Ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας και αγαπημένος τόπος των Βενετσιάνων την περίοδο της Ενετοκρατίας είναι η Ζάκυνθος. Το Φιόρο του Λεβάντε είναι ένα νησί γεμάτο από πράγματα να δει, να εξερευνήσει και να απολαύσει κανείς κάθε εποχή του χρόνου. Όσον αφορά τα ήθη και έθιμα της είναι διαφορετικά γιατί οι βενετσιάνικες επιρροές είναι ιδιαίτερα έντονες.
Η Κουλούρα της Παραμονής των Χριστουγέννων
Το κόψιμο της χριστοπαραμονιάτικης κουλούρας είναι ένα έθιμο που τηρούν με συνέπεια στη Ζάκυνθο την παραμονή των Χριστουγέννων. Όλα ξεκινούν αρκετές ώρες πριν, όταν οι νοικοκυρές ζυμώνουν με τον παραδοσιακό τρόπο την κουλούρα.
Μέσα σε ξύλινες σκάφες και με τη χρήση αλευριού με πολλά αρωματικά βότανα και με αρκετή δόση από καρύδια, σταφίδα, κρασί και λάδι, δημιουργούν ένα ψωμί, αφράτο και γευστικότατο. Αυτό το ψωμί, αφού το στολίσουν με πολλά περίτεχνα σχέδια από το ίδιο ζυμάρι και αφού το εμπλουτίσουν με κάποιο χρυσό ή ασημένιο νόμισμα, το ψήνουν σε φούρνο με ξύλα και το διατηρούν ζεστό μέχρι το βράδυ.
Παραμονή Χριστουγέννων, το απόγευμα, η οικογένεια μαζεύεται στο εορταστικό τραπέζι το οποίο φιλοξενεί στο κέντρο του, τη μεγάλη χριστουγεννιάτικη κουλούρα, μια νταμιτζάνα κόκκινο κρασί και τα πιάτα για το βραδινό έδεσμα, το οποίο λόγω νηστείας είναι ιδιαίτερα απλό, δηλαδή μια μπροκολόσουπα που σερβίρεται με λεμόνι, ντόπιες ελιές και κρεμμύδι.
Δίπλα από την αναμμένη εστία του σπιτιού βρίσκεται ένα ποτήρι που περιέχει λάδι με κρασί και ένα θυμιατό κάτω από την εικόνα της Παναγίας με το θείο βρέφος. Ο μεγαλύτερος άνδρας της οικογένειας παίρνει τον δίσκο με την κουλούρα στα χέρια του. Πάνω στον δίσκο ακουμπάνε τα χέρια τους όλα τα μέλη της οικογένειας. Ο δίσκος με την κουλούρα μεταφέρεται πάνω από τη φωτιά στο αναμμένο τζάκι. Εκεί ο αρχηγός της οικογένειας τη σταυρώνει τρεις φορές και χύνει πάνω της το λαδόκρασο, ψάλλοντας το απολυτίκιο της γέννησης του Χριστού.
Η νοικοκυρά θυμιατίζει όλο το σπίτι και ένας από τους νεότερους της οικογένειας παίρνει το τουφέκι του σπιτιού και πυροβολεί από το παράθυρο στον αέρα, «ανακοινώνοντας» ουσιαστικά ότι στο σπίτι αυτό γεννήθηκε ήδη ο Χριστός. Έπειτα, η κουλούρα επιστρέφει στο τραπέζι κι εκεί ο αρχηγός της οικογένειας αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο ανήκει στον Χριστό, το δεύτερο στον φτωχό, το τρίτο στο σπίτι και μετά στα μέλη της οικογένειας στα οποία διανέμεται κατά σειρά ηλικίας. Και φυσικά, σε αυτόν που θα πέσει το κομμάτι με το φλουρί θα είναι ο τυχερός για τους μήνες που θα ακολουθήσουν μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα.
