Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η τεχνολογία στην εκπαίδευση έχει χαρακτηριστεί ωφέλιμη αλλά και
αρνητική όσο αφορά την απόκτηση γνώσεων των μαθητών. Στο χώρο της
προσχολικής εκπαίδευσης, οι απόψεις διίστανται για τη στάση που πρέπει να
κρατήσουν οι παιδαγωγοί απέναντι στη χρήση των ψηφιακών και
διαδικτυακών εφαρμογών στο νηπιαγωγείο και στην ποσότητα και ποιότητα
της ψηφιακής γνώσης που χρειάζονται τα παιδιά να κατέχουν τελειώνοντας το
νηπιαγωγείο.                                                                                                                                             Το νέο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για το νηπιαγωγείο (βλ. ΔΕΠΠΣΑΠΣ, 2003:4310) υποστηρίζει την ένταξη των ψηφιακών εφαρμογών στις
καθημερινές δράσεις, με σκοπό «να εξοικειωθούν τα παιδιά με απλές βασικές
λειτουργίες του υπολογιστή και να έλθουν σε μια πρώτη επαφή με διάφορες
χρήσεις του». Ωστόσο, ο τρόπος που θα αξιοποιηθεί αυτή η πρακτική, χρήζει
μεγάλης σημασίας στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών και αυτό έχει
αποτελέσει πηγή μεγάλων προβληματισμών στο χώρο της επιστημονικής
κοινότητας. Ερευνητές όπως οι Hertzog & Klein (2005) υποστηρίζουν πως η
τεχνολογία όταν χρησιμοποιείται σωστά έχει την ικανότητα να συνεισφέρει
ευεργετικά στη μάθηση των παιδιών. Αντιθέτως, ερευνητές όπως οι Cordes &
Miller (2000) τονίζουν πως δεν υπάρχουν αξιόπιστα εμπειρικά δεδομένα που να
τεκμηριώνουν την παιδαγωγική αξία των ψηφιακών και διαδικτυακών
εφαρμογών στην προσχολική αγωγή, περιγράφοντας επίσης αρκετές
βλαβερές συνέπειες στην υγεία και στη μάθηση των παιδιών.                                             Κατά γενική παραδοχή η  τεχνολογία μέσα από διδακτικές μεθοδολογίες, οι
οποίες συνδέονται με τις ανάλογες παιδαγωγικές θεωρίες μάθησης, έχει τη
δυνατότητα να συμβάλει ευεργετικά στην ολόπλευρη ανάπτυξη των μικρών
παιδιών. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να αξιοποιήσουμε ως παιδαγωγοί τις
ψηφιακές και διαδικτυακές εφαρμογές στην εκπαίδευση μέσα σε μια
ατμόσφαιρα συνεργασίας και επικοινωνίας των παιδιών, καθοδηγώντας
διακριτικά τις τεχνολογικές τους δράσεις, έτσι ώστε να μπορούν παίζουν τα
παιδιά με ασφάλεια και να κερδίζουν χρήσιμη ψηφιακή και τεχνολογική γνώση.
Ένα σύγχρονο νηπιαγωγείο στα χέρια της σύγχρονης τεχνολογικής κοινωνίας
μας έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία ευεργετικά για την
ενίσχυση των μαθησιακών ικανοτήτων των αυριανών πολιτών μας.

Πλεονεκτήματα διά ζώσης εκπαίδευσης στο νηπιαγωγείο

 

Κοινωνικοποίηση 

Η δια ζώσης διδασκαλία προϋποθέτει την φυσική παρουσία στη σχολική μονάδα των κατ’ εξοχήν εμπλεκομένων στην εκπαίδευση, των διδασκόντων (εκπαιδευτικών) και των διδασκομένων (μαθητών).                                                         Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της διά ζώσης εκπαίδευσης στο νηπιαγωγείο είναι τα εξής:                                                                                                           -Αλληλεπίδραση μεταξύ νηπιαγωγού και νηπίου                                                               -Αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ τους και μεταξύ των μαθητών                                   -Ανατροφοδότηση  της μάθησης                                                                                             -Δομημένο πρόγραμμα που εκτελείται σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο                -Δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευόμενων                         -Καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων του ατόμου άρα καλύπτει και την
ανάγκη κοινωνικοποίησης.

Μετάβαση στο padlet.com