Θουκυδίδου Ιστορίαι Βιβλίο 3 μετάφραση

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ ΒΙΒΛΙΟ 3^ο

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κεφ. 70 (μόνο από μετάφραση)

1. Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη από τότε που ήρθαν σ’ αυτούς (στην Κέρκυρα) οι αιχμάλωτοι που προέρχονταν από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού τους ελευθέρωσαν οι Κορίνθιοι, φαινομενικά (απελευθερωμένοι) με εγγύηση των προξένων (τους) για οχτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα όμως επειδή πείστηκαν και ανέλαβαν να φέρουν την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Και αυτοί πιάνοντας τον κάθε πολίτη χωριστά δούλευαν προδοτικά για να κάνουν την πόλη να αποστατήσει από τους Αθηναίους.
2. Και αφού έφτασε ένα αθηναϊκό πλοίο και ένα κορινθιακό, που έφερναν πρέσβεις και αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη και φίλοι με τους Πελοποννησίους όπως ακριβώς και πρωτύτερα.
3. Και αυτοί οι άντρες (δηλαδή οι Κερκυραίοι ολιγαρχικοί που επέστρεψαν από την Κόρινθο) (γιατί κάποιος Πειθίας ήταν με δική του πρωτοβουλία πρόξενος των Αθηναίων και ήταν αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος) τον σύρουν στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους.
4. Αυτός τότε αφού αθωώθηκε καταγγέλλει κι αυτός με την σειρά του τους πέντε πιο πλούσιους άντρες απ’ αυτούς με τον ισχυρισμό ότι κόβουν τις βέργες που στηρίζουν τα κλήματα των αμπελιών από το ιερό άλσος του Δία και του Αλκίνου, και ως πρόστιμο (τιμωρία) για καθεμιά φούρκα είχε οριστεί ένας στατήρας.
5. Και αφού αυτοί καταδικάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο και κατέφυγαν και κάθισαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της βαριάς χρηματικής ποινής, για να πληρώσουν πρόστιμο ύστερα από συμφωνία για το ύψος του ο Πειθίας (γιατί συνέβαινε να είναι και μέρος της βουλής) πείθει (τους Κερκυραίους) (ώστε) να κάμουν χρήση του νόμου.
6. Αυτοί τότε επειδή και από το νόμο αποκλείονταν (από το πλεονέκτημα να ορίσουν με συμφωνία το ύψος του προστίμου) και συνάμα πληροφορούνταν για τον Πειθία ότι, όσο ακόμα είναι μέλος της βουλής, θα καταφέρει να μεταπείσει την πλειοψηφία να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθηναίους φίλους και εχθρούς έκαμαν συνωμοσία  και αφού πήραν μαχαίρια μπαίνουν στη βουλή ξαφνικά (αιφνιδιαστικά) και (φονεύουν) και τον Πειθία και εξήντα περίπου άλλους (από τους) βουλευτές και ιδιώτες) (απλούς πολίτες) μερικοί όμως άλλοι της ίδιας ιδεολογίας με τον Πειθία (ομοϊδεάτες του) λίγοι στον αριθμό κατέφυγαν στην αθηναϊκή τριήρη που ακόμα ήταν εκεί (δηλαδή στην Κέρκυρα).

Κεφ. 71

1. Αφού λοιπόν έκαμαν αυτό και κάλεσαν σε συνέλευση τους Κερκυραίους, (τους) είπαν ότι αυτή η πράξη ήταν ό,τι καλύτερο και ότι δε θα υποδουλώνονταν με κανέναν τρόπο πια από τους Αθηναίους, και στο εξής (είπαν/πρότειναν) να μη δέχονται ούτε τους μεν ούτε τους δε μένοντας ουδέτεροι παρά μόνο κι αν έρχονταν με ένα πλοίο, ενώ τα περισσότερα  (πλοία) να τα θεωρούν εχθρικά. Και αφού είπαν αυτά, ανάγκασαν (τους Κερκυραίους) να επικυρώσουν την πρότασή τους.
2. Στέλνουν επίσης αμέσως και στην Αθήνα πρέσβεις για να εξηγήσουν για όσα έγιναν πως τάχα ήταν συμφέροντα (για τους Αθηναίους) και για να πείσουν αυτούς που είχαν καταφύγει εκεί να μην προβαίνουν σε καμία εχθρική ενέργεια, για να μην υπάρξει καμιά αντεκδίκηση.

Κεφ. 72

1. Όταν λοιπόν ήρθαν (οι πρέσβεις στην Αθήνα), οι Αθηναίοι αφού συνέλαβαν και τους πρέσβεις ως υποκινητές στάσης και όσους έπεισαν (οι πρέσβεις), τους συγκέντρωσαν για ασφάλεια στην Αίγινα.
2. Στο μεταξύ όμως, αφού ήρθε κορινθιακό πλοίο και Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις, αυτοί από τους Κερκυραίους που ήταν κύριοι της πολιτικής κατάστασης κάνουν επίθεση κατά των δημοκρατικών και τους νίκησαν σε μάχη.
3. Και όταν ήρθε η νύχτα, οι δημοκρατικοί καταφεύγουν στην ακρόπολη και στα ψηλά και οχυρά μέρη της πόλης και αφού συγκεντρώθηκαν εκεί εγκαταστάθηκαν και κατείχαν επίσης και το Υλλαϊκό λιμάνι ׄ οι άλλοι κατέλαβαν και την αγορά, όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ΄ αυτούς, και το λιμάνι (του Αλκίνου) που ήταν κοντά σ΄αυτήν (την αγορά) και που βλέπει προς την (απέναντι) στεριά.

Κεφ. 73

Και την επόμενη μέρα έκαναν λίγες μικροεπιθέσεις και έστελναν εδώ και κει (ανθρώπους) στα χωράφια και οι δύο (παρατάξεις), προσκαλώντας με το μέρος τους τους δούλους και υποσχόμενοι (σ΄ αυτούς) ελευθερία^. και οι περισσότεροι από τους δούλους πήγαν σύμμαχοι στο πλευρό των δημοκρατικών, ενώ με το μέρος των άλλων (ολιγαρχικών) (πήγαν) οχτακόσιοι μισθοφόροι από τη στεριά.

Κεφ. 74

1. Και αφού πέρασε μια μέρα γίνεται και πάλι μάχη και νικούν οι δημοκρατικοί και εξαιτίας της ισχύος των θέσεών τους και επειδή είχαν αριθμητική υπεροχήׄ και οι γυναίκες με τόλμη βοήθησαν  αυτούς χτυπώντας από τα σπίτια με κεραμίδια και σε αντίθεση προς τη (γυναικεία) φύση τους υπομένοντας την ταραχή (της μάχης).
2. Και όταν έγινε η υποχώρηση (των ολιγαρχικών) αργά το απόγευμα, επειδή φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί μήπως οι δημοκρατικοί, αφού επιτεθούν με αιφνιδιαστική έφοδο, κυριεύσουν και τον ναύσταθμο και τους σκοτώσουν, πυρπολούν τα σπίτια γύρω από την αγορά και τις μεγάλες οικίες (με πολλές οικογένειες), για να μη γίνει έφοδος,  χωρίς να λογαριάζουν (λυπούνται) ούτε τα δικά τους ούτε τα ξένα σπίτια, ώστε και πολλά πράγματα εμπόρων κάηκαν εντελώς και η πόλη κινδύνεψε να καταστραφεί στο σύνολο της, αν φυσούσε άνεμος τη φωτιά με κατεύθυνση προς αυτή (την πόλη).
3. Και αυτοί (δημοκρατικοί και ολιγαρχικοί) αφού σταμάτησαν τη μάχη, καθώς και τα δύο στρατόπεδα απείχαν από πολεμικές ενέργειες τη νύχτα, βρίσκονταν σ’ επιφυλακή ׄ και το κορινθιακό πλοίο όταν είχαν επικρατήσει οι δημοκρατικοί ανοιγόταν με προφυλάξεις στο ανοιχτό πέλαγος, και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους διαφεύγοντας την προσοχή (κρυφά) πέρασαν στην (απέναντι) στεριά.

Κεφ. 75

1. Την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, ο γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων φθάνει (στην Κέρκυρα) για να βοηθήσει από τη Ναύπακτο με δώδεκα πλοία και πεντακόσιους οπλίτες από τους Μεσσηνίους ׄ και διαπραγματευόταν μια συμφωνία και τους πείθει (ώστε) να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άντρες, τους υπαίτιους ( του πολέμου) οι οποίοι εξάλλου δεν έμειναν πλέον εκεί, και οι υπόλοιποι να παραμείνουν εκεί (στο νησί τους), αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους υπό τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. Και εκείνος (ο Νικόστρατος) αφού πέτυχε αυτά επρόκειτο να αποπλεύσειׄ
2. οι αρχηγοί τότε των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει πίσω σ’ αυτούς πέντε πλοία απ’ τα δικά του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοι τους να κάνουν κίνημα, και (υπόσχονται) ότι οι ίδιοι θα στείλουν μαζί του ισάριθμα πλοία (δηλαδή πέντε) αφού τα επανδρώσουν με δικά τους πληρώματα.
3. Εκείνος τότε συμφώνησε όμως αυτοί ( οι αρχηγοί των δημοκρατικών) στρατολογούσαν για τα πλοία τους εχθρούς τους. Επειδή όμως φοβήθηκαν εκείνοι μήπως σταλθούν στην Αθήνα καταφεύγουν ικέτες στον ναό των Διοσκούρων.
4. Και ο Νικόστρατος προσπαθούσε να τους σηκώσει (από κει) και να τους καθησυχάσει. Επειδή όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί, αφού οπλίστηκαν με αυτή την πρόφαση, επειδή τάχα αυτοί (οι ολιγαρχικοί)  δεν είχαν στο μυαλό τους κανέναν καλό σκοπό με τη δυσπιστία τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν μαζί με τον Νικόστρατο,  πήραν απ’ τα σπίτια (των εχθρών τους) τα όπλα τους και, μερικούς απ’ αυτούς που κατά τύχη συνάντησαν αν δεν τους εμπόδιζε ο Νικόστρατος θα  τους σκότωναν.
5. Καθώς λοιπόν έβλεπαν οι άλλοι αυτά που γίνονταν, κάθονται ικέτες στο ναό της Ήρας και γίνονται όχι λιγότεροι από τετρακόσιους. Οι δημοκρατικοί τότε, επειδή φοβήθηκαν μήπως κάνουν κάποιο κίνημα, τους σηκώνουν αφού τους έπεισαν και τους μεταφέρουν στο νησί μπροστά από τον ναό της Ήρας και εκεί (δηλαδή στο νησί) στέλνονταν σ’ αυτούς τα αναγκαία τρόφιμα.

Κεφ. 78 (μόνο από μετάφραση)

1. Και οι Κερκυραίοι επειδή έκαναν επιθέσεις χωρίς τάξη και με λίγα (κάθε φορά) πλοία δεινοπαθούσανׄ από την πλευρά τους οι Αθηναίοι άλλωστε, επειδή φοβούνταν τον μεγαλύτερο αριθμό (των εχθρικών πλοίων) και την (πιθανή) περικύκλωση, (από τους Πελοποννήσιους) δεν έκαναν επίθεση στα παραταγμένα εναντίον τους πλοία ούτε στο σύνολο τους ούτε στο μέσο τους, αλλά αφού επιτέθηκαν σε μια πτέρυγα καταβυθίζουν ένα πλοίο. Και ύστερα απο αυτά, αφού οι εχθροί σχημάτισαν κυκλική παράταξη έπλεαν γύρω γύρω (οι Αθηναίοι) και προσπαθούσαν να προκαλέσουν σύγχυση.
2. Καθώς όμως το κατάλαβαν (αυτό) οι Πελοποννήσιοι που βρίσκονταν κοντά στους Κερκυραίους και επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί ακριβώς αυτό που έγινε στη Ναύπακτο, σπεύδουν σε βοήθεια, και αφού μαζεύτηκαν όλα μαζί τα πλοία, έκαναν την ίδια στιγμή την επίθεση εναντίον των Αθηναίων.
3. Εκείνοι (οι Αθηναίοι) τότε άρχισαν πια να υποχωρούν, ανακρούοντας την πρύμνα (χωρίς το πλοίο να κάνει στροφή) και συνάμα ήθελαν τα κερκυραϊκά πλοία να προλάβουν να καταφύγουν (στο λιμάνι για ασφάλεια) στο μεγαλύτερο δυνατό αριθμό, καθώς αυτοί  υποχωρούσαν αργά και οι εχθροί είχαν ταχθεί εναντίον τους. Η ναυμαχία λοιπόν, αφού τέτοια εξέλιξη είχε, τελείωσε με τη δύση του ηλίου.

Κεφ. 81

1. Οι Πελοποννήσιοι λοιπόν αμέσως τη νύχτα, ταξίδευαν γρήγορα γρήγορα πίσω προς την πατρίδα (τους) (πλέοντας) κοντά στην στεριάׄ και αφού μετέφεραν τα πλοία πάνω από τον ισθμό της Λευκάδας για να μη γίνουν αντιληπτοί (από τους Αθηναίους)  πλέοντας γύρω γύρω (απ’  το νησί) αποσύρονται (προς την Κυλλήνη ή το Γύθειο).
2. Οι Κερκυραίοι εξάλλου όταν αντιλήφθηκαν ότι τα αθηναϊκά πλοία πλησίαζαν και ότι τα εχθρικά είχαν φύγει, αφού πήραν οδήγησαν στην πόλη τους Μεσσηνίους (δηλ. τους 500 του Νικόστρατου) που μέχρι τότε βρίσκονταν έξω (από την πόλη), και αφού διέταξαν τα πλοία που επάνδρωσαν, να πλεύσουν γύρω γύρω (παραλιακά) στο Υλλαϊκό λιμάνι, όσο (τα πλοία) περιφέρονταν γύρω γύρω (από την πόλη), αν έπιαναν κάποιον από τους εχθρούς (δηλαδή τους ολιγαρχικούς που έμειναν στη πόλη) τον φόνευανׄ και αφού αποβίβαζαν από τα πλοία όσους είχαν πείσει να επιβιβαστούν τους σκότωναν. Και αφού πήγαν στο Ηραίο έπεισαν πενήντα άντρες από τους ικέτες να δεχτούν να δικαστούν και όλους τους καταδίκασαν σε θάνατο.
3. Οι περισσότεροι όμως από τους ικέτες, όσοι δεν είχαν πειστεί, επειδή έβλεπαν αυτά που γίνονταν, σκότωναν ο ένας τον άλλο εκεί μέσα ναό, και μερικοί απαγχονίζονταν από τα δέντρα, ενώ άλλοι όπως ο καθένας μπορούσε έδιναν τέλος στη ζωή τους.
4. Και για εφτά μέρες όσο έμεινε ο Ευρυμέδοντας αφότου ήρθε με τα εξήντα πλοία, οι Κερκυραίοι σκότωναν αυτούς από τους συμπολίτες τους που θεωρούνταν ότι ήταν εχθροί τους (πολιτικοί αντίπαλοι), και αν και απέδιδαν την κατηγορία σ’ αυτούς που προσπαθούσαν να καταλύσουν τη δημοκρατία φονεύθηκαν και μερικοί εξαιτίας προσωπικής έχθρας, και άλλοι (φονεύθηκαν) από τους οφειλέτες τους για χρήματα που τους οφείλοντανׄ
5. και κάθε είδους φόνοι διεπράχθησαν ( και κάθε μορφή θανάτου παρουσιάστηκε) και απ’ όσα συνηθίζεται  να γίνονται σε τέτοιες περιστάσεις τίποτα δεν παραλείφτηκε που να μην έγινε και ακόμα περισσότερα. Και ο πατέρας δηλαδή σκότωνε το παιδί του  και (ικέτες) απομακρύνονταν βίαια από τα ιερά και σκοτώνονταν μπροστά σ’ αυτά, μερικοί επίσης, αφού περικλείστηκαν από τείχος στο ιερό του Διονύσου πέθαναν.

Κεφ. 82-83 (μόνο από μετάφραση βιβλίο)

Επιμέλεια Τσαούση Ελένη (φιλόλογος)