Πραγματικά, ενώ θεωρούσα το παρόν ιστολόγιο, εκτός από τόπο ανάρτησης υλικού, και χώρο έκφρασης, πολύ μου στοίχισε που για ορισμένες ημέρες υπήρχε πρόβλημα και η σελίδα δεν άνοιγε…
Ξεκινάω γραμμικά: Την Πέμπτη 5 Μαρτίου διεξήχθη ο Διεθνής Διαγωνισμός Αρχαίων Ελληνικών. Το σχολείο μας εκπροσωπήθηκε από 23, παρακαλώ, μαθητές, που έδωσαν το “παρών” με τρόπο δυναμικό και ταυτόχρονα αξιοπρεπή! Σας ευχαριστώ, παιδιά! Τόσο για την αξιοσημείωτη στάση σας κατά την αναμονή, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο ακούγατε και τελικά αφομοιώσατε όσα σας έλεγα! Πάνω απ’ όλα σας ευχαριστώ που λάβατε μέρος σε μια εκδήλωση εξω-σχολικού (κατά το δυνατόν) ενδιαφέροντος, από την οποία θεωρώ ότι ήταν δυνατό να αποκομίσετε ιδιαίτερα σημαντικά οφέλη! Τα πολλά λόγια είναι μάλλον περιττά, κι έτσι θα αρκεστώ στην αναφορά του αισθήματός μου την ημέρα του διαγωνισμού: ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ!!!
Και περνάμε στο σήμερα (κυριολεκτικά). Μετά από αναβολές, παραπληροφόρηση και αναπάντητες κλήσεις, χτες (!) έφτασε στο σχολείο μας η εγκύκλιος με τις διευκρινίσεις και το πρόγραμμα των Πανελλήνιων Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων (συγκεκριμένα για τη Μουσική). Το πρόγραμμα ήταν σαφές: το 1ο ΓΕΛ Κιλκίς ήταν προγραμματισμένο να αγωνιστεί την Τρίτη 10 Μαρτίου στις 12 και 12.30. Κι ενώ ήμουν σίγουρος πως η αρχικά δεδηλωμένη συμμετοχή απλώς λόγω χρονικών περιθωρίων καθίστατο ΑΔΥΝΑΤΗ, προς έκπληξή μου, τα παιδιά μου δήλωσαν: “Θα πάμε. Γιατί όχι; Η συμμετοχή μας θα αποτελέσει το προσωπικό μας σχόλιο στον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκαν(;) φέτος οι αγώνες!”. Μετά από πρόβες μιας (!!!) μόλις ημέρας τα παιδιά σήμερα παρουσιάστηκαν και έδωσαν ένα ιδιαίτρα δυναμικό “παρών”(δηλαδή να μην αναφέρω το γεγονός ότι φτάσαμε εκεί στις 10.30 για να ηρεμήσουμε λίγο από το ταξίδι, να φάμε κάτι κτλ. και μας ανέβασαν στη σκηνή ΑΜΕΣΩΣ, καθώς άλλα σχολεία… της Θεσσαλονίκης έλειπαν… ανεξάρτητα από το αν ήρθαν στη συνέχεια…). Έπαιξαν και εξέπληξαν. Εξέπληξαν με τη ζωντάνια τους, τη δημιουργικότητά τους, την πολύπλευρη ικανότητά τους (ήταν το μοναδικό σχολείο όπου τα παιδιά εναλάσσονταν στα μουσικά όργανα, αποδεικνύοντας το ομαδικό πνεύμα και την περιφρόνηση της προσωπικής ανάδειξης). Τα παιδιά μάγεψαν! Ανεξάρτητα από το αν θα κερδίσουν, ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ! Συγχαρητήρια, παιδιά, κάνατε το σχολείο μας υπερήφανο (άσχετα από το αν το ξέρει…), και γεμίσατε κι εμένα με χαρά και υπερηφάνεια (και, πιστέψτε με, το ξέρω!). Πάνω απ’ όλα, δείξατε ότι είστε εκεί, ανεξάρτητα από την αντιξοότητα των συνθηκών, ότι δεν καταβάλλεστε από τίποτα και πως αγαπάτε τη μουσική ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ. Μπράβο, μπράβο, μπράβο!
Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι δυνατό να μην αισθάνομαι πλήρης ως καθηγητής των εν λόγω παιδιών. Άξιοι, παιδιά, ειλικρινά σας θαυμάζω και σας ευχαριστώ που με κάνετε μέτοχο αυτών των εμπειριών!