Εκδηλώσεις για την εβδομάδα Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης 6-11/10/2014

Η εβδομάδα  από  6/10/2014   έως  11/10/2014  καθιερώθηκε από το  Υπουργείο  παιδείας ως εβδομάδα Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Στο   Λύκειό μας  οργανώθηκαν  δύο εκδηλώσεις .

Χρονικά  προηγήθηκε η  συγκέντρωση των μαθητών της Α΄ και Β΄Λυκείου στην αίθουσα  πολλαπλών χρήσεων του  Λυκείου και με συντονιστή  τον εκπαιδευτικό  Αντωνίου Μάριο .

Α) Αρχικά  ξεκίνησε  με μια σύντομη  εισαγωγή στο θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος.

Β) Ακολούθησε  προβολή βίντεο και παρουσίαση Powerpoint  με σκοπό την ενημέρωση , την ευαισθητοποίηση και τον προβληματισμό των μαθητών.

Γ) Στη συνέχεια  , και αφού  τα παιδιά ενημερώθηκαν για το πρόβλημα  , ακολούθησε  συζήτηση και ανταλλαγή  απόψεων.

Δ) Μετά το τέλος της συζήτησης ακολούθησε μουσικό βίντεο  με  οικολογικό  περιεχόμενο για να  ολοκληρωθεί η εκδήλωση με θετικό  και  ευχάριστο τρόπο.

Μερικές φωτογραφίες από την εκδήλωση.

 

 

 

Ακολούθησε  συγκέντρωση των μαθητών της Γ Λυκείου ,στον  ίδιο χώρο,  με συντονιστή τον εκπαιδευτικό  Ασβεστά Διονύσιο . Η  εκδήλωση   βασίστηκε  σε τρείς άξονες:

Α)  Αρχικά  έγινε αναλυτική παρουσίαση βασικών εννοιών  και πρακτικών  της αειφορίας.

Β) Οι μαθητές   συμπλήρωσαν  ερωτηματολόγιο  που είχε σαν σκοπό  την ανίχνευση και  μείωση του  οικολογικού  αποτυπώματος  ατόμων  και ομάδων.

Γ) Καταγράφηκαν  προτάσεις  για τη μείωση του  οικολογικού αποτυπώματος του σχολείου.

 

Οι μαθητές και των τριών τάξεων μέσα από την συμμετοχή τους στις παραπάνω εκδηλώσεις  αποκόμισαν  πλείστα συμπεράσματα και εμπειρίες .

Παραθέτουμε   αποσπάσματα ενός άρθρου  σχετικά με την αναγκαιότητα της Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο σχολείο του Σχολικού  Συμβούλου  Π.Ε    ,Δρ. Δημήτριου Α. Δρογίδη.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο ριζικών κοινωνικών και οικονομικών μεταβολών, όπου η ανθρωπότητα επιχειρεί να αναθεωρήσει τη στάση της απέναντι στη ζωή και την κοινωνία. Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος δεν έχει καταλήξει σε μια νέα ταυτότητα που θα μπορούσε να εκφράσει την κοινωνία της τρίτης χιλιετίας, γνωρίζει πολύ καλά τα μεγάλα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν. Οι αντιλήψεις που κυριάρχησαν σε όλον τον εικοστό αιώνα με τη μεταβιομηχανική ανάπτυξη και την καταναλωτική αντίληψη δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Τα μεγάλα προβλήματα, όπως είναι η οικονομική ευημερία, οι πόλεμοι και η μόλυνση του περιβάλλοντος παρέμειναν. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και οικονομικοί δείκτες δεν απέδωσαν τόσο ώστε να ανεβεί το επίπεδο ζωής της κοινωνίας.

Η οικολογική συνείδηση δεν μπορεί να διαμορφωθεί χωρίς τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του πολίτη. Είναι μια διαδικασία που ξεκινά από τη θέση μας μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και το μερίδιο ευθύνης που έχουμε για να στηρίξουμε μια προσπάθεια ανατροπής των καταστρεπτικών δραστηριοτήτων.

Το σχολικό περιβάλλον δε μεταφέρει μόνο γνώσεις αλλά συμβάλλει σημαντικά και στον τρόπο που μαθαίνει η κοινωνία να βλέπει τα πράγματα. Υπήρξαν πολλά μοντέλα σχολικής μάθησης που έχουν επίκεντρο τον πολίτη σε μια ανοιχτή ή κλειστή κοινωνία και κάθε ένα εξυπηρετούσε μια διαφορετική στάση ζωής. Αυτό σημαίνει ότι το σχολείο πήρε πολλές εκδοχές για να εξυπηρετήσει της επιδιώξεις που έβαζε η πολιτεία, η σχέση της παιδείας με την πολιτική έχει μελετηθεί από πολλούς στοχαστές κι αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι κάθε μορφή ηγεσίας θέλει ένα διαφορετικό πολίτη.

Η εκπαιδευτική κοινότητα υποχρεώθηκε να διευρύνει τους προσανατολισμούς της και υιοθέτησε τη στρατηγική της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης  .Μέσα από τη διαδικασία αυτή επιχειρήθηκε ένα άνοιγμα στην κοινωνία κι αυτό γίνεται μέσα από σχέδια εργασίας όπου επιχειρείται η διαθεματική προσέγγιση ενός θέματος, δηλαδή την πολύπλευρη μελέτη ενός φαινομένου μέσα από πολλές παραμέτρους (π.χ. ιστορικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, αθλητικά  κλπ), έτσι οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη άποψη. Αν θέλουμε να περάσουμε σε περιβαλλοντικά ζητήματα υπάρχει ένα έντονο οικολογικό πρόβλημα με κυρίαρχο φαινόμενο τη μόλυνση του περιβάλλοντος, η μελέτη του θέματος μπορεί να γίνει από την πλευρά της Βιολογίας, της Φυσικής, της Ιστορίας, της Οικονομίας, και της Κοινωνιολογίας (Θ. Θεοδώρου).

Μια τέτοια σημαντική μεταβολή επιτρέπει αλλαγές και στις κοινωνικές σχέσεις, γιατί σήμερα ο άνθρωπος δεν ανήκει ούτε στην περιοχή που κατοικεί, ούτε στη χώρα που μένει. Η καθημερινότητα, όπως προκύπτει μέσα από τα δελτία ειδήσεων, αποδεικνύει ότι είμαστε ένα κομμάτι της ευρύτερης διεθνούς κοινότητας, που δέχεται τις επιρροές από κάθε γεγονός ή φαινόμενο που κάνει την εμφάνισή του στον πλανήτη. Δυστυχώς, έχει αποδειχτεί στην πράξη, ότι ενώ στο παρελθόν τα προβλήματα απασχολούσαν μια γεωγραφική περιοχή, σήμερα τα μεγάλα και σοβαρά ζητήματα, όπως είναι αυτό της μόλυνσης του περιβάλλοντος, της οικονομικής κρίσης, της μετανάστευσης και της κοινωνικής απομόνωσης απασχολούν όλους τους ανθρώπους που κατοικούν τη γη.

Η οικολογική συνείδηση δεν μπορεί να διαμορφωθεί χωρίς τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας του πολίτη. Είναι μια διαδικασία που ξεκινά από τη θέση μας μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και το μερίδιο ευθύνης που έχουμε για να στηρίξουμε μια προσπάθεια ανατροπής των καταστρεπτικών δραστηριοτήτων. Μέσα από τα σχέδια εργασίας της ευέλικτης ζώνης οι μαθητές επιχειρούν να μάθουν τη συλλογική δουλειά, αυτό στην ουσία είναι μια μικρογραφία της σύγχρονης αντίληψης, ότι τα διάφορα φαινόμενα έχουν διεπιστημονική προσέγγιση.

Η συλλογική δουλειά μας αποκαλύπτει πως κανείς δεν είναι σε θέση να έχει – από μόνος του – μια σφαιρική αντίληψη της πραγματικότητας. Επομένως υπάρχει μια αλληλεξάρτηση ανάμεσα στους ανθρώπους και τις κοινωνικές ομάδες που τις απαρτίζουν. Ο διαπροσωπικός όσο και ο κοινωνικός διάλογος αποτελούν μια κοινωνική αναγκαιότητα που γίνεται πιο έντονη σε μια περίοδο που ο καθένας φοβάται την εικόνα του άλλου. Είναι γνωστός ο καθημερινός μονόλογος όπου όλοι μιλούν χωρίς να ακούν τους άλλους και καταλήγουμε σε ένα θόρυβο που οδηγεί στην κοινωνική αλαλία. Μέσα στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης επιχειρούμε να επαναπροσδιορίσουμε την εικόνα του κοινωνικού διαλόγου και να την κάνουμε στάση ζωής στη σχολική τάξη.

Όταν πάλι διαπραγματευόμαστε ένα θέμα που αφορά την οικολογία, ο διάλογος και η συλλογική μελέτη γίνονται πιο επιτακτικά, αφού οι μαθητές πρέπει να νιώσουν τόσο τη μοναδικότητά τους σαν άνθρωποι, όσο και την αλληλεξάρτησή τους σα σύνολο. Μόνο τότε μπορούν να αντιληφθούν την έννοια της οικολογίας (οίκος + λόγος) και του οικοσυστήματος (οίκος + σύστημα). Η έννοια του οίκου έχει τη διάσταση του προσωπικού μας χώρου, όσο και του ασύλου. Αν γίνουν αντιληπτές αυτές οι ερμηνείες, μπορούν στη συνέχεια να αντιληφθούν την έννοια του περιβάλλοντος σε βιολογικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Το περιβάλλον είναι ένας προσωπικός χώρος που πρέπει να εκτιμήσουν οι μαθητές για να προσδιορίσουν τη θέση τους, όχι ως άτομα, αλλά ως ενεργοί πολίτες και μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον μπορούν να ανακαλύψουν στοιχεία που συνθέτουν το δικό τους καθρέφτη, μέσα απ’ αυτή την ανακάλυψη μπορούν να βρουν την αξία του φυσικού τοπίου και να εκτιμήσουν την προσφορά.

Η έννοια της προσφοράς ακολουθεί την εικόνα της συλλογικότητας μέσα σε ένα φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που παραπαίει, επειδή έχασε την κοινωνικότητά του. Στο παρελθόν η υπήρχε  κοινωνικότητα τόσο στην ανθρωπότητα, όσο και στο φυσικό περιβάλλον, αφού όλα στηρίζονταν στη σχέση αλληλεξάρτησης του ανθρώπου από τον άνθρωπο και της φυσικής ισορροπίας που υπήρχε στην οικολογική αλυσίδα. Από την ώρα που ο άνθρωπος μετατράπηκε σε άτομο, τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά.

 

Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το βρείτε στην παρακάτω εδώ.

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση