Στη μνήμη του…
Πνιγμένα δάκρυα, φωνή που τρέμει
Κατευθείαν στο αυτί μου,
Μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ
Κάποιος που αγαπώ είχε μόλις
κληθεί να ανταμειφθεί
Ποτέ δεν θα είμαστε πάλι μαζί του
Χώρισαν οι δρόμοι μας
Έκανες σχέδια
Και μετά τα αθέτησες
Αλλά τώρα ακολουθώ
Τα 400 σκαλοπάτια βόρεια
Η τελευταία φορά που θα δω το πρόσωπό σου
Δεν θέλω να πιστέψω
Ότι αυτό είναι όλο
Θέλω να πιστέψω
Σε κάτι περισσότερο
Αυτό το αγόρι δεν μεγάλωσε εύκολα
Ήθελε μόνο να ζήσει
Και να κάνει το σωστό
Δεν μπορώ να νιώσω την καρδιά μου
Όταν πονάω
Δεν μπορώ να νιώσω τον πόνο
Αλλά φεύγεις όλο και πιο μακριά…