της Μαριάννας Αποστόλου
Ήλιε μου έβγα
να γλυκάνεις
τις καρδιές
βαρέθηκα
τα βλέμματα
αγέλαστων ανθρώπων
μήπως αυτές
οι τελευταίες
συννεφιές
συμβάλλουν
στην κατήφεια
των προσώπων ?
Ήλιε μου έβγα
να ζεστάνεις
τα φυτά
να μεγαλώσουν
και καρπούς
να μας χαρίσουν
χωρίς εσένα
θα είναι δύσκολο
θαρρώ
πτηνά και ζώα
μα και άνθρωποι
να ζήσουν
Μήπως σε πίκραναν
οι άνθρωποι
κι αργείς
μήπως οι βόμβες
των πολέμων
σε εμποδίζουν
ή μήπως πρόσωπα
παιδιών δεν θες να δεις
που ολημερίς
δουλεύουν,
που πεινούν,
που υποφέρουν;
