Αυτή τη βδομάδα θα αναλάβουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο: σε πρώτη φάση διαβάστε το κείμενο και προσπαθήστε να καταλάβετε πώς γράφεται μία κριτική παράστασης. Εννοείται ότι πρέπει να ψάξετε μόνοι σας τις άγνωστες λέξεις που έχετε (λεξικό τριανταφυλλίδη) Στη συνέχεια θα σας ζητήσω να γράψετε κάτι ανάλογο και μικρότερο για κάποια άλλη παράσταση. Το θέμα θα σας το δώσω στο τέλος της εβδομάδας
Στo πλαίσιo της Παιδικής Σκηνής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ο Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθετεί στο Βασιλικό Θέατρο το παιδικό/εφηβικό μυθιστόρημα της Άλκης (Αγγελικής) Ζέη “Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου”. Η συγγραφέας το έγραψε στο Παρίσι, όπου ζούσε αυτοεξόριστη με την οικογένειά της και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1971 κατά τη διάρκεια της Χούντας. Παρακολουθούμε την ιστορία του μικρού Πέτρου, τον οποίο η κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα τον βρίσκει στην τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία των 9 ετών και μεγαλώνει με την οικογένεια και τους φίλους του (με κυριότερο χαρακτήρα το Σωτήρη) στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα. Στο πρώτο μέρος το τριζόνι του παιδιού πεθαίνει την 27η Οκτωβρίου και τη θλίψη του για το γεγονός διαδέχεται ο ενθουσιασμός για τις πρώτες νίκες του Ελληνικού στρατού και η πίκρα για την εισβολή των Γερμανών. Στη συνέχεια, ο Πέτρος και η οικογένειά του βιώνουν το σκληρό πρώτο χειμώνα της Κατοχής με αγαπημένα πρόσωπα να φεύγουν για τον πόλεμο, την πείνα να τους χτυπά την πόρτα, τον παππού του Πέτρου να υποφέρει και τη γιαγιά του Σωτήρη να πεθαίνει. Σύντομα αρχίζουν τα συσσίτια στο σχολείο και το παιδί αρχίζει να βλέπει σημάδια αντίστασης του λαού στους κατακτητές και να συνειδητοποιεί ότι μπορεί και αυτό, με τις μικρές του δυνάμεις, να συμβάλλει σε αυτή. Στο τελευταίο μέρος οι δύο φίλοι συμμετέχουν με πράξεις στην Αντίσταση, βλέπουν να χάνονται φίλοι τους ηρωικά μαχόμενοι και τελικά στις απώλειες προστίθεται και ο Σωτήρης. Στις 12 Οκτωβρίου 1944, οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα και ο μικρός Πέτρος, 13 ετών πια, έχει ανδρωθεί μέσα από τις κακουχίες και τις εμπειρίες του πολέμου και της Κατοχής. Τη διασκευή του λογοτεχνικού έργου για τη θεατρική συνθήκη υπογράφουν ο σκηνοθέτης και ο Σάββας Κυριακίδης και έχει ροή, συνέχεια, παλμό και δυναμική, χωρίς να χάνει τίποτα από τον πλούτο των μηνυμάτων και των συναισθημάτων του πρωτοτύπου.
Ο Τάκης Τζαμαργιάς σκηνοθετεί την παράσταση, δημιουργώντας ένα θεατρικό θέαμα που επιχειρεί να συγκινήσει τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες της πλατείας, κρατώντας εξαιρετικά τις ισορροπίες μεταξύ της απλούστευσης και μιας αμιγούς ενήλικης πρότασης. Έχοντας προσαρμόσει το κείμενο σε καθαρή θεατρική φόρμα αναπλάθει την ατμόσφαιρα της εποχής με τους χαρακτήρες να βιώνουν ο καθένας με το δικό του τρόπο τον πόλεμο και την κατοχή. Τα στιγμιότυπα δεν είναι φλύαρα και στατικά, αλλά εναλλάσσονται γρήγορα με σχεδόν κινηματογραφική ταχύτητα κάνοντας άμεσα το θεατή συμμέτοχο στα τεκταινόμενα. Οι χαρακτήρες σαφείς δεν ξεχωρίζουν απλά σε καλούς και κακούς, αλλά αποτυπώνουν την προσωπικότητά τους στις ενέργειες και τις αντιδράσεις τους. Η απότομη, σχεδόν βίαιη, πρόωρη ενηλικίωση των παιδιών είναι γεμάτη πρωτόγνωρες εμπειρίες, τρυφερότητα, συναίσθημα, που δεν εκβιάζουν τη συγκίνηση του θεατή, αλλά γίνονται μέρος του ταξιδιού του. Η πίστη σε ένα καλύτερο αύριο και σε ένα κόσμο με αξίες σφυρηλατούνται μέσα από κακουχίες, απώλειες, το ένστικτο της επιβίωσης και τις σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο. Το τέλος της παράστασης βρίσκει κοινό και πρωταγωνιστές να γίνονται ένα και να συμμετέχουν σε ένα χαμόγελο ελπίδας.
Ο Γιάννης Γκρέζιος αναλαμβάνει το ρόλο του ομώνυμου μικρού ήρωα. Από τις πρώτες στιγμές της παράστασης ένιωσα την ενέργειά του να ξεχειλίζει, να τρέχει, να γελά, να λυπάται, να έχει απορίες και να προσπαθεί να κατανοήσει τι γίνεται γύρω του και κυρίως γιατί. Άμεσος, ευθύς, με βλέμμα ζωντανό και σπινθηροβόλο που εναρμονίζεται με τη φωνή και την κίνησή του, έχει εναλλαγές και μεταπτώσεις από την αθωότητα και τον αυθορμητισμό στην απορία, στην ορμητικότητα, τη συνειδητοποίηση και την αντίδραση. Και όλα αυτά χωρίς ερμηνευτικούς εγωισμούς, αλλά απόλυτα ενταγμένος στο πνεύμα της ομάδας. Άξιος συνοδοιπόρος του ο Βασίλης Παπαδόπουλος υποδυόμενος το φίλο του Πέτρου, το μικρό Σωτήρη. Με πηγαίο χιούμορ, αλλά χωρίς να χάνει το μέτρο, μάτι πονηρό και σαρωτική κίνηση γίνεται ο κολλητός, ο αδερφός, το alter ego του φίλου του και δείχνει αυθεντικός και απόλυτα συγκεντρωμένος στις απαιτήσεις του ήρωά του. Δύο νέα παιδιά με εξαιρετική χημεία που αφήνουν μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον. Ο Δημήτρης Κολοβός ήταν ο Παππούς, ο οποίος θυμάται, αφηγείται, συγκινείται, αλλά και γκρινιάζει με μία αφοπλιστική απλότητα, ειλικρίνεια και ενθουσιασμό, μακριά από ευκολίες και στερεότυπα.
Η Άννα Κυριακίδου παίζει τη μητέρα, που είναι πειστική στην αποτύπωση μιας μάνας που νοιάζεται και μοχθεί όχι μόνο για την οικονομική, αλλά και την ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειάς της. Μια μάνα πανταχού παρούσα. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί συμπληρώνουν με τον ενθουσιασμό και το ταλέντο τους το ερμηνευτικό παζλ της παράστασης. Ο θίασος πολυμελής, αλλά με πολύ καλή χημεία στη σκηνή, δημιουργεί ένα πολύ αρμονικό σύνολο.
Το σκηνικό χώρο επιμελήθηκε ο Εδουάρδος Γεωργίου, εκμεταλλευόμενος εξαιρετικά το βάθος και το πλάτος της σκηνής του Βασιλικού Θεάτρου στην οποία δημιούργησε μια υπερκατασκευή εποχής, απόλυτα λειτουργική, με πολλούς ιδιαίτερους χώρους που τα είχε όλα. Τα κοστούμια του ίδιου εξέφρασαν τόσο την ανεμελιά των αγοριών, όσο και την ανάγκη για κομψότητα των κοριτσιών.
Η μουσική του Δημήτρη Ζαβρού ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με το λόγο, του έδωσε τις αναγκαίες ανάσες, υπογράμμισε τις δραματικές του κορυφώσεις και γεφύρωσε υπέροχα τις σιωπές.Τη μουσική διδασκαλία επιμελήθηκε ο Παναγιώτης Μπάρλας, ενώ τους στίχους των τραγουδιών υπέγραψαν ο συνθέτης και η Νέβι Κανίνια.
Η κίνηση της Φρόσως Κορρού προσεγμένη στη λεπτομέρεια, αποτέλεσε ιδανική έκφραση της πλεονάζουσας παιδικής ενέργειας. Οι φωτισμοί του Στέλιου Τζολόπουλου προτίμησαν γενικά πλάνα στις περισσότερες σκηνές, αλλά εστίασαν σωστά και στα πρόσωπα όταν χρειάστηκε. Το video art ήταν του Χρήστου Δήμα και της Άντας Λιάκου.
Συμπερασματικά, στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου, ένα εμβληματικό παιδικό μυθιστόρημα αποδόθηκε με τρόπο που το ανέδειξε και διατήρησε όλη την ουσία, το λυρισμό και το συναίσθημά του. Η παράσταση απευθύνεται εξίσου σε παιδικό και ενήλικο κοινό, έχοντας τα απαραίτητα στοιχεία να μαγνητίσει όλες τις ηλικίες και να τους ταξιδέψει στο σύμπαν της. Η σκηνοθετική οπτική είχε τρυφερότητα, ευαισθησία και ανθρωπιά, διατηρώντας ατόφιο το νοηματικό ιστό του αρχικού κειμένου και δούλεψε πολύ με την πολυάριθμη ερμηνευτική ομάδα, η οποία ανταποκρίθηκε σχεδόν πλήρως στις απαιτήσεις ενός δύσκολου θεατρικού πονήματος. Απόλυτα δίκαιο το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος από μικρούς και μεγάλους.
Προσαρμογή από την Κριτική: Κριτική Onlytheater
• ΚΘΒΕ ( Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ & ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ)-ΚΡΙΤΙΚΗ
• https://www.onlytheater.gr/buzz/onlytheaterreview/item/%CE%BA%CE%B8%CE%B2%CE%B5-%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%85%CF%87%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7
Σε πρώτη φάση σας δίνω ανακατεμένες τις πληροφορίες του κειμένου και πρέπει να τις αντιστοιχίσετε με κομμάτια του κειμένου:
Συμπέρασμα/γενική εντύπωση
Υπόλοιποι συντελεστές(μουσική /κινησιολογία/φωτισμοί)
Κριτική για τον συμπρωταγωνιστή
Γενικές πληροφορίες (παράσταση/ συγγραφέας) υπόθεση παράστασης
Ο υπόλοιπος θίασος
Κριτική για τον πρωταγωνιστή
Σκηνικά- κουστούμια
Σκηνοθετική προσέγγιση
Θα ήθελα να βρείτε από ποιο σημείο του κειμένου μέχρι ποιο παρέχονται οι συγκεκριμένες πληροφορίες. Δε θα ήθελα να μου στείλετε τις απαντήσεις σας. Θα τις αξιοποιήσουμε στην επόμενη φάση μέσω της παραγωγής λόγου, Αλλά εσείς καλά είναι να τις ετοιμάσετε για να μπορείτε την επόμενη φορά να γράψετε κάτι ολοκληρωμένο.
Καλή δουλειά