Από το περιοδικό “Ο Νουμάς“, που ευρετηριάζεται στην συλλογή “Κοσμόπολις” και καλύπτει την περίοδο 1903-1931

Τόμ. 13, Αρ. 558 (1915), σελ. 155

ΒΟΙΩΤΙΑ

…More and more to the eye, and less and

less lo the ear…

OSCAR WILD

Απ’ τα βουνά της Λιάκουρας μας δέχτηκαν οι κάμποι.

Το ξερό αγέρι εχάθηκε. Μια μπόχα εδώ μας πνίγει.

Πλήθια στολίδια γύρου μας και χάδια. Μα δε λάμπει

τριγύρου μας ο αγέρας πιά. Τ’ απλά τ’ αδρά έχουν φύγει.

Το Μαυρονέρι απλόχερα τους κάμπους δυναμώνει.

Ξέχειλα τα ποτάμια του διαβαίνουνε. Κ’ οι μύλοι

πλένε στα πράσινα νερά. Γύρου τους περιζώνει

λαός βαθρακώνε. -Την περνούν όλο  τραγούδι οι φίλοι !-

Μα και χιλιάδες χαίρουνται στις όχτες οι χελώνες.

Τους έρωτες τους πλέκουνε και κάνουνε τους γάμους

Τάχα μεθάει τες τo νερό ή αυτές μεθάνε μόνες

με τα κρασάτα λούλουδα, που υψώνουνται στους άμμους;

Αδιάντροπα και σπάταλα στις άκρες του νερού

ξαπλώνονται στο Βοιωτικόν αγέρα καί γελάνε

βούρλα και χόρτα του νερού παχειά. Κι από παντού

πλήθος γιομάτα χρώματα τα ζωύφια ξεπετάνε.

Μέσα στα χρυσοκίτρινα και τα κρασάτα ανθάκια-

χελώνες κει και βαθρακοί βγαίνουνε λασπωμένοι –

πάνου από τ’ αφτονα νερά, πού γύρου τους μπαμπάκια

φυτρώνουν, νά, κ’ οι κλώστηδες με σκούρο μπλε βαμμένοι –

– Απλή κι ολόξερη Αττική, πού λάμπουνε στα πλάτια

Τ^‘ αρμονικά σου τα βουνά, τ’ αγνά, τα  γυμνωμένα,

τέτοια όργια βακχιχά ποτές τα γαλανά σου μάτια

δεν τα είδανε. Τί αδιάντροπα πού θάτανε για σένα!

ΦΩΤΟΣ ΓΙΟΦΥΛΛΗΣ

[via]