Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς νεοέλληνες λογοτέχνες. Γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και μεγάλωσε μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο θρησκευτικότητα και προσήλωση στην ελληνική παράδοση. Τα δύο αυτά στοιχεία επηρέασαν τον ίδιο και το συγγραφικό του έργο. Οι οικονομικές συνθήκες της οικογένειάς του δεν του επέτρεψαν ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Αυτό, ωστόσο, δεν τον εμπόδισε να γνωρίσει βαθιά την ελληνική γλώσσα. Ο ίδιος ήταν μοναχικός άνθρωπος. Έζησε μόνος, απένταρος, πιστός στην τέχνη, αδιάφορος για τα χρήματα και τα υλικά αγαθά. Μέσα από τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του μπορούμε να δούμε εικόνες μιας άλλης εποχής που έχει πια περάσει. Στην πραγματικότητα, όμως, τα θέματά τους παραμένουν επίκαιρα, γιατί μιλούν για τον άνθρωπο, τα όνειρά του και τον αγώνα του για επιβίωση. Σήμερα, 100 χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθούμε να τον θαυμάζουμε, γιατί υπήρξε ένας τεχνίτης της γλώσσας και της αφήγησης.

Παρακάτω, διαβάζουμε πώς ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό του σε ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα:

“Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθω, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867 ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν. Τὴν Γ΄ ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ 1873 ἤλθα εἰς Ἀθήνας καί ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ’ ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας.

Μικρὸς ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἴτα ἔγραφα στίχους, καί ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη “ἡ Μετανάστις” ἔργον μου εἰς τὸ περιοδικὸν “Σωτήρα”. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη “Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν” εἰς τὸ “Μὴ χάνεσαι”. Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί ἐφημερίδας.”