Ο Πικάσο είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τέχνης του 20ού αιώνα, δημιουργός του Κυβισμού (μαζί με τον Ζορζ Μπρακ) που με το πολύμορφο έργο του συνέβαλε στη διαμόρφωση και εξέλιξη της Μοντέρνας και Σύγχρονης τέχνης.

Ο πατέρας του ονομαζόταν Χοσέ Ρουίζ ε Μπλάσκο και ήταν επίσης ζωγράφος, ενώ μητέρα του ήταν η Μαρία Πικάσο για Λόπεζ. Τα πρώτα έργα του τα υπέγραφε ως Ρουίζ Μπλάσκο αλλά από το 1901 άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα της μητέρας του.

Σε πολύ μικρή ηλικία έδειξε δείγματα του ταλέντου του, με πρώτο του δάσκαλο τον πατέρα του. Το 1892 η οικογένειά του μετακόμισε στη Λα Κορούνια, όπου σπούδασε στην τοπική Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1895, όταν ο πατέρας του έγινε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης, μπήκε και ο Πικάσο με εισαγωγικές εξετάσεις. Αργότερα, του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει ανώτερες σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Σαν Φερνάντο της Μαδρίτης, ωστόσο τις εγκατέλειψε στη διάρκεια του πρώτου έτους. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη το 1899, συναναστράφηκε με εκπροσώπους της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας της εποχής του, εγκατέλειψε τον κλασικισμό και άρχισε να πειραματίζεται με νέες τεχνοτροπίες. Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και συγκεκριμένα στη Μονμάρτρη, όπου έζησε και δημιούργησε το τεράστιο σε πλήθος και μορφές έργο του.

Ο Πικάσο ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος ως σχεδιαστής και πάνω απ’ όλα υπήρξε ζωγράφος. Απέδωσε σύνθετες σκηνές ως απλές γεωμετρικές μορφές αλλά δημιούργησε και μεγαλοπρεπή ρεαλιστικά πορτραίτα. Εργάστηκε εξίσου με ελαιογραφίες, υδατογραφίες, παστέλ, κάρβουνο, μολύβι και μελάνι. Δημιούργησε μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά και έγραψε ποιήματα. Διάφορα έργα του Πικάσο συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο ακριβά έργα τέχνης στον κόσμο και πολλά κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου.

Πέθανε σε ηλικία 92 ετών.

Η «Γκερνίκα» του Πάμπλο Πικάσο είναι ένα έργο βασισμένο σε πραγματικό γεγονός, το βομβαρδισμό της ισπανικής πόλης Γκερνίκα από τους Γερμανούς το 1936, στον ισπανικό εμφύλιο. Σε ένα χώρο με λιτή χρωματική γκάμα (αποχρώσεις άσπρου, μαύρου και γκρι) βλέπουμε ένα συνονθύλευμα από ανθρώπους και ζώα που σπαράζουν από τη φρίκη της καταστροφής, του τρόμου και του θανάτου. Η σύνθεση βασίζεται στη συνεκτική λειτουργία ενός μεγάλου τριγώνου, σαν αέτωμα αρχαίου ναού. Στην κορυφή του βρίσκεται η λάμπα πετρελαίου που την προτείνει ένα χέρι σαν να θέλει να φωτίσει μέσα στο χάος. Αριστερά της κορυφής του υπάρχει μια τεράστια λάμπα (κατά μια ερμηνεία είναι η βόμβα και κατά άλλη το μάτι του θεού). Στο πρώτο επίπεδο βλέπουμε τον πεσμένο ήρωα, σαν κομμάτια σπασμένου αγάλματος, που ακόμα κρατάει το σπασμένο σπαθί του. Το κέντρο καταλαμβάνεται από ένα άλογο (ζώο του πολέμου), που, με τα δόντια και τη γλώσσα του βγαλμένα έξω, σφαδάζει από τον πόνο, καθώς ένα κοντάρι το έχει πληγώσει θανάσιμα στα πλευρά (ενδεχομένως συμβολίζει το βασανισμένο λαό). Αριστερά εικονίζεται ο ταύρος ακίνητος (κατά μια ερμηνεία είναι ο εχθρός, ο φασισμός, η αγριότητα, ο σκοταδισμός και κατά άλλη η ίδια η Ισπανία που επιβιώνει μετά από αυτή την τραγωδία). Η μάνα που καταρρακωμένη κλαίει κουβαλώντας το νεκρό παιδί της, η γυναίκα που με έντονο διασκελισμό έρχεται προς το κέντρο για να κλάψει το νεκρό πολεμιστή και η άλλη πίσω της που την έχουν τυλίξει οι φλόγες μέσα σε ένα σπίτι με ανοιχτό παράθυρο είναι στοιχεία της ίδιας αυτής τραγωδίας με το βλέμμα του καλλιτέχνη. Το έργο μπορεί να εξέφρασε ένα συγκεκριμένο γεγονός, γρήγορα όμως θεωρήθηκε ένας παγκόσμιος ύμνος ενάντια στη θηριωδία του πολέμου.

Μελετώντας καθένα από τα στοιχεία που αποτελούν τον πίνακα “Γκερνίκα” του Πικάσο, επιλέξτε ένα απο αυτά και χρησιμοποιώντας περιορισμένη γκάμα χρωμάτων (διαβαθμίσεις του γκρί) προσπαθήστε να το αποδόσετε σε μεγαλύτερη διάσταση στο χαρτί σας