15 Σεπτεμβρίου

Παγκόσμια Ημέρα της Τελείας

Μια μέρα εμπνευσμένη από το παιδικό βιβλίο του Πίτερ Ρέυνολντς.

“Η Λία, λοιπόν, άφησε το χαρτί της άδειο στο μάθημα της ζωγραφικής. Την είδε η δασκάλα κάπως, την πλησίασε και της είπε: “Α! Μια πολική αρκούδα σε χιονοθύελλα”. Αστείο, ε; Της Λίας δεν της άρεσε καθόλου όμως. Ισχυρίστηκε σθεναρά πως δεν ξέρει να ζωγραφίζει. “Έλα, φτιάξε κάτι. Μια γραμμή, μια τελεία έστω… Κάνε με θάρρος την αρχή και ο,τι βγει”, την παρότρυνε η δασκάλα της.

Η θυμωμένη τότε Λία άρπαξε τον μαρκαδόρο και τον κάρφωσε με μανία το χαρτί. Είχε κάνει μια τελεία. “Τώρα βάλε και την υπογραφή σου”, συνέχισε η δασκάλα. Σ’ αυτό η Λία δε δυσκολεύτηκε καθόλου αφού ήξερε να γράφει ολόσωστα το όνομά της. Στο μάθημα της επόμενης εβδομάδας, η Λία αντίκρισε την τελεία της σε μια σκαλιστή χρυσή κορνίζα. Ένιωσε περήφανη. Θα προσπαθούσε να κάνει καλύτερες τελείες από αυτήν τη βιαστική και θυμωμένη που είχε κάνει. Και έκανε. Στρώθηκε στη δουλειά και ανακατεύοντας χρώματα άρχισε να φτιάχνει τις πιο υπέροχες τελείες. Κι όταν ένα αγοράκι ισχυρίστηκε πως δε μπορούσε να ζωγραφίσει, η Λία ήξερε πια τι έπρεπε να κάνει. Μα ο,τι και η δασκάλα της κάποτε…”

Ένας ύμνος  στην ομορφιά, στην καλοσύνη, στην ενσυναίσθηση, στην κατανόηση!

Ο ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα καθώς η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.

https://www.elniplex.com/%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1/