1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Θεατρικό της Περιβαλλοντικής Ομάδας
στα πλαίσια του Χρυσοπράσινου φύλλου
Συντονίστρια : Αποστόλου Μαριάννα
“Ληθαίος: το ποτάμι της πόλης μας”
Σε μια γειτονιά του Δήμου Τρικκαίων μια παρέα παιδιών συζητούν για τα μαθήματα του σχολείου, ενώ ένα από αυτά, η Χρύσα, χαζεύει το εξώφυλλο της τοπικής εφημερίδας, όταν ξαφνικά ένας από τους τίτλους την κάνει να αναπηδήσει:
Χρύσα: Παιδιά ακούστε! Διαβάζω στην εφημερίδα ότι το εργοστάσιο AUTOFARM, θα τιμηθεί με το βραβείο του πιο φιλικού εργοστασίου προς το περιβάλλον!
Χαρά: Αυτό είναι ΤΡΕΛΟ! Ποιος μπόρεσε να συμβεί κάτι τέτοιο! Το εργοστάσιο αυτό μολύνει εδώ και χρόνια με τα χημικά του απόβλητα την περιοχή μας. Φιλικό εργοστάσιο χωρίς βιολογικό καθαρισμό που ακούστηκε;
Ελένη: Δίκιο έχει η Χαρά! Η Στέλλα, η κόρη της Μαριάννας έπαιζε εκεί που έριχναν τα χημικά τους απόβλητα και τώρα τρέχουν απ? το ένα νοσοκομείο στο άλλο.
Χρύσα: Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο! Πρέπει να δράσουμε αμέσως! Πρέπει να παλέψουμε για το δίκαιο. Και είναι τρομερή αδικία να τιμηθεί η AUTOFARM. Υπάρχουν άλλες βιομηχανίες που σέβονται το περιβάλλον , μία απ? αυτές πρέπει να πάρει το βραβείο.
Ελένη: Συμφωνώ με την Χρύσα! Πρέπει να το ξεσκεπάσουμε!
Δάφνη: Παιδιά! Νομίζω ότι πρέπει να προσγειωθείτε! Δεν γίνεται να κάνουμε τίποτε! Δεν ξέρω αν το ?χετε συνειδητοποιήσει αλλά είμαστε μόνο 15 χρονών!
Χαρά: Αρκετά μεγάλοι για να ξεχωρίζουμε το δίκαιο απ? το άδικο. Δάφνη αν είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε μπορεί να πετύχουμε κάτι, εγώ πάντως είμαι μέσα!
Χρύσα: Και εγώ!
Ελένη: Και εγώ!? Εσύ Δάφνη; Ξαφνικά φθάνει ένα ξανθό κορίτσι. Είναι η αδερφή της Δάφνης.
Αντιγόνη: Γεια σας παιδιά! Δάφνη , η μαμά είπε να μη γυρίζω μόνη μου στο σπίτι και γι αυτό ήρθα να σε βρω. Τώρα που νυχτώνει είναι επικίνδυνο να κυκλοφορούμε σε σκοτεινά μέρη. Κι εμείς μένουμε δίπλα στο ποτάμι. Η περιοχή μας δεν φωτίζεται αρκετά καλά. Θυμάσαι που ένα παιδάκι εξαφανίστηκε στη Βέροια; Μα τι συμβαίνει; Τι συζητάτε;
Δάφνη: Τι; Φύγε αμέσως ! δε σε αφορούν αυτά που συζητάμε!
Χρύσα: Και όμως ίσως η Αριστίνα μπορεί να βοηθήσει?
Χαρά: Τι εννοείς;
Χρύσα: Όπως ξέρετε το εργοστάσιο δεν είναι μακριά από το σπίτι της Δάφνης. Επομένως μπορεί να αποδειχθεί η ρύπανση που προκαλεί το εργοστάσιο.
Δάφνη: Ούτε να το σκέφτεσαι. Δεν θα στείλω εγώ τον αδερφή μου να κατασκοπεύει τι γίνεται σ? αυτή τη «χωματερή»!
Χρύσα: Μα ποιος είπε ότι θα πάει μόνη της;
Δάφνη: Τι θες να πεις;
Ελένη: Νομίζω ότι η Χρύσα προτείνει εσύ και η αδερφή να παρακολουθ’ησετε το εργοστάσιο.
Χρύσα: Ακριβώς!
Χαρά: Τέλεια ιδέα!
Δάφνη : Αποκλείεται! Πώς σου πέρασε απ? το μυαλό; Και γιατί να πάμε εμείς και όχι κάποιος άλλος;
Χαρά: Μα το είπε η Χρύσα στην αρχή είστε τα μόνα παιδιά που μένετε κοντά στο εργοστάσιο.
Ελένη: Εγώ λέω να ρωτήσουμε την ίδια. Αριστίνα τι λες θες να παρακολουθήσεις με τη Δάφνη το εργοστάσιο;
Αριστίνα: Και τι πρέπει να κάνω;
Χαρά: Τίποτα σπουδαίο. Απλά παρακολούθηση, θα στα εξηγήσει η Δάφνη.
Αντιγόνη: Θα χάσω και σχολείο;
Ελένη: Ίσως
Αντιγόνη: Τέλεια! Θα πάω!
Δάφνη: Για μια στιγμή! Ας πούμε ότι θέλουμε να πάμε, πώς θα ξεφύγουμε απ? τους γονείς μας;
Χαρά: Απλό. Απ? ότι βλέπω είστε και οι δυο συναχωμένες. Αν αύριο υποκριθείτε ότι νιώθετε χειρότερα, είστε ελεύθερες.
Δάφνη : Αν και είμαι σίγουρη πως θα φάμε το κεφάλι μας ας προσπαθήσουμε!
Ελένη: Ωραία, όλοι σύμφωνοι! Το βράδυ εκείνο ήταν όλοι ανήσυχοι, κυρίως η Δάφνη που φοβόταν για τα πάντα. Από την άλλη μεριά η αδελφή της κοιμόταν ήσυχη. Το επόμενο πρωί, τα δυο αδέλφια υποδύθηκαν τόσο καλά τους αρρώστους που οι γονείς τους ήταν έτοιμοι να φωνάξουν τον γιατρό. Η Δάφνη χρειάστηκε αρκετή ώρα να τους πείσει πώς η κατάσταση τους θα καλυτέρευε μέχρι το τέλος της ημέρας. Μόλις έφυγαν οι γονείς τους, πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους και άρχισαν να ετοιμάζονται. Μετά από λίγα λεπτά πήραν το δρόμο για το εργοστάσιο. Το εργοστάσιο παρήγαγε εξαρτήματα αυτοκινήτων. Είχε κατασκευαστεί από έναν πλούσιο επιχειρηματία εδώ και χρόνια και βρισκόταν μόνο λίγα χιλιόμετρα από την πόλη των Τρικάλων, δίπλα στο ποτάμι. Από τη μέρα ίδρυσης του κυκλοφορούσαν φήμες για τη ρύπανση του ποταμού με πιθανή αιτία το εργοστάσιο αλλά όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις οι φήμες σταματούσαν μετά από λίγο καιρό. Η Δάφνη και η Αριστίνα πλησίαζαν στο εργοστάσιο όταν είδαν δυο γυναίκες να πλησιάζουν.
Δάφνη: Έλα Αριστίνα , να κρυφτούμε γρήγορα πίσω από αυτό τον τοίχο. Οι εργάτριες κουβαλούσαν δυο κιβώτια και μόλις πέρασαν την είσοδο του εργοστασίου ρωτάει η μία .
Εργάτρια 1η: Πού θα τα ρίξουμε αυτά;
Εργάτρια 2η: Σκάσε ρε βλαμμένο! Θα μας ακούσει κανείς Ακολούθησέ με υπάρχει ένα ποτάμι εδώ πιο κάτω. Τα δυο παιδιά πατώντας στις μύτες των ποδιών τους, βγήκαν απ? την κρυψώνα τους και ακολούθησαν τις εργάτριες .
Εργάτρια 2η: Με το 1, 2, 3 θα τα πετάξουμε.1, 2, 3 !!! Μπαμ! οι δυο εργάτριες έκαναν το λάθος να ρίξουν τα κιβώτια προς την ίδια κατεύθυνση με αποτέλεσμα να συγκρουστούν και να εκτιναχθούν πάνω τους τα χημικά που περιείχαν.
Δάφνη: Μαμά μου! Αυτό που συμβαίνει είναι τρομερό!
Αντιγόνη: Ναι, μόνο δυο ηλίθιες θα το πάθαιναν αυτό!
Δάφνη: Δεν εννοώ αυτό! Θέλω να πω, ότι πράγματι το εργοστάσιο ρυπαίνει την περιοχή. Κρίμα που δεν φωτογραφήσαμε το συμβάν! Μα άκουσε, κάτι λένε!
Εργάτρια 2η: Έλα ανόητη, πάμε να φέρουμε και τα υπόλοιπα!
Δάφνη: Ωραία! Θα τις φωτογραφήσουμε όταν τα ρίχνουν.
Και έτσι έγινε. Έχοντας αποκτήσει τα απαραίτητα ενοχοποιητικά στοιχεία τα δυο παιδιά επέστρεψαν στο σπίτι τους. Το ίδιο μεσημέρι η παρέα συγκεντρώθηκε στο σπίτι της Αριστίνας.
Χαρά: Λοιπόν τι βρήκατε;
Δάφνη: Κοιτάξτε τραβήξαμε αυτές τις φωτογραφίες!
Χρύσα: Τώρα τους έχουμε στο χέρι!
Ελένη: Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι ν? απευθυνθούμε στον αρμόδιο.
Αντιγόνη: Δηλαδή σε ποιον;
Χαρά: Σε ποιον άλλο! Στη Δήμαρχο φυσικά!
Δάφνη: Πώς όμως; Δε γίνεται να χάσουμε ξανά τα μαθήματα!
Ελένη: Το ξέχασες; Αύριο θα πάμε 3 ώρες κινηματογράφο. Οι καθηγητές δεν είναι τόσο παρατηρητικοί. Εύκολα θα το σκάσουμε!
Πράγματι τα παιδιά κατάφεραν να φύγουν απαρατήρητα και να κατευθυνθούν προς τη Δήμαρχο. Στο χολ του Δημαρχείου, μια γυναίκα δυναμική, ντυμένη και χτενισμένη με την τελευταία λέξη της μόδας καθόταν σ? ένα γραφείο γεμάτο φακέλους. Χωρίς αμφιβολία ήταν η Γραμματέας της Δημάρχου. Τους κοίταξε καχύποπτα.
Γραμματέας: Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
Ελένη: Θα θέλαμε να συναντήσουμε τη δήμαρχο.
Γραμματέας: Αυτό δε γίνεται!
Χρύσα: Μα γιατί;
Γραμματέας: Η Δήμαρχος λείπει . Είναι σε μια σοβαρή σύσκεψη! Θα την ενημερώσω και θα σας κλείσω ραντεβού. Τώρα σας παρακαλώ να φύγετε.
Εκείνη τη στιγμή, ανοίγει η πόρτα του γραφείου και βγαίνει η Δήμαρχος η οποία χωρίς να δώσει σημασία στα παιδιά συνέχισε την πορεία της .
Χαρά: Γιατί μας είπατε ψέματα;! Αφού είναι εδώ!
Γραμματέας: Όπως και να χει δε θα δεχτεί κανένα και ειδικά εσάς!
Δάφνη: Μπορείτε να μας πείτε γιατί;
Γραμματέας: Ελάτε τώρα, κατάλαβα! Θέλετε να παραπονεθείτε για τα προβλήματα του σχολείου σας!
Ελένη: Όχι , αλλά δε σας αφορά! Αφήστε μας να τον δούμε
Γραμματέας: Περάστε έξω παρακαλώ!
Δήμαρχος: Τι φασαρία είναι αυτή; Τι συμβαίνει;
Γραμματέας: Αυτά τα αγενή παιδιά με ενοχλούν εδώ και ώρα! Επιμένουν πως είναι αναγκαίο να σας δουν για κάτι πολύ σοβαρό.
Χαρά: Δεν είναι αλήθεια! Δεν ενοχλούμε , ούτε φερθήκαμε με αγένεια. Απλώς προσπαθούμε να σας δούμε! Είμαστε η Περιβαλλοντική Ομάδα του 1ου Γυμνασίου Τρικάλων. Νοιώθουμε υπεύθυνοι για την προστασία του ποταμού μας που είναι στολίδι της Πόλης μας .
Δήμαρχος: Εντάξει. Παρακαλώ περάστε. Λοιπόν τι θέλετε;
Χρύσα: Να σας αποδείξουμε ότι τι βραβείο που θα λάβει το εργοστάσιο AUTOFARM είναι μια μεγάλη αδικία.
Δήμαρχος: Και γιατί παρακαλώ;
Δάφνη: Ορίστε δείτε! Οι φωτογραφίες τα δείχνουν όλα.
Δήμαρχος: Που τις βρήκατε αυτές τις φωτογραφίες;
Αριστίνα: Εμείς τις τραβήξαμε!
Χαρά: Λοιπόν; Τι έχετε να μας πείτε;
Δήμαρχος: Δε ξέρω παιδιά? Δεν έχω και πολύ χρόνο? Φοβάμαι ότι πρέπει να σας ζητήσω να φύγετε.
Ελένη: Μα τι λέτε; ! Και οι φωτογραφίες;
Δήμαρχος: Ειλικρινά δεν ξέρω. Η κα Αγγέλου συνόδευσε τα παιδιά έξω.
Ύστερα από λίγα λεπτά.
Χρύσα: Δεν πιστεύω αυτό που συνέβη! Πώς μπόρεσε να μας διώξει;
Ελένη: Νομίζω πως πρέπει να πάμε στη Βάσια.
Χαρά: Στη Βάσια; Σε τι θα μπορούσε να μας βοηθήσει αυτή;
Δάφνη: Όχι η ίδια αλλά ο πατέρας της. Είναι ο Νομάρχης της περιοχής.
Ελένη: Ωραία. Η Βάσια μένει στην παραδοσιακή συνοικία Βαρούσι. Το σπίτι της είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα παραδοσιακά αρχοντικά, αυτό με τα έξι σαχνισιά. Ο πατέρας της το ανακαίνισε με μεράκι πιστός στην παράδοση, διατήρησε τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του Βαρουσιώτικου αρχοντικού. Νομίζω ότι ο Αντιπεριφερειάρχης είναι αρκετά ευαισθητοποιημένος σε ότι αφορά το περιβάλλον, την προστασία του και την αειφορία του.
Ένα ωραίο κορίτσι άνοιξε την πόρτα της διώροφης μονοκατοικίας.
Βάσια: Γεια σας παιδιά. Τι θέλετε;
Χρύσα: Γεια σου Βάσια. Είναι ανάγκη να μιλήσουμε στον πατέρα σου.
Βάσια: Μα γιατί;
Μέσα σε δυο λεπτά η Βάσια έμαθε όλη την ιστορία.
Βάσια: Εντάξει. Περιμένετε εδώ. Θα πάω να του μιλήσω.
Για πέντε ατελείωτα λεπτά η παρέα περίμενε τη Βάσια. Τόσο ήταν το άγχος τους που οι καρδιές τους χτυπούσαν δυνατά. Όταν επέστρεψε η Βάσια συνοδευόταν από ένα ψηλόλιγνο άνδρα με επιβλητικό ύφος.
Νομάρχης: Η Βάσια μου τα εξήγησε όλα. Μπορώ να δω τις φωτογραφίες; Αυτό είναι εξωφρενικό. Νομίζω πως θα κάνουμε μια επίσκεψη στο Δήμαρχο. Ελάτε , θα πάμε με το αυτοκίνητό μου. Βλέπετε πως ακόμα επιτρέπονται τα αυτοκίνητα στην παραδοσιακή συνοικία. Εγώ πιστεύω πως η κυκλοφορία αυτοκινήτων πρέπει να απαγορευθεί και να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές στο Βαρούσι μιας και είναι το μοναδικό δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στην Δυτική Θεσσαλία.
Όταν μπήκαν στο Δημαρχείο η Γραμματέας προσπάθησε να εμποδίσει τα παιδιά να μπουν στο γραφείο της Δημάρχου, στην όψη όμως του Αντιπεριφερειάρχη κάθισε φοβισμένα στο γραφείο της. Ο Νομάρχης άνοιξε διάπλατα την πόρτα του γραφείου της Δημάρχου. Όλοι είδαν έκπληκτοι τον ιδιοκτήτη του εργοστασίου να δίνει λεφτά στη Δήμαρχο και να τη διαβεβαιώνει ότι όλα πήγαν καλά.
Δήμαρχος: Κ. Κωνσταντίνου τι γυρεύετε εδώ; Εε, όχι θέλω να πω ?
Αντιπεριφερειάρχης: Εξηγήστε μου κα Ανδρέου τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί δεν αντιδράσατε όταν είδατε τις φωτογραφίες και γιατί σας δίνει λεφτά ο ιδιοκτήτης της AUTOFARM;
Δήμαρχος: Εγώ?ξέρετε?..δε φταίω?.να αυτός τα σχεδίασε όλα .
Αντιπεριφερειάρχης: Αυτά να τα πείτε στο δικαστήριο όταν θα απολογηθείτε για την ενοχή σας. Τις επόμενες μέρες τα γεγονότα έτρεχαν. Το εργοστάσιο συνέχιζε να ρυπαίνει το ποτάμι και η Δήμαρχος φρόντιζε να καλύπτει το γεγονός με το ποσό των 75.000 ?. Οι υπεύθυνοι του εργοστασίου καταδικάστηκαν σε 5 χρόνια φυλάκιση ενώ η Δήμαρχος έχοντας μαζέψει « οικονομίες» κατάφερε να εξαγοράσει την ποινή της. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε επιτέλους.
Και αν αναρωτιέστε τι απέγιναν οι 5 φίλοι αυτοί τιμήθηκαν από τον Αντιπεριφερειάρχη με βραβείο για την προσφορά τους στην προστασία του ποταμού γιατί είναι ένα στολίδι για την πόλη των Τρικάλων με πλούσια χλωρίδα και πανίδα, άρα πρέπει να συνεχίσει τη ροή του και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από μικρούς και μεγάλους.
Έχουμε χρέος πολίτες και μαθητές να το διαφυλάξουμε και να το διατηρήσουμε αλώβητο για τις επόμενες γενιές, να το παραδώσουμε όπως το βρήκαμε γιατί το ποτάμι μας αποτελούσε και αποτελεί για την Πόλη μας χαρακτηριστικό γνώρισμα, σήμα κατατεθέν, πηγή πλούτου, ομορφιάς και ζωής.
1. Δήμαρχος
2. Αντιπεριφερειάρχης
3. Χρύσα
5. Βάσια
6. Ελένη
7. Δήμητρα
8. Αντιγόνη
9. Ελένη
10. Γραμματέας
11. Δάφνη
12. Χαρά
13. Εργάτρια 1η
14. Εργάτρια 2η
