ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗ ΄΄ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΟΙ΄΄
Το παραπάνω κείμενο δόθηκε στους μαθητές στα πλαίσια διδασκαλίας της Ενότητας «Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ( οι λειτουργίες της γλώσσας: αναφορική και ποιητική λειτουργία)». Τους ζητήθηκε η παρακάτω εργασία:
Να συντάξετε ένα κείμενο περίπου 180-200 λέξεων με θέμα: «Η Γλώσσα μου». Προσπαθήστε να εκφράσετε μέσα από αυτό τα συναισθήματά σας, όπως συμβαίνει και στο παραπάνω κείμενο (ποιητική λειτουργία της γλώσσας).
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΓΡΑΠΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
«Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική». Μια γλώσσα παρακαταθήκη των προγόνων, πλούσια όσο καμιά.
Αυτή η γλώσσα φαντάζει μπρος μου σαν μια ατέλειωτη ακρογιαλιά γεμάτη με όλων των λογιών τα βότσαλα. Βότσαλα μικρά και μεγάλα, πολύχρωμα και μονόχρωμα, στιλπνά και θαμπά, επίπεδα και αιχμηρά, εύμορφα και άμορφα. Η ακρογιαλιά αυτή δεν ήταν πάντοτε τόσο μεγάλη και τα βότσαλα δεν ήταν τόσα πολλά. Παλαιότερα, η ακροθαλασσιά ήταν μικρή και τα βότσαλα λιγοστά. Χρόνο με το χρόνο όμως, μέσα από αλλεπάλληλες προστριβές, αυτά πληθαίνουν, η ακροθαλασσιά γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, ο ωκεανός θεριεύει.
Τα βότσαλα δεν τα μεταχειρίζονται όλοι το ίδιο. Κάποιοι τα πιάνουν στα χέρια τους, τα αισθάνονται, τα συλλέγουν, τα χαρίζουν. Άλλοι τα πετούν στο νερό, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο και λησμονούν την αξία τους. Για εμένα όμως είναι πετράδια ανεκτίμητης αξίας.
Κάποιες φορές, ωστόσο, αυτά τα πετράδια γίνονται αιτία ψυχικής καταρράκωσης, πόνου αβάσταχτου, θυμού. Άλλοτε γίνονται ατελεύτητη χαρά, ενθουσιασμός, έκπληξη. Τα συναισθήματα ανάμεικτα, τα βότσαλα πολλά. Για το λόγο αυτό ο καθένας διαλέγει το ένα που τον εκφράζει περισσότερο. Έχουμε όμως όλοι ένα απαράβατο χρέος: οφείλουμε να πληθαίνουν ομοιόμορφα τα βότσαλά μας. Γιατί όταν μαζεύουμε περισσότερα βότσαλα, η ακροθαλασσιά του καθενός γίνεται μεγαλύτερη.
(από τη μαθήτρια του Τμήματος Α2, Βασιλική Σακαρέλου)
ΕΚΘΕΣΗ-Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ