Δημοσιεύθηκε στην Περιβάλλον

Εναλλακτικές πηγές ενέργειας.

Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας, συχνά αποτελούν τη σημαντικότερη ίσως προσπάθεια για την επίλυση δύο βασικών προβλημάτων του πλανήτη: τη σταδιακή μείωση των αποθεμάτων των παραδοσιακών πηγών ενέργειας και τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος από τη χρήση τους. Έτσι για την αντιμετώπιση του εν λόγω προβλήματος έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες για τη χρήση εναλλακτικών μορφών ενέργειας. Παραδείγματα τέτοιων μορφών ενέργειας είναι:

Γεωθερμική ενέργεια η οποία προέρχεται από το εσωτερικό της γης. Η ενέργεια αυτή σχετίζεται με την ηφαιστειότητα και τις ειδικότερες γεωλογικές και γεωτεκτονικές συνθήκες της κάθε περιοχής. Έτσι με την βοήθεια ατμοστροβίλων μετατρέπεται η θερμική ενέργεια σε ηλεκτρική.

Αιολική ενέργεια η οποία  δημιουργείται έμμεσα από την ηλιακή ακτινοβολία δημιουργώντας έτσι τους ανέμους. Με τη βοήθεια τεράστιων ανεμογεννητριών παράγεται ηλεκτρισμός από την κινητική ενέργεια του ανέμου που κινεί τον έλικα της γεννήτριας.

Ηλιακή ενέργεια  την οποία ο άνθρωπος μπορεί να εκμεταλλευτεί με ποικίλους τρόπους.

Υδροηλεκτρική ενέργεια η οποία παράγεται όταν η κινητική ενέργεια του νερού περνάει μέσα από έναν υδροστρόβιλο και μετατρέπεται σε ηλεκτρική.

Ενέργεια Βιομάζας η οποία περιλαμβάνει οποιοδήποτε υλικό προέρχεται άμεσα ή έμμεσα από το ζωικό ή το φυτικό κόσμο ή από ενεργειακές καλλιέργειες (φυτείες που προορίζονται για παραγωγή ενέργειας), τα υποπροϊόντα και κατάλοιπα της δασικής, αγροτικής και αλιευτικής παραγωγής, αλλά και το βιολογικής προέλευσης μέρος των αστικών λυμάτων και σκουπιδιών.   ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ Β3

Δημοσιεύθηκε στην Περιβάλλον

Αειφορική διαχείριση απορριμμάτων

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες της Ε.Ε. η οποία παράγει αρκετά μεγάλο όγκο απορριμμάτων που ξεπερνάει τους  730.000 τόνους ετησίως.

Τι συμβαίνει όμως με αυτά τα σκουπίδια; Τα απορρίμματα αυτά θάβονται σε έναν μεγάλο χώρο κατάλληλα διαμορφωμένο που χρησιμοποιείται για την εναπόθεση αστικών στερεών αποβλήτων επί του εδάφους, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αλλά και οι αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Ο χώρος αυτός ονομάζεται ΧΥΤΑ. Σε εκείνον τον χώρο τα απορρίμματα διαστρώνονται, συμπιέζονται, και στο τέλος της ημέρας σκεπάζονται με αδρανές υλικό (συνήθως χώμα).

Αυτός ο τρόπος είναι ο πιο εύκολος στο να ξεφορτωθούμε τα απορρίμματα, όμως δεν είναι καθόλου υγιεινός προς το περιβάλλον καθώς σε περίπτωση που κλείσει η ΧΥΤΑ η γη μπορεί να είναι ακατάλληλη για κάποιες χρήσεις, λόγω ρύπανσης.

Γι’ αυτό υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις,, όπως η καύση των σκουπιδιών με σκοπό την ανάκτηση ενέργειας. Καίγοντας τα απορρίμματα δεν παράγεται μεθάνιο, η καύση μπορεί να παράγει 5 φορές περισσότερη ενέργεια ανά τόνο απορριμμάτων σε σχέση με την εκμετάλλευση βιοαερίου από ΧΥΤΑ, ελαττώνεται ο όγκος των απορριμμάτων προς τελική απόθεση έως μέχρι και 90% και τέλος είναι εφικτή η ανάκτηση κάποιων υλικών (π.χ. μετάλλων) από το στερεό υπόλειμμα της καύσης.

Δέσποινα Παπακώστα Β1