΣ ΤΑΝΙΜΑΝΙΔΗΣ

λήψης 1

Ο Σάκης (Αθανάσιος) Τανιμανίδης είναι Έλληνας παρουσιαστής, παραγωγός και επιχειρηματίας. Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1981 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην περιοχή της Καλαμαριάς. Έχει δύο αδέλφια, τον Πάνο και την Κασσιανή. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και το μπάσκετ ενώ μετά το σχολείο, σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποφοιτώντας αργότερα με δίπλωμα Αγρονόμου και Τοπογράφου Μηχανικού.

Έγινε γνωστός μέσα από την ταξιδιωτική εκπομπή World Party, την οποία δημιούργησε και παρουσίασε. Η εκπομπή προβλήθηκε πρώτα στη ΕΡΤ3 και στη συνέχεια στο κανάλι Alpha για τρεις σεζόν, από το 2014 έως το 2016 με μεγάλη επιτυχία. Το 2017 παρουσίασε το ριάλιτι επιβίωσης Survivor για την Ελλάδα. Το 2022 αγόρασε τα διακαιώματα του επιχειρηματικού σόου “Dragons’ Den”, στο οποίο είναι Executive Producer και παρουσιαστής.

 

ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

λήψης 2

Η Μελίνα (Συμέλα) Ασλανίδου γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1974 στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, αλλά πέρασε τη παιδική της ηλικία στη Παραλίμνη Γιαννιτσών. Έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει σπουδάσει βοηθός μικροβιολόγου στη Θεσσαλονίκη. Την περίοδο 2000 έως 2002 συμμετείχε στο συγκρότημα “Οι Απέναντι”, με το οποίο κυκλοφόρησε τα άλμπουμ “Το Παρελθόν Θυμήθηκα” και το “Μικρή Αγάπη” που περιέχει την διασκευή του τραγουδιού “Τι σου κανα και πίνεις“, με την οποία το συγκρότημα έγινε ευρύτερα γνωστό. Έπειτα η Μελίνα ακολούθησε σόλο καριέρα.

 

ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

kontogainnidis3

Ο Παύλος Κοντογιαννίδης (γενν. Βέροια, 13 Αυγούστου 1950-) είναι Έλληνας Ηθοποιός ποντιακής καταγωγής, με πολύχρονη θητεία στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

Έχει εργασθεί ως παραγωγός ραδιοφώνου στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και στον ΑΝΤ1, ενώ ασχολείται και με το τραγούδι. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές βιντεοταινίες και τηλεταινίες ενώ έχει εμφανιστεί και σε τηλεοπτικές εκπομπές και τηλεπαιχνίδια. Ερμήνευσε δεκάδες ρόλους του παγκόσμιου και του κλασικού ελληνικού ρεπερτορίου, ενώ ενσάρκωσε ορισμένους χαρακτηριστικούς τύπους σε σίριαλ της τηλεόρασης. Έχει τιμηθεί με τρία θεατρικά και ένα κινηματογραφικό βραβείο.

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ

eythimiadis

Ο Θανάσης (Αθανάσιος) Ευθυμιάδης (Βρυσικά Διδυμοτείχου, 6 Φεβρουαρίου 1967) είναι Έλληνας ηθοποιός.

Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Βεάκη. Είναι παντρεμένος με την Σέρβα ηθοποιό και μοντέλο Άννα Δημητρίεβιτς, με την οποία έχουν δύο κόρες, τη Ζωή που γεννήθηκε το 2007 και τη Σόφη, που γεννήθηκε το 2009

 

ΠΑΡΘΕΝΑ ΧΟΡΟΖΙΔΟΥ

xorozidou 13

Η Παρθένα Χοροζίδου (Καβάλα, 22 Οκτωβρίου 1979) είναι Ελληνίδα ηθοποιός, απόφοιτη της Δραματικής Σχολής Γ. Θεοδοσιάδη

 

ΣΟΦΙΑ ΜΟΥΤΙΔΟΥ

sofia moutidou

Η Σοφία Μουτίδου (γεν. 18 Απριλίου 1972) είναι Ελληνίδα ηθοποιός, κωμικός stand-up, παρουσιάστρια, youtuber και σκηνοθέτης. Έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσα από τους πρωταγωνιστικούς της ρόλους στις τηλεοπτικές σειρές Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη (2002-2004) και Το καφέ της Χαράς (2003-2005). Από το 2012 γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί τις δικές της παραστάσεις stand-up. Το 2016 δημιούργησε το δικό της κανάλι στο youtube δημιουργώντας περιεχόμενο σατιρικού, σχολιαστικού και κοινωνικού περιεχομένου

 

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

λήψης 3

Ο Στέλιος Καζαντζίδης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους Έλληνες τραγουδιστές όλων των εποχών.

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία Αττικής και ήταν γιος του Χαράλαμπου Καζαντζίδη με καταγωγή από τα Κοτύωρα (σημ. Ορντού) του Πόντου και της Γεσθημανής (Χατζίδαινας) με καταγωγή από την Αλάγια της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, τραγούδησε δημιουργίες μεγάλων συνθετών (Μάνος Χατζιδάκις, Άκης Πάνου, Γιάννης Παλαιολόγου, Απόστολος Καλδάρας, Μανώλης Χιώτης, Μίκης Θεοδωράκης, Θοδωρής Δερβενιώτης, Νάκης Πετρίδης, Χρήστος Λεοντής, Τάκης Σούκας, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Μπάμπης Μπακάλης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιώργος Μητσάκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Σταύρος Ξαρχάκος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Ζαμπέτας κ.ά.) και στιχουργών (Κώστας Βίρβος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Τάσος Λειβαδίτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας, Σώτια Τσώτου, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Ευάγγελος Ατραΐδης, Βάντα Κουτσοκώστα, Νίκος Λούκας, Λευτέρης Χαψιάδης, Χαράλαμπος Βασιλειάδης κ.α.)

Απεβίωσε στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, σε ηλικία 70 ετών, μετά από πολύχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου. Ο Καζαντζίδης είχε αρνηθεί να γίνει η κηδεία του δημοσία δαπάνη. Η ταφή του έγινε στο Νεκροταφείο της Ελευσίνας, πλάι στον τάφο της μητέρας του Γεσθημανής, όπως το επιθυμούσε ο ίδιος, ενώ η κηδεία του εξελίχθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Μέχρι σήμερα ιδρύονται σύλλογοι για αυτόν και πολλοί δρόμοι φέρουν το όνομα του.

 

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ

Λευτέρης Πανταζής | Βιογραφία - Δισκογραφία

Ο Λευτέρης Πανταζής (πραγματικό όνομα: Ελευθέριος Παγκοζίδης) γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1955 στην Τασκένδη της πρώην Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν από γονείς της ελληνικής ποντιακής κοινότητας της ΕΣΣΔ. Λίγα χρόνια μετά ήρθε στην Ελλάδα ως πρόσφυγας όπου, καθώς τα χρόνια ήταν δύσκολα, δούλευε από μικρός ως λούστρος, ωστόσο το τραγούδι ήταν πάντα η μεγάλη αγάπη του.

Θεωρείται ένα από τα εμπορικότερα ονόματα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, με 27 προσωπικούς δίσκους και 13 συλλογικούς. Από αυτούς, 30 έγιναν πλατινένιοι ενώ και οι 40 έχουν γίνει χρυσοί. Το σύνολο των πωλήσεων δίσκων και cd φτάνει γύρω στα 4.000.000. Πολύ συχνά δίνει συναυλίες στην Ελλάδα αλλά και στους ομογενείς του εξωτερικού. Έχει διατελέσει πρόεδρος του ποδοσφαιρικού τμήματος του Πανιωνίου

 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ

remos

Ο Αντώνης Ρέμος (πραγματικό όνομα: Αντώνιος Πασχαλίδης) (Ντίσελντορφ, 19 Ιουνίου 1970) είναι Έλληνας τραγουδιστής. Όλοι του οι δίσκοι έχουν γίνει πολλαπλά πλατινένιοι και θεωρείται ένας από τους εμπορικότερους τραγουδιστές της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της ομάδας Ηρακλής.

 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ

pantelis pantelidis tag

Ο Παντελής Παντελίδης (Νέα Ιωνία Αττικής, 23 Νοεμβρίου 1983 – Ελληνικό Αττικής, 18 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης, ενώ υπήρξε ακόμη ποδοσφαιριστής και υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού.

Έγινε γνωστός το 2010 μέσω της πλατφόρμας YouTube, όπου ο ίδιος αναρτούσε τα βίντεο του τραγουδώντας και παίζοντας με την κιθάρα με σκοπό να μην τα ξεχάσει.

Καλλιόπη Ταχτσόγλου

5d866ec12300005600d2e556

Γεννήθηκε το 1961 στην Πλατανόβρυση Δράμας.Από το 1984 μέχρι σήμερα εργάζεται στο θέατρο (Εθνικό Θέατρο, Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», θέατρον ΑΤΤΙΣ, θέατρο εμπρός, ομάδα Θέαμα, ΔΗΠΕΘΕ Βεροίας και Σερρών, Θέατρο Λαμπέτη, Σμαρούλα, Παρκ, Ακάδημος κ.α) ενώ για αρκετά χρόνια λάμβανε μέρος σε διάφορες επιτυχημένες τηλεοπτικές δουλειές. Έγινε γνωστή από την τηλεοπτική σειρά “Δύο ξένοι”.

 

Γιώργος Γιελτσίδης

Ο Πόντιος ποδοσφαιριστής που αψήφησε τον Στάλιν

pontioi

Το ποδόσφαιρο στην Αμπχαζία ήταν πάντα δημοφιλές και έχει μια αρκετά πλούσια ιστορία, παρόλο που του λείπουν οι διακρίσεις. Το σπορ ξεκίνησε να παίζεται στη χώρα από μαθητές. Ανάμεσα στα σχολεία που το διέδωσαν ήταν και τα ελληνικά.

Οι Έλληνες αποτελούσαν μία εκ των πέντε εθνοτήτων που κατοικούσαν στην περιοχή. Στην πλειοψηφία τους ήταν Πόντιοι που είχαν καταφύγει στη Ρωσία από την πατρίδα τους μετά το 1923. Ωστόσο στη δεκαετία του 1930 το σοβιετικό καθεστώς τους αντιμετώπιζε ως αντεπαναστατικά στοιχεία και δεν άργησε να ξεκινήσει διωγμό εναντίον τους.

Ο Πόλεμος πάγωσε προσωρινά τις διώξεις αλλά τον Ιούνιο του 1949 χιλιάδες Πόντιοι εξορίστηκαν από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας προς τις αφιλόξενες περιοχές του Καζακστάν. Οι Έλληνες, πριν το 1949, ήταν περίπου 40.000 σε όλη την Αμπχαζία, αλλά μετά τους εκτοπισμούς που ακολούθησαν εκείνη τη χρονιά δεν έμειναν ούτε 1.000.

Ανάμεσα στους εκτοπισμένους ήταν και συγγενείς του Γκιόργκι (Γιούρι) Ελτσίντι, όπως έγραφε η ταυτότητα του Γιώργου Γιελτσίδη. Γεννημένος το 1924 ήταν την εποχή εκείνη φτασμένος ποδοσφαιριστής. Έπαιζε επιθετικός και είχε το παρατσούκλι «Φουντούκ» (φουντούκι).

Ο ίδιος είχε σοβιετική υπηκοότητα και το όνομά του δεν βρισκόταν στις λίστες με τους εκτοπισμένους. Ωστόσο δεν μπορούσε να μείνει αδρανής στο δράμα των συγγενών του. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας αρνήθηκε να πάρει μέρος με την ομάδα του, τη Ντινάμο Σουχούμι στον αγώνα εναντίον της Ντινάμο Μπατούμι…

Δίχως τον καλύτερο παίκτη της η η ομάδα του Σουχούμι βρέθηκε να χάνει 4-0. Το τι έγινε μετά το διβάζουμε στη διήγηση του Αλέξιου Αλεξιάδη προς τον Βασίλη Τσενκελίδη που δημοσιεύτηκε στο Pontonews.gr (12/2/2022)

«Τότε οι Αρχές της πόλης έστειλαν σε αυτόν τους αστυνόμους για να ζητήσουν να συμμετάσχει στον αγώνα. Ο Γιελτσίδης αρνήθηκε εξηγώντας τη στάση του με την άδικη εξορία των Ελλήνων. Βγήκε στο γήπεδο μόνο, όταν του υποσχέθηκαν πως δεν θα εξοριστεί η οικογένειά του.

Με τον θρυλικό ποδοσφαιριστή «Φουντούκ» το «Ντιναμό Σουχούμι» νίκησε 5-4. Όμως η οικογένεια του εξορίστηκε. Στην εξήγηση των Αρχών φάνηκε πως εννοούσαν μόνο την προσωπική οικογένεια του Γεώργιου Γιελτσίδη και όχι των γονιών του και αδελφών του.

Ο Γιελτσίδης προτίμησε να φύγει στην εξορία μαζί με τα συγγενικά του πρόσωπα και γύρισε στο Σουχούμι μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953.

 

Κώστας Νεστορίδης

Kostas Nestoridis

Ο Κώστας Νεστορίδης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίζονταν στην επίθεση. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιθετικούς ποδοσφαιριστές με μεγάλη προσφορά στην ΑΕΚ και στην Εθνική Ελλάδας. (15 Μαρτίου 1930)

Ο Νέστορας γεννήθηκε το 1930 στην Δράμας από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο. Το 1933 η οικογένεια μετακομίζει στην Αθήνα και η εφηβεία βρίσκει το Νεστορίδη να τριγυρίζει στα σοκάκια της Καλλιθέας άλλοτε ως λούστρος με το κασελάκι του και άλλοτε ως πωλητής λαθραίων τσιγάρων. Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδιζε τα απογεύματα να παίζει στην αλάνα της γειτονίας του με μια αυτοσχέδια μπάλα από κάλτσες.

Το 1944 η οικογένεια Νεστορίδη μετακομίζει στην Πρέβεζα. Εκεί ο 14χρονος Κώστας έχει την ευκαιρία να δείξει για πρώτη φορά το ταλέντο του, παίζοντας ποδόσφαιρο με ιταλούς στρατιώτες οι οποίοι ενθουσιάστηκαν και του πρότειναν να πάει στην Ιταλία.

Έξι μήνες αργότερα, με την Απελευθέρωση, η οικογένεια του επιστρέφει στην Αθήνα και ο Κώστας προσπαθεί να πιάσει δουλειά. Πίσω από το χώρο που εργαζόταν υπήρχε ένα γήπεδο, όπου οι Άγγλοι αξιωματικοί του εκστρατευτικού σώματος συνήθιζαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Εκεί σύχναζε και ο Κώστας Νεστορίδης, ο οποίος τους τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον, ζητώντας από τους γονείς του να τον πάρουν στην Αγγλία για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Σε ηλικία 15 χρονών ο Νεστορίδης παίζει τον πρώτο του ποδοσφαιρικό αγώνα με την Ένωση Αγίου Νικολάου Καλλιθέας. Ακολουθεί η Ελλάδα Μοσχάτου, όπου αγωνίζεται με αντάλλαγμα μια θέση εργασίας σε εργοστάσιο. Μάλιστα επειδή δεν ήθελε να φαίνεται στο δελτίο του το όνομά του, υπογράφει ως «Κωνσταντίνος Μπρίτζος». «Μπρίτζος» ήταν το παρατσούκλι του αδερφού του, που του το είχαν κολλήσει επειδή κουβαλούσε μπρούντζους και σίδερα. Στο διάστημα της παραμονής του στην ομάδα του Μοσχάτου, τον δοκιμάζει ο Ολυμπιακός, αλλά τον απορρίπτει.

Το 1947 ο Νέστορας υπογράφει δελτίο στον Πανιώνιο, όπου και καθιερώνεται. Τη σεζόν 1950-51 αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Αθηνών και βοηθά την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Την ίδια χρονιά καλείται για πρώτη φορά στην Εθνική Ελλάδος. Οι άνθρωποι του Πανιωνίου προτίθενται να του προσφέρουν μεγαλύτερο συμβόλαιο και να τον κρατήσουν για χρόνια στη Νέα Σμύρνη, όμως ο Νεστορίδης διαφωνεί.

«Θα έρθω στην προσφυγιά, εκεί ανήκει η καρδιά μου»

Τον Ιούλιο του 1955 τον πλησιάζει ο αντιπρόεδρος της ΑΕΚ, Βασίλης Σεβαστάκης και του προτείνει να μετακινηθεί στην Ένωση. Ο Νεστορίδης δέχεται αμέσως: «Εμένα η καρδιά μου είναι στην προσφυγιά. Στην ΑΕΚ θα έρθω!». Ο Πανιώνιος όμως αρνείται να δώσει την συγκατάθεσή του στη μεταγραφή, καταγγέλλει τον παίκτη και την Ένωση και πετυχαίνει αξιοποιώντας τους υπάρχοντες νόμους περί μεταγραφών διεθνών ποδοσφαιριστών να επιβληθεί στο Νεστορίδη ποινή αποκλεισμού δύο ετών από κάθε επίσημη διοργάνωση.

Η ποινή αποκλεισμού λήγει το Σεπτέμβριο του 1957 και ο Νεστορίδης κάνει το ντεμπούτο του στην ΑΕΚ. Τα επόμενα 8 χρόνια θα αποτελέσει το πρώτο όνομα της ομάδας, τον αρχηγό και στυλοβάτη της, τον εφιάλτη των αντίπαλων αμυνών και το ίνδαλμα των εκατοντάδων χιλιάδων φιλάθλων του βυζαντινογέννητου συλλόγου.

Αρχίζει να σκοράρει ακατάπαυστα και αναδεικνύεται για 5 συνεχόμενες χρονιές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Το 1959 με 21 γκολ, το 1960 με 33 (αριθμός ασύλληπτος εκείνη την εποχή), το 1961 με 27, το 1962 με 29 και το 1963 με 23. Την τελευταία αυτή χρονιά κατακτάται και το πρωτάθλημα Ελλάδος μετά από αναμονή 23 ολόκληρων χρόνων, με τον Νεστορίδη να παίζει καθοριστικό ρόλο, αφού σκοράρει με απευθείας κόρνερ(!) το ένα από τα τρία τέρματα της ΑΕΚ στο μπαράζ τίτλου με τον Παναθηναϊκό. Ο Νέστορας συνεχίζει να βομβαρδίζει τα αντίπαλα δίχτυα για δύο ακόμη χρόνια, μέχρι το Δεκέμβριο του 1965 όταν και παίρνει την απόφαση να ξενιτευτεί στην Αυστραλία για να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ελλάς Μελβούρνης.

Αν και σε ηλικία 36 χρονών, καταφέρνει το 1966 να βγει πρώτος σκόρερ του πολιτειακού πρωταθλήματος της Βικτωρίας (όπου αγωνιζόταν η Ελλάς Μελβούρνης) με 21 γκολ και βοηθά την ομάδα του να κατακτήσει τον τίτλο. Σε όλα τα γήπεδα που αγωνίζεται επικρατεί συνωστισμός από τα πλήθη των Ελλήνων της ομογένειας αλλά και Αυστραλών που συρρέουν για να τον παρακολουθήσουν. Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στην Ελλάδα για να κλείσει την καριέρα του στην ΑΕΚ, απορρίπτεται όμως από την τότε διοίκηση λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του. Ξαναγυρίζει στην Αυστραλία και την Ελλάς Μελβούρνης και σκοράρει άλλα 12 τέρματα με τη φανέλα της, αυτή τη φορά τερματίζοντας στην 4η θέση του πρωταθλήματος. Στην Ελλάδα επαναπατρίζεται οριστικά τη σεζόν 1967-68 και κλείνει την καριέρα του στον Βύζαντα Μεγάρων, ενώ στη μεγάλη του αγάπη, την ΑΕΚ, θα επιστρέψει ως προπονητής στα μέσα του 1982 και θα παραμείνει στο τιμόνι της ομάδας για περίπου ένα χρόνο.

 

Βασίλης Τοροσίδης

20130814 AT GR Vassilis Torosidis 2361 1

Ο Βασίλης Τοροσίδης (Ξάνθη, 10 Ιουνίου 1985) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως ακραίος αμυντικός, άλλοτε και ως αμυντικός μέσος.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της Ξάνθης το 2002 και το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική πραγματοποιήθηκε στις 19 Απριλίου 2003 σε αγώνα εναντίον του Ηρακλή. Στον ακριτικό σύλλογο παρέμεινε επί 4,5 αγωνιστικές περιόδους, μέχρι και το 2007, έχοντας συνολικά 76 συμμετοχές και 3 τέρματα.

Τον Ιανουάριο του 2007 πήρε μετεγγραφή στον Ολυμπιακό, με τη φανέλα του οποίου σημείωσε το πρώτο του τέρμα στην Τούμπα εναντίον του ΠΑΟΚ στις 21 Ιανουαρίου 2007, ανοίγοντας τον δρόμο για την επικείμενη νίκη της ομάδας του. Με την ομάδα των “ερυθρολεύκων” είχε συνολικά 134 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα επιτυγχάνοντας παράλληλα και 12 τέρματα στην ίδια διοργάνωση. Αγωνίστηκε επίσης 21 φορές στον θεσμό του κυπέλλου έχοντας και 3 τέρματα, ενώ σημαντική ήταν η συμβολή του και στις αναμετρήσεις του Ολυμπιακού στις πορείες του στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, όπου σε σύνολο 34 συμμετοχών σημείωσε 4 τέρματα. Στην ομάδα του Ολυμπιακού παρέμεινε συνολικά επί μία εξαετία (Ιανουάριος 2007 – Ιανουάριος 2013).

Στις 23 Ιανουαρίου 2013 μεταγράφηκε στην ιταλική Ρόμα, με τη φανέλα της οποίας πραγματοποίησε το ντεμπούτο του μερικές ημέρες αργότερα σε έναν αγώνα εναντίον της Μπολόνια που έληξε ισόπαλος με σκορ 3-3. Το πρώτο του τέρμα με τη φανέλα των “τζιαλορόσι” το σημείωσε στην εκτός έδρας επικράτηση της ομάδας εναντίον της Αταλάντα με 3-2.

Έπειτα από 3,5 χρόνια παραμονής στους «τζιαλορόσι», όπου συμμετείχε σε 60 συνολικά αγώνες πρωταθλήματος και επιτυγχάνοντας 4 τέρματα, το καλοκαίρι του 2016 συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπολόνια.

Στις 31 Αυγούστου του 2016 ο Τοροσίδης υπέγραψε διετές συμβόλαιο με δυνατότητα επέκτασης και τρίτης χρονιάς με την Μπολόνια. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2016 πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα σε νικηφόρο αγώνα εντός έδρας έναντι της Κάλιαρι (2-1).

Το 2018 επέστρεψε στον Ολυμπιακό όπου αγωνίστηκε για τις επόμενες δύο περιόδους. Στις 13 Σεπτεμβρίου 2020 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.

 

Γιάννης Φετφατζίδης

fetfatzidis 5

Ο Γιάννης Φετφατζίδης (γεννημένος στις 21 Δεκεμβρίου 1990, Αθήνα) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται αγωνίζεται ως πλάγιος μέσος στην Κατάρ Σταρς Λιγκ για την Αλ Κόρ και αποκαλείται ως ο «Έλληνας Μέσι», θεωρώντας ότι διαθέτει παρόμοιο στυλ παιχνιδιού με τον Αργεντινό σούπερσταρ. Η οικογένεια του κατάγεται από το χωριό Σιταγροί Δράμας.

Ο Φετφατζίδης ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε νεαρή ηλικία στην ομάδα των Σουρμένων (ερασιτεχνική ομάδα νοτίων προαστίων) και εν συνεχεία προσχώρησε στην παιδική ομάδα του Ολυμπιακού.

Την πρώτη του εμφάνιση με τον Ολυμπιακό την πραγματοποίησε στην εκτός έδρας νίκη εναντίον του Ατρόμητου Αθηνών στις 31 Οκτωβρίου 2009. Η πρώτη του εμφάνιση στο Τσάμπιονς Λιγκ έγινε στον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σταντάρ Λιέγης στο πλαίσιο των ομίλων της διοργάνωσης 2009-10, όταν μπήκε ως αλλαγή στη θέση του Λουσιάνο Γκαλέτι.

Το Σεπτέμβριο του 2013 μεταγράφηκε στην ιταλική Τζένοα έναντι 4 εκατομμυρίων ευρώ. Στις 26 Μαρτίου 2014 σημείωσε το πρώτο του τέρμα στη Σέριε Α (2013-14), όταν στην εντός έδρας νίκη της ομάδας του εναντίον της Λάτσιο διαμόρφωσε το τελικό 2-0. Τον Ιανουάριο του 2015 παραχωρήθηκε ως δανεικός για έξι μήνες στην Κιέβο Βερόνα με τη φανέλα της οποίας πραγματοποίησε μόλις τέσσερις εμφανίσεις.

Το καλοκαίρι του 2015 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη Σαουδαραβική Αλ Αχλί.

Την 1η Ιουνίου του 2018 επέστρεψε στον Ολυμπιακό υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο συνεργασίας. Στις 31 Ιανουαρίου του 2019 το συμβόλαιό του με την ομάδα λύθηκε και αποχώρησε ως ελεύθερος.

Στις 2 Φεβρουαρίου του 2019 ανακοινώθηκε η απόκτησή του από τον Άρη μέχρι το τέλος της σεζόν. Στις 4 Ιουλίου ανακοινώθηκε η επέκταση συνεργασίας με τον Άρη Θεσσαλονίκης. Κατόπιν της ανανέωσης του συμβολαίου του , ο Γιάννης εξελίχθηκε σε έναν από τους ηγέτες της ομάδας του Άρη , αφότου βοήθησε την ομάδα πολλάκις φορές δημιουργώντας και σκοράροντας αρκετά και κρίσιμα γκολ . Οι οπαδοί της ομάδας τρέφουν ιδιαίτερα συναισθήματα για τον ίδιο.

 

Κώστας Μήτρογλου

02b1dd1d7c2d42859fb799d98ced747f

Ο Κώστας Μήτρογλου (Κρηνίδες Καβάλας, 12 Μαρτίου 1988) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.

Υπήρξε βασικό μέλος της εθνικής Νέων του 2007 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, όπου έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης κατακτώντας τη δεύτερη θέση. Ο ίδιος αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Υπήρξε διεθνής και με την εθνική Ελπίδων.

Έχει κατακτήσει έξι πρωταθλήματα (2008, 2009, 2011, 2013, 2014 και 2015), τέσσερα κύπελλα Ελλάδας (2008, 2009, 2013, 2015) και ένα Σούπερ Καπ (2007), όλα με τον Ολυμπιακό, ενώ με τον Ατρόμητο έχει αγωνιστεί στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος το 2012.

Στις 31 Ιανουαρίου 2014 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στην αγγλική Φούλαμ, έναντι 15,2 εκατομμυρίων ευρώ (12 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας), η οποία τότε αποτέλεσε την ακριβότερη μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

Στις 31 Αυγούστου 2014 επέστρεψε στον Ολυμπιακό με τη μορφή δανεισμού για την αγωνιστική περίοδο 2014-15. Ολοκλήρωσε τη χρονιά σημειώνοντας 16 συνολικά γκολ σε 24 συμμετοχές στο πρωτάθλημα.

Έναν χρόνο αργότερα, στις 6 Αυγούστου 2015, παραχωρήθηκε εκ νέου ως δανεικός, αυτήν τη φορά στην πορτογαλική Μπενφίκα για έναν χρόνο, με απολογισμό 20 τέρματα σε 32 συμμετοχές πρωταθλήματος, γεγονός που οδήγησε τον σύλλογο της Λισαβόνας να προχωρήσει το επόμενο καλοκαίρι στην απόκτηση των δικαιωμάτων του, πληρώνοντας τη ρήτρα αποδέσμευσής του, ύψους 7 εκ. ευρώ.

Στις 31 Αυγούστου 2017, κατά τις τελευταίες ώρες της θερινής μεταγραφικής περιόδου, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας διάρκειας 4 ετών με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ. Το κόστος της μεταγραφής του έφτασε στα 15 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο η γαλλική ομάδα αγόρασε μόνον το 50 % επί του συνόλου των δικαιωμάτων του. Με τα χρώματά της αγωνίστηκε στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2017-18 απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης, όπου είχε δοκάρι.

Στις 26 Ιανουαρίου 2021, ο Άρης Θεσσαλονίκης ανακοίνωσε την απόκτηση του ,με συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο.

 

Πληροφορίες από:

https://el.wikipedia.org/

https://sportday.gr/podosfairo/102491_giorgos-gieltsidis-o-pontios-podosfairistis-pou-apsifise-ton-stalin.html

https://www.diaskedasi.info/%CE%B1%CF%82-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82/7291-kostas-nestoridis,-ellinas-diethnis-podosfairistis,-megalyterous-ellines-epithetikous,-megali-prosfora,-aek-kai-ethniki-elladas,.html

https://www.pontosnews.gr/297795/athlitismos/aftoi-einai-oi-pontioi-podosfairiste/

 

 

 

 

Ποντιακή Διατροφή

Δημοσιεύθηκε από τον/την

1

Η καθημερινή διατροφή

Η Ποντιακή κουζίνα πολύ πλούσια στο συνδυασμό γαλακτοκομικών και δημητριακών συμπεριλαμβάνει φοβερές λιχουδιές.

2 1

Η διατροφή και τα φαγητά των Ποντίων διαμορφώθηκαν ανάλογα με την περιοχή και τα διαθέσιμα τρόφιμα. Αλλά και ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες που διέφεραν αρκετά, από τη μία άκρη του Πόντου στην άλλη.

3

Η Ποντιακή διατροφή, λόγω της μικρής κατανάλωσης κόκκινου κρέατος, της κατανάλωσης πολλών οσπρίων και φυτικών ινών, της εν γένει λιτής δίαιτας που ακολουθούσαν λόγω συνθηκών στην πατρίδα, θεωρείται από τις υγιεινότερες, κυρίως βέβαια για κλίματα σχετικά ψυχρά.

Στον Πόντο, ο κύριος άξονας της καθημερινής διατροφής της μεσαίας αστικής, αλλά και της αγροτικής τάξης, ήταν:

4

  • Τα καρτόφαι, οι πατάτες δηλαδή.
  • Ο ταρχανάς (τραχανάς).
  • Η μακαρίνα (χειροποίητα ζυμαρικά).
  • Τα βαρένικα.
  • Τα χαψία (γαύρος).
  • Τα κοχλία (σαλιγκάρια).
  • Οι σούπες με όσπρια.
  • Το πλιγούρι

 

Το ψωμί στον Πόντο

psomi ston ponto

  • Το «Άγιον», όπως έλεγε η γιαγιά, ήταν η τροφή που κράτησε ζωντανούς χιλιάδες κυνηγημένους στα δύσκολα χρόνια. Συνδυασμένο και με το Χριστιανικό συμβολισμό του σώματος του Χριστού, γινόταν η «Ιερή τροφή». Το ψωμί στον Πόντο το ασπάζονταν πριν το φάνε, σε ένδειξη σεβασμού και Χριστιανικής κατάνυξης.
  • Τα ψωμιά των Ποντίων είναι πολλών ειδών. Άζυμα, με προζύμι, επτάζυμα, με βότανα, πολύσπορα, με διάφορα άλευρα, με πίτουρο, από όσπρια, με ξηρούς καρπούς. Πραγματικές λιχουδιές που συνηθίζονταν ανάλογα με την περίσταση, την εποχή και τη συνήθεια της οικογένειας ή την κοινωνική τάξη.

Πισία – Οι Ποντιακές κρέπες

278829458 510485783899924 1869938681352346928 n 520x400

Οι «γιοχάδες» είναι οι αρχαίες κρέπες! Ψήνονταν πάνω σε έναν πλατύ χάλκινο δίσκο το σατζ’. Τα πισία είναι τα Ποντιακά τηγανόψωμα. Σερβίρονταν είτε σκέτα, είτε πασπαλισμένα με ζάχαρη ή μέλι.

Αναψυκτικά και ποτά

.jpg

  • Τα αναψυκτικά των Ποντίων ήταν φρέσκα στυμμένα φρούτα και ο τσαλχαμάς (η δική μας αριάνη). Το δε Κεφίρ ήταν το μυστικό της μακροζωίας των Ποντίων του Καυκάσου.
  • Το αγαπημένο τους ποτό ήταν το Ποντιακό τσίπουρο, το οποίο αποσταζόταν στα σπίτια κάθε τέλος φθινοπώρου. Επίσης τα λικέρ από βατόμουρα και κράνα ήταν επίσης απαραίτητα σε κάθε σπίτι.

Τα Ποντιακά γλυκά

φωτογραφία συνταγής xosaph tis theias elenis pontiaki komposta

  • Τα Ποντιακά γλυκά ήταν μια πανδαισία! Με ζύμη, γάλα, βούτυρο, με φρούτα και ξηρούς καρπούς με μέλι ή πετιμέζι, ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Τα φρέσκα γίνονταν γλυκά του κουταλιού (φρούτα και λαχανικά). Πράγμα που τους επέτρεπε να τα συντηρούν για περισσότερο χρόνο.
  • Ενώ το φθινόπωρο συνήθιζαν να ετοιμάζουν  (κομπόστα) για τον επικείμενο χειμώνα, από αποξηραμένα φρούτα (κυρίως από δαμάσκηνα, σύκα, μήλα, βερίκοκα και σταφίδες)

Πηγή:

Τα καταπληκτικά φαγητά των Ποντίων

Ήθη και έθιμα του Πόντου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Το έθιμο της “κοσσάρας”

640x325

Το έθιμο της κοσσάρας, δηλαδή της κότας στην ποντιακή διάλεκτο, πραγματοποιούνταν την ημέρα του γάμου, και συγκεκριμένα πριν οδηγηθούν ο γαμπρός και η νύφη στην εκκλησία για το στεφάνωμα. Όταν ο γαμπρός ερχόταν να πάρει τη νύφη με τη συνοδεία του (νυφόπαρμαν), μπροστά από την πόρτα στεκόταν μια θεία της νύφης και κρατούσε μια μισοβρασμένη και στολισμένη κότα πάνω σε έναν δίσκο, η οποία συνοδευόταν συνήθως από ένα ποτό, κατά προτίμηση βότκα ή κρασί. Την κότα την στόλιζαν με ό,τι έβρισκαν – δεν γινόταν ιδιαίτερη προετοιμασία. Την ετοίμαζε και την μαγείρευε η μητέρα της νύφης, αλλά δεν την έδινε η ίδια.

Για να μπορέσουν να παραλάβουν τη νύφη, ο κουμπάρος έπρεπε να αγοράσει ό,τι του πρόσφεραν πάνω στο δίσκο. Κάθε φορά όμως που πρόσφερε λεφτά, έκαναν παζάρια και του έλεγαν ότι είναι λίγα, ώσπου τελικά έδινε ό,τι του ζητούσαν.

 

Κυριακή του Θωμά: το Πάσχα των νεκρών

tafiko ethimo sourmena 640x375

Μια ξεχωριστής σημασίας μέρα για τους Πόντιους. Την Κυριακή του Θωμά γιορτάζουν ένα δεύτερο Πάσχα ή καλύτερα ένα ιδιαίτερο Πάσχα, καθώς το “περνούν” με αγαπημένα τους πρόσωπα. τα οποία δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.

Το Αντίπασχα, όπως το έλεγαν, οι πιστοί πήγαιναν στο νεκροταφείο, έχοντας μαζί τους κόκκινα αυγά, αλλά και διάφορους άλλους μεζέδες. Έτσι, θεωρούσαν πως γευμάτιζαν μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τα οποία δεν βρίσκονταν πλέον κοντά τους. Συγκεκριμένα πίστευαν πως οι ψυχές ανέβαιναν από τον Άδη την Ανάσταση και παρέμεναν στη γη μέχρι την Πεντηκοστή. Η επίσκεψη στα μνήματα γινόταν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. Τότε οι πιστοί πήγαιναν στο κοιμητήριο, όπου έκαναν τρισάγιο. Πριν ξεκινήσουν το φαγητό, έψελναν το “Χριστός Ανέστη”.

Οι Μωμόγεροι

momogeroi 3

Τα Χριστούγεννα στον Πόντο γιορτάζονταν με μεγάλη ευλάβεια. Ανάμεσα στα ποντιακά έθιμα που τηρούσαν ήταν και αυτό των Μωμόγερων, το οποίο πραγματοποιούνταν την περίοδο του Δωδεκαημέρου. Η ονομασία του συγκεκριμένου δρώμενου προέρχεται από τις λέξεις “μίμος” και “γέρος”. Άλλοι θεωρούν πως προέρχεται από τον αρχαιοελληνικό θεό, Μώμο, ο οποίος ήταν θεός της χλεύης, της ειρωνείας και του σαρκασμού και είχε άμεση σχέση με τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στον θεό Διόνυσο.

Κεντρικό πρόσωπο του εθίμου ήταν η νύφη, η οποία αντιπροσώπευε τη βλάστηση και τη γονιμότητα της γης. Επίσης, κεντρικά προσωπικά ήταν ο “γέρον” και ο νέος, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του δρώμενου συγκρούονταν, καθώς διεκδικούσαν και οι δυο τη νύφη. Από τη σύγκρουση αυτή νικητής αναδεικνύονταν ο νέος, με τη νίκη αυτή να συμβολίζει την αντικατάσταση του παλιού χρόνου με τον νέο.

Η ενδυμασία των Μωμόγερων αποτελούνταν από περικεφαλαία, γιλέκο, φουστανέλα, βράκα, ζώνη, φούντες και ξύλο. Τα χρώματα που επικρατούσαν στη στολή τους ήταν το μπλε και το άσπρο, τα οποία συμβολίζουν την ελληνική σημαία, καθώς και το πράσινο και το κόκκινο για να ξεγελούν τους Τούρκους. Στην περικεφαλαία τους υπήρχαν κορδέλες, κουμπιά και καθρεφτάκια.

Τους Μωμόγερους τους συνόδευαν οργανοπαίκτες, καθώς η μουσική και ο χορός ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασής του, η οποία δινόταν σε αυλές σπιτιών, διασταυρώσεις δρόμων, καθώς και σε πλατείες. Μετά από κάθε παράσταση ακολουθούσε γλέντι.

https://www.maxmag.gr/agnosti-ellada/ta-pontiaka-ithi-kai-ethima-stin-ellada/

Γεωγραφικά Στοιχεία

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Η γεωγραφική θέση και έκταση του Πόντου ορίζεται δυτικά από τον ποταμό Παρθένιο της Βιθυνίας, νότια από την οροσειρά Ολγασύς, ανατολικά από τη λεγόμενη Μεγάλη Αρμενία και βόρεια από τη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου που σήμερα ονομάζεται και Μαύρη Θάλασσα (τουρκικά: Καρά-Ντενίζ).

Κατά τον Ηρόδοτο, τον Ξενοφώντα και άλλους αρχαίους ιστορικούς, Πόντος ονομάζεται η επιμήκης και ευρεία παραλιακή χώρα του Εύξεινου Πόντου. Από χωροταξική άποψη περιλαμβάνει τα εδάφη ανάμεσα στον Φάση ποταμό, κοντά στον οποίο βρίσκεται η σημερινή πόλη Βατούμ της Γεωργίας και στην Ηράκλεια την Ποντική.

12

Το ορεινό και άγονο, σε μεγάλο μέρος του, έδαφος διαρρέεται από τους ποταμούς Άλυ, Ίρη, Μελάνθιο, Θερμώδοντα, Χαρσιώτη, Πρύτανη, Πυξίτη ή Δαφνοπόταμο και Καλοπόταμο. Όλοι οι κύριοι ποταμοί του Πόντου εκβάλλουν στον Εύξεινο Πόντο. Ο ποταμός Άκαμψις εκβάλλει κοντά στο Βατούμι, της νότιας Γεωργίας.

6 5

Στο εσωτερικό η περιοχή εκτείνεται σε βάθος 200 έως 300 χιλιομέτρων οριοθετημένη από τις απροσπέλαστες οροσειρές του Σκυσίδη, του Παρυάδρη και του Αντιταύρου. Οι δύο κύριες δίοδοι επικοινωνίας του Πόντου με την υπόλοιπη Μικρασία είναι η δίοδος Σαμψούντας – Σεβάστειας και ενδοχώρας και η δίοδος Τραπεζούντας – Ερζερούμ και Ανατολικής Τουρκίας. Η πρόσβαση στην ενδοχώρα από την ακτή γίνεται μέσω λίγων στενών κοιλάδων.

43

Η ιστορία του Πόντου

Δημοσιεύθηκε από τον/την

.jpg

Ο χώρος του Ευξείνου Πόντου ήταν μια πολύ πλούσια περιοχή. Η παρουσία των Ελλήνων στον Πόντο και η φιλόξενη διάθεσή τους συνδέθηκε με την αλλαγή του ονόματος της θάλασσας. Ο άξενος έγινε φιλόξενος, δηλαδή Εύξεινος Πόντος.

Η Αργοναυτική εκστρατεία, ο μύθος του Φρίξου και της Έλλης, ο Προμηθέας ο δεσμώτης δεμένος στον Καύκασο, η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, ο άθλος του Ηρακλή στο νησί της Αριτιάς, οι Αμαζόνες και πολλοί άλλοι Ελληνικοί μύθοι επιβεβαιώνουν την Ελληνική παρουσία στην περιοχή του Πόντου πριν από χιλιάδες χρόνια.

Άλλα στοιχεία για τον Ελληνισμό του Εύξεινου Πόντου:

  • Κατά την Ελληνική μυθολογία η περιοχή κατοικείτο από τη θεότητα «Πόντος», γιο του Αιθέρα και της Γαίας. Είναι επίσης η θάλασσα την οποία διέσχισε ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία με το μυθικό πλοίο Αργώ. Η μυθολογία θέλει δε τον Αυτόλυκο, μέλος της Αργοναυτικής εκστρατείας, ως ιδρυτή της Σινώπης.
  • Κατά τους ιστορικούς, ο Πόντος αποικίζεται από τους Έλληνες από τον 8ο π.Χ. αιώνα. Η πόλη δε της Μιλήτου φέρεται σαν ιδρύτρια πολλών πόλεων τόσο στα δυτικά, όσο και στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου.
  • Πέρα από τη σημασία της θαλάσσιας χώρας, ως Πόντος είναι γνωστή στο ελληνικό στοιχείο και η βόρεια ακτή της Μικράς Ασίας που βρέχεται από τα νερά του Ευξείνου Πόντου. Οι κάτοικοι αυτής της περιοχής λέγονται Πόντιοι.
  • Κατά τη Βυζαντινή περίοδο, η γεωγραφική περιοχή που εκτείνεται από τη Σινώπη στα δυτικά έως τη Γεωργία στα ανατολικά, φιλοξένησε τη Δυναστεία των Κομνηνών που ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.
  • Στο τέλος του A΄ Παγκόσμιου Πολέμου οι ελληνορθόδοξοι του Πόντου επιχειρούν τη σύσταση είτε αυτόνομα, είτε σε συνεργασία με τους Αρμένιους υπό μορφή συνομοσπονδίας, ανεξάρτητου κράτους. Το εγχείρημά τους απέτυχε με αποτέλεσμα τον αφανισμό και ξεριζωμό του ελληνορθόδοξου στοιχείου από την περιοχή που πήρε διάσταση γενοκτονίας .

 

Ποντιακοί χοροί

Δημοσιεύθηκε από τον/την

Σέρα ή Πυρρίχιος

pyrrichios2 640x360

Από τους πιο χαρακτηριστικούς ποντιακούς χορούς είναι η Σέρα ή Πυρρίχιος, δηλαδή χορός της φωτιάς. Τον Πυρρίχιο χόρεψαν οι Κουρήτες Αθηναίοι στα Παναθήναια και οι Λάκωνες στα Διοσκούρεια. Οι Έλληνες του Πόντου διατήρησαν τον χορό ζωντανό έως τις μέρες μας.

Ο Πυρρίχιος είναι πολεμικός χορός και χορεύεται με όπλα. Ο Πλάτων περιγράφει τον Πυρρίχιο ως πολεμικό χορό με φάσεις άμυνας και επίθεσης και με τους χορευτές παραταγμένους με τα όπλα τους σε στρατιωτική διάταξη. Ο Πυρρίχιος χορός λέγεται και Σέρα, επειδή χορευόταν κυρίως κοντά στον ποταμό Σέρα της Τραπεζούντας.

Τικ μονό

unnamed

Το τικ μονό προέρχεται από την περιοχή Ματσούκας (Τραπεζούντα). Είναι πλούσιος χορός σε μουσικές παραλλαγές και τραγούδια. Παίζεται με όλα τα μουσικά όργανα του Ανατολικού Πόντου. Χορεύεται σε κλειστό κύκλο. Ο ρυθμός είναι πεντάσημος 5/8. Το πιάσιμο είναι από τις παλάμες με τα χέρια λυγισμένα στους αγκώνες.

Κότσαρι

kotsari 640x277

Το κότσαρι είναι χορός του ανατολικού Πόντου και συγκεκριμένα του Καρς. Οι χορευτές πιάνονται από τους ώμους σε κύκλο ή ημικύκλιο. Τα βήματα-μέτρα του χορού είναι οκτώ και χωρίζονται σε δύο χορευτικές εικόνες. Η πρώτη χαρακτηρίζεται από τα τέσσερα πρώτα μέτρα, στα οποία εκτελούνται δυο κουτσά βήματα και δύο επιτόπιες αναπηδήσεις πάνω στην αριστερή φτέρνα. Τα επόμενα τέσσερα είναι απλά και μεταφέρουν το χορό προς τα δεξιά. Ο χορός κότσαρι παραδοσιακά ήταν αντρικός χορός. Σήμερα συμμετέχουν σε αυτόν και γυναίκες.

https://www.maxmag.gr/agnosti-ellada/ta-pontiaka-ithi-kai-ethima-stin-ellada/