“Και αυτό θα περάσει”
Υπήρχε ένας βασιλιάς και είπε κάποτε στους σοφούς της αυλής του “Έχω ένα δαχτυλίδι με ένα από τα καλύτερα διαμάντια στον κόσμο και θέλω να κρύψω ένα μήνυμα κάτω από την πέτρα που να μου είναι χρήσιμο σε περιόδους απελπισίας. Θα δώσω αυτό το δαχτυλίδι στους κληρονόμους μου και θέλω να τους υπηρετήσει πιστά. Φέρτε μου ένα μήνυμα που να μπορεί να γραφτεί κάτω από το διαμάντι. Πρέπει να είναι μικρό για να χωρέσει στο δαχτυλίδι”.
Οι σοφοί ήξεραν πώς να γράψουν πραγματείες, αλλά δεν μπορούσαν να εκφραστούν σε μια σύντομη πρόταση. Προσπάθησαν σκληρά, αλλά δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε τίποτα. Ο βασιλιάς παραπονέθηκε για την αδυναμία των σοφών να φέρουν σε πέρας αυτό που τους ζήτησε, σε έναν πιστό παλιό υπηρέτη που τον μεγάλωσε από μωρό και ήταν σαν μέλος της οικογένειας του.
Και ο γέρος του είπε:
“Δεν είμαι σοφός, δεν είμαι μορφωμένος, αλλά ξέρω ένα τέτοιο μήνυμα. Κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που πέρασα στο παλάτι γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Κάποτε, υπηρέτησα έναν επισκέπτη μυστικιστή τον οποίο προσκάλεσε ο πατέρας σου και μου έδωσε αυτό το μήνυμα. Μην το διαβάσετε, θα το βάλουμε κάτω από την πέτρα μέσα στο δαχτυλίδι και να το διαβάσετε μόνο όταν δεν υπάρχει καμία διέξοδος σε όλα”. Ο βασιλιάς άκουσε τον παλιό υπηρέτη.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, οι εχθροί επιτέθηκαν στη χώρα και ο βασιλιάς έχασε τον πόλεμο. Το έσκασε με το άλογό του και οι εχθροί τον κυνήγησαν. Ήταν μόνος, ήταν πολλοί. Οδήγησε μέχρι το τέλος του δρόμου. Στο τέλος του δρόμου βρέθηκε μπροστά σε ένα γκρεμό. Αν έπεφτε εκει-αυτό θα ήταν το τέλος. Δεν μπορούσε να πάει πίσω, καθώς πλησίαζαν οι εχθροί. Άκουγε ήδη τις οπλές των αλόγων τους. Δεν είχε διέξοδο. Ήταν σε πλήρη απόγνωση. Μετά θυμήθηκε το
δαχτυλίδι. Το άνοιξε και κάτω από την πέτρα βρήκε μια επιγραφή τριών λέξεων: «Και αυτό θα περάσει.»
Μετά την ανάγνωση του μηνύματος ένιωσε ότι όλα πήγαν ήσυχα. Προφανώς, οι διώκτες χάθηκαν και προχώρησαν σε λάθος κατεύθυνση. Τα άλογα δεν ακούγονταν πια. Ο βασιλιάς ήταν γεμάτος ευγνωμοσύνη προς τον υπηρέτη και τον άγνωστο μυστικιστή. Τα λόγια ήταν ισχυρά. Έκλεισε το δαχτυλίδι και έφυγε. Και πάλι, συγκέντρωσε το στρατό του και κατέκτησε πίσω το κράτος του.
Την ημέρα που επέστρεψε στο παλάτι, κανόνισαν ένα πλούσιο καλωσόρισμα γι ‘αυτόν – μια γιορτή για ολόκληρη τη χώρα. Οι άνθρωποι αγαπούσαν τον βασιλιά τους. Ο βασιλιάς ήταν χαρούμενος και περήφανος. Ο παλιός υπηρέτης ήρθε σε αυτόν και απαλά είπε: «Ακόμη και αυτή η στιγμή θα περάσει. Κοίτα το μήνυμα ξανά.”
Ο βασιλιάς του απάντησε: “Τώρα είμαι ο νικητής. Ο κόσμος γιορτάζει την επιστροφή μου, δεν είμαι σε απόγνωση. Γιατί να διαβάσω πάλι το μήνυμα του δαχτυλιδιού;”
“Ακούστε τον παλιό υπηρέτη”, απάντησε, “Το μήνυμα λειτουργεί όχι μόνο σε κακές στιγμές, αλλά και σε καλές.”
Ο βασιλιάς άνοιξε το δαχτυλίδι και διάβασε: “Κι αυτό θα περάσει.”
Και πάλι, ένιωσε σιωπή να πέφτει από πάνω του. Αν και ήταν στη μέση ενός δωματίου γεμάτο κόσμο και θόρυβο. Τα συναισθήματα της χαράς και της υπερηφάνειας εξαφανίστηκαν. Κατάλαβε το μήνυμα. Ο υπηρέτης του ήταν σοφός άνθρωπος.
Και τότε ο παλιός υπηρέτης είπε: “Θυμάσαι όλα όσα σου συνέβησαν; Τίποτα δεν είναι μόνιμο. Κανένα συναίσθημα δεν μένει. Καθώς η νύχτα διαδέχεται τη μέρα, στιγμές χαράς και απόγνωσης αντικαθιστούν η μία την άλλη. Αποδεχτείτε τις ως τη φύση των πραγμάτων, ως μέρος της ζωής.”
Έτσι λοιπόν και αυτό θα περάσει!!!!
Με αφορμή το παραπάνω παραμύθι μπορείτε να συζητήσετε με τα παιδιά σας τη νέα συνθήκη στην οποία ζούμε, τις αλλαγές που έχει φέρει στη ζωή μας, τα συναισθήματα που μας γεννά και σίγουρα να μεταφέρετε ένα θετικό μήνυμα για το μέλλον.
Να είστε όλοι καλά
Μαρκουλάκη Ειρήνη
Σχολική Ψυχολόγος