ΑΛΜΥΡΟΣ – ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ
Χάρτης νομού Μαγνησίας
Λεπτομερής Χάρτης του νομού Μαγνησίας.
- Περιφέρεια Θεσσαλίας .
- Κυριώτερες πόλεις : Βόλος, Αλμυρός, Νέα Αγχίαλος.
- Νησιά : Αλόνησσος, Σκιάθος, Σκόπελος δηλαδή οι Σποράδες.
- Βουνά : όρος Πήλιον με πολλά χωριά όπως η Τσαγκαράδα, Ζαγορά και όρος Όρθυς.
- Ο Βόλος είναι η πρωτεύουσα του νομού.
ΑΛΜΥΡΟΣ
Σύγχρονη πόλη, χτισμένη σε πεδινή έκταση – αρχαίο Kρόκιον πεδίον -, κοντά στην εθνική οδό Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Η ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού – στην αρχαιότητα ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτις – έχει πλούσιο μυθολογικό (βασιλιάς Αθάμας, Φρίξος και Έλλη, Αχιλλέας και Μυρμιδόνες) και ιστορικό παρελθόν (Άλος, Ίτων, Φυλάκη), από τους Νεολιθικούς Χρόνους ώς σήμερα. Στην περιοχή εγκαταστάθηκαν στις αρχές του 20ού αι. ελληνικές οικογένειες από την Aνατολική Pωμυλία και τη Μικρά Ασία. Στον εύφορο κάμπο του Αλμυρού καλλιεργούνται σιτηρά, κηπευτικά, βαμβάκι, ελιές, αμυγδαλιές, αμπέλια. Σε απόσταση 6,5 χλμ Α βρίσκεται η παραλία του Αλμυρού. Στο λιμανάκι του Αγίου Ιωάννη δένουν βάρκες, αλιευτικά και εκδρομικά σκάφη. Το Δάσος Κουρί είναι αισθητικό πεδινό δρυοδάσος στην περιοχή του Δήμου Αλμυρού του Νομού Μαγνησίας.
Δάσος ΚΟΥΡΙ (1)
Δάσος ΚΟΥΡΙ (2)
Παλαιός Ναός Αγίου Νικολάου Αλμυρού
ΝΕΑ ΑΓΧΙΑΛΟΣ
Παραθαλάσσια κωμόπολη με αξιόλογη τουριστική κίνηση, απλωμένη σε πεδινή έκταση, στις δυτικές ακτές του Παγασητικού κόλπου. Κατέχει τη θέση της αρχαίας Πυράσου – επίνειο των αρχαίων Φθιωτίδων Θηβών, που στους Ύστερους Ρωμαϊκούς Χρόνους ονομάστηκε Δημήτριον – και των χριστιανικών Φθιωτίδων Θηβών. Η Νέα Αγχίαλος, με καλή ρυμοτομία και σύγχρονες κατοικίες, ιδρύθηκε στις αρχές του 20ού αι. από πρόσφυγες της Αγχιάλου της Aνατολικής Pωμυλίας. Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Γυναικών Νέας Αγχιάλου παρασκευάζει παραδοσιακά εδέσματα, πίτες, ποτά και γλυκά. Ο Αγροτικός Οινοποιητικός Συνεταιρισμός ΄΄Η ΔΗΜΗΤΡΑ΄΄ παρασκευάζει τσίπουρο και κρασί. Στο μικρό λιμάνι του οικισμού δένουν βάρκες και αλιευτικά.
O ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ (ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΦΘΙΩΤΙΔΕΣ ΘΗΒΕΣ). Οι Φθιώτιδες Θήβες των Παλαιοχριστιανικών Χρόνων ήταν παραθαλάσσια πόλη, χτισμένη στη θέση της αρχαίας Πυράσου. Γνώρισαν την ύψιστη ακμή τους τον 6ο αι., αποτελώντας θρησκευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, και καταστράφηκαν τον 7ο αι. Οι ανασκαφικές έρευνες έχουν φέρει στο φως πλήθος σημαντικών μνημείων, που χρονολογούνται στους Υστερορωμαϊκούς και τους Παλαιοχριστιανικούς Χρόνους. Μεταξύ άλλων, έχουν αποκαλυφθεί παλαιοχριστιανικές βασιλικές, συγκρότημα δημοσίων κτιρίων, επαύλεις, πλακόστρωτες λεωφόροι με καταστήματα, λουτρά, εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, τείχη και νεκροταφεία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ψηφιδωτά δάπεδα, εντυπωσιακά ως προς το πλούσιο θεματολόγιο και την άψογη τεχνική τους.Τα σημαντικότερα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου είναι τα ακόλουθα : Η βασιλική του Αγίου Δημητρίου, με χρονολογικές φάσεις από τον 4ο ώς τον 6ο αι. και αναστηλωμένο κίονα, Η βασιλική του Αρχιερέως Πέτρου, με χρονολογικές φάσεις από τον 4ο ώς τον 6ο αι. και αναστηλωμένη την κιονοστοιχία του μεσαίου κλίτους, Η βασιλική του Μαρτυρίου, με χρονολογικές φάσεις από τον 4ο ώς τον 6ο αι, Η βασιλική του Επισκόπου Ελπιδίου, Η κοιμητηριακή βασιλική και Το επισκοπικό μέγαρο.
