Η ελιά στην Ελλάδα!

Η ελιά στην Ελλάδα

Η Ελλάδα κατέχει την Τρίτη θέση στην Παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου (μετά την Ισπανία και την Ιταλία), με περισσότερα από 140 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, τα οποία παράγουν περίπου 450.000 τόνους ελαιολάδου ετησίως, από τους οποίους το 75 – 85% είναι εξαιρετικό παρθένο.
Αυτό το ποσοστό κάνει την Ελλάδα, την πρώτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου. Δεύτερη είναι η Ιταλία, με το 40 – 45% της ετήσιας παραγωγής της σε εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και τρίτη η Ισπανία, με το 25 – 30%.

Οι ελιές καλλιεργούνται κυρίως στην ηπειρωτική Ελλάδα με την Πελοπόννησο να έχει περίπου το 65% της ετήσιας παραγωγής, καθώς και στην Κρήτη, τα Ιόνια νησιά και τα νησιά του Αιγαίου.
Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δένδρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό “oliva”, η οποία με τη σειρά του προέρχεται από την ελληνική ἐλαία (Ελαία), τελικά από τα μυκηναϊκά ελληνικά e-ra-wa (“elaiva”), που βεβαιώνεται με τη Γραμμική Β συλλαβική γραφή. Η λέξη ελιά στις διάφορες γλώσσες προκύπτει τελικά από το όνομα αυτού του δέντρου και τον καρπό του. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.
Ο καρπός της ελιάς είναι πολύ βασικός για την Μεσογειακή διατροφή, τόσο ως εδώδιμος όσο και επειδή από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο.
Είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Καλλιεργούνταν στην Αρχαία Ελλάδα και οι ελιές και το ελαιόλαδο αποτελούσαν σημαντικά εμπορικά προϊόντα.
Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Η ελιά ευδοκιμεί σε κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίας (με μέση ετήσια θερμοκρασία 16^oC) και υγρασίας, για αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη (όπως στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Τουρκία, και την Αλγερία και αλλού).
Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχροα στην κάτω.