Αραμπατζής Μιχάλης : Εκπαιδευτικός

ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΤΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

από την Ελένη Γιώτα (Εκπαιδευτικό Προσχολικής Αγωγής).

Από τη φύση της η διδασκαλία είναι ένα στρεσογόνο ανθρωπιστικό επάγγελμα. Οι εκπαιδευτικοί γίνονται δέκτες αλληλοσυγκρουόμενων απαιτήσεων, οι οποίες προέρχονται από τα παιδιά, τους γονείς, τους συναδέλφους, τους διευθυντές. Συχνά το αποτέλεσμα είναι η αδυναμία ανταπόκρισης σ’ αυτές και η επαγγελματική εξουθένωση. Για να αντιμετωπίσουν έγκαιρα τις πηγές χρόνιας έντασης στον χώρο εργασίας τους, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να λάβουν μέτρα ξεκινώντας με τη διάγνωση των σωματικών τους συμπτωμάτων, την αποδοχή της κατάστασης και την επιθυμία για αλλαγή.

Ως προς την καλύτερη διαχείριση των διαπροσωπικών του σχέσεων, ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει την ικανότητα να λέει «όχι», να εκφράζει τα συναισθήματά του στο α’ ενικό πρόσωπο και να αντιμετωπίζει την κριτική και την επιθετικότητα των άλλων. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναπτύσσει ένα δίκτυο στήριξης στον χώρο εργασίας του για τη συναισθηματική του επικοινωνία, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναζητά βοήθεια, να συζητά τα προβλήματά του με τους συναδέλφους του και να έχει συνεργατικές σχέσεις μαζί τους.

Όσον αφορά στη διαχείριση του χρόνου του, χρειάζεται να αναθέτει -κατάλληλα πάντα- εργασία και στους άλλους, λέγοντας «όχι» σε καθήκοντα και υποχρεώσεις που δεν τον ικανοποιούν. Είναι σημαντικό να βάζει χρονικά όρια και να θέτει μικρότερους στόχους για να μπορεί να χειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις και να μην κολλάει σε αποτυχίες και λάθη. Δεν χρειάζεται να χάνει πολύτιμο χρόνο σε ανώφελες συναντήσεις, ενώ τα συχνά διαλείμματα και η φροντίδα του εαυτού του κάθε φορά που αισθάνεται κουρασμένος είναι απαραίτητα. Επίσης, ο διαχωρισμός εργασίας και σπιτιού είναι αναγκαίος για τον εκπαιδευτικό, καθώς και το να μην αμελεί τις προσωπικές του προσδοκίες και φιλοδοξίες, κρατώντας τες όμως σε ρεαλιστικό επίπεδο.

Δύο ακόμη προστατευτικοί παράγοντες ενάντια στο στρες του εκπαιδευτικού είναι ο σχολικός ψυχολόγος (όπου υπάρχει) και οι τεχνικές σωματικής χαλάρωσης. Η συνεργασία με τον πρώτο προσφέρει συναισθηματική υποστήριξη, μεγαλύτερο βαθμό αυτογνωσίας, καθοδήγηση προς θετικές διεξόδους επίλυσης των προβλημάτων και υιοθέτηση αποτελεσματικών στρατηγικών αντιμετώπισης. Μέσα από τεχνικές χαλάρωσης αλλά και διαλογισμού ο εκπαιδευτικός μπορεί να συνειδητοποιήσει τις σωματικές εντάσεις του μαζί με τους τρόπους εκφόρτισής τους, που βοηθούν το σώμα και τον νου να ηρεμήσουν. Η εσωτερική γαλήνη που δημιουργείται επιτρέπει στο άτομο να σκέφτεται ήρεμα τις στρεσογόνες καταστάσεις και μεταφέρεται στις συμπεριφορές αντιμετώπισης του ίδιου γεγονότος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Fontana, D. (1996) Ψυχολογία για Εκπαιδευτικούς. Σαββάλας.

Fontana, D. (1996) Ο Εκπαιδευτικός στην τάξη. Σαββάλας.

Παππά, Β. (2006) Επιθεώρηση εκπαιδευτικών θεμάτων (συλλογικό έργο): Το στρες των εκπαιδευτικών και οι παράγοντες που συμβάλλουν στην επαγγελματική εξουθένωση. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.