Η μέρα της Απελευθέρωσης της Αθήνας και της Ραφήνας
Το σχολείο μας σήμερα τίμησε την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας και της Ραφήνας από τους Γερμανούς.
12 Οκτωβρίου 1944, μια ημέρα απίστευτης χαράς και γιορτής.
Έπειτα από 1264 ημέρες τυρρανικής καταπίεσης ερχόταν, επιτέλους, η ημέρα της πολυπόθητης λευτεριάς.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την κ. Χαριτίνη Τριγάζη, φιλόλογο στο σχολείο μας.
Η κ. Τριγάζη αναφέρθηκε σε όλα τα τραγικά γεγονότα που βίωσε ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής.
Ο Λιμός και τα όπλα των κατακτητών θέρισαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων.
Αμέτρητα παιδιά, γυναίκες και άνδρες έπεσαν βορά για να χορτάσουν τις αδηφάγες ορέξεις ενός τερατόμορφου καθεστώτος.
Η παρουσίαση εστίασε σε ένα πρόσωπο γνωστό και τιμημένο εδώ στην Ραφήνα.
Στον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, το παλικάρι που έπεσε νεκρός στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την αποφράδα Πρωτομαγιά του 1944 μαζί με 199 ακόμα ήρωες.
Η μητέρα του Ναπολέοντα Σουκατζίδη, η Μαρία, καταγόταν από την Τρίγλια της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας.
Από το ίδιο αυτό μέρος κατάγονταν οι πρόσφυγες που στα 1923 έστησαν τη δεύτερη πατρίδα τους σε αυτό το ακρογιάλι της Αττικής.
Ο ήρωας μας βρέθηκε φυλακισμένος στο Χαϊδάρι έπειτα από μια μεγάλη περιπλάνηση σε πολλές φυλακές ανά την Ελλάδα.
Το μόνο του παράπτωμα ήταν οι αριστερές ιδέες του.
Στο Χαϊδάρι θα γίνει διερμηνέας του γερμανού διοικητή, μιας και γνώριζε πολύ καλά επτά γλώσσες.
Παραμονές της Πρωτομαγιάς του 1944 θα μάθει ότι θα τουφεκιστεί στην Καισαριανή.
Ο γερμανός διοικητής θα του προτείνει να σωθεί και να πάρει κάποιος άλλος τη θέση του.
Ο Ναπολέοντας Σουκατζίδης δεν θα δεχθεί και θα πέσει νεκρός στα τριάντα πέντε του χρόνια.
Δυστυχώς, ένα μήνα μετά την Απελευθέρωση θα ακολουθήσουν τα Δεκεμβριανά του 1944 και ο Εμφύλιος.
Το μαρτύριο δεν είχε τέλος για τον Σίσυφο λαό.
Η παρουσίαση έκλεισε με ένα συμβολικό στιγμιότυπο από το “Ταξίδι στα Κύθηρα” του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και ο Μάνος Κατράκης αναρωτιούνται γιατί, τελικά, έγιναν όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά.
