Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων αποτελεί μια παιδευτική διαδικασία, η οποία συμβάλλει στην πνευματική μας ευεξία και ανάπτυξη.
«Διάβασε για να ζήσεις» έγραψε ο εμβληματικός Γάλλος συγγραφέας της «Μαντάμ Μποβαρύ» Γκυστάβ Φλωμπέρ. Πόσο όμως διαβάζουμε στην εποχή μας ;
Ζούμε στην εποχή της εικόνας! Η εικόνα κυριαρχεί μέσω της τηλεόρασης, των υπολογιστών, των tablet και κυρίως των κινητών. Οι μαθητές μας διαβάζουν ελάχιστα γι’ αυτό η διδασκαλία της λογοτεχνίας μέσα στο σχολείο αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση και απαιτεί έναν ρόλο του εκπαιδευτικού, πιο σύνθετο, πιο εμπνευσμένο, πιο δημιουργικό, μια εκπαιδευτική διαδικασία που θα στοχεύει πράγματι στη μόρφωση και στην πολιτιστική αναβάθμιση του ανθρώπου . Σαφώς θα πρέπει να αναβαθμιστεί το μάθημα της λογοτεχνίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να αποκτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο για να καταφέρουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τη λογοτεχνία. Ταυτόχρονα, απαιτεί έναν άλλο ρόλο του εκπαιδευτικού, πιο σύνθετο, πιο εμπνευσμένο, πιο δημιουργικό με στόχο την πραγματική μόρφωση και την πολιτιστική αναβάθμιση του ανθρώπου.
Είναι πολλαπλά τα ευεργετήματα της λογοτεχνίας. Η λογοτεχνία με τον αυθεντικό και τον ζωντανό αφηγηματικό λόγο μέσα από τα μυθιστορήματα και επιτυγχάνει ένα δημιουργικό ταξίδι στον κόσμο συνδυάζοντας τις ουσιαστικές γνώσεις με την τέρψη και εγείροντας τα συναισθήματά του αναγνώστη. Καλλιεργεί πολλαπλά τη φαντασία του, διδάσκει την ενσυναίσθηση, αναπτύσσει την κριτική ικανότητα, συμβάλλει στη μείωση του άγχους .
Είναι μέγιστη η ευθύνη μας ως εκπαιδευτικοί να εμφυσήσουμε στους μαθητές μας τη διάθεση για λογοτεχνικό διάβασμα και να επινοήσουμε τρόπους ώστε οι μαθητές μας να διαβάζουν. Είναι αναμφισβήτητο πως με την καλλιέργεια του πνεύματος φιλαναγνωσίας πολλαπλά είναι τα οφέλη για τους μαθητές μας.
