Μαντείο του Τροφωνίου Ηλίου Πνοή : μυθιστόρημα / Σπύρος Γουργιώτης. Λιβαδειά : [χ.ό.], 2007. 79 σ. : φωτ., εικ. ; 24 εκ.
Σημείωμα του συγγραφέα
Μυθολογία, αγάπη για τη φύση, έμπνευση, οργιώδη φαντασία, παρατήρηση, μελέτη και χιούμορ είναι τα στοιχεία που με βοήθησαν να γράψω αυτό το μυθιστόρημα. Έτσι, για να ακουστεί κάτι καινούργιο και διαφορετικό.
Βλέπω τη ροή της ιστορίας και της πληροφοριακής γνώσης (επιστήμη) να παρασέρνει ογκώδη ακατέργαστα γεγονότα και να τα φέρνει-στην αυλή μου, όπως το φουσκωμένο, από τα φερμένα νερά, ποτάμι της Έρκυνας κουβαλάει μέσα του κομμάτια βράχων πεσμένα από το χαμόγελο των χειλιών της, του χάσματος της.
Ογκώδη ακατέργαστα γεγονότα, με τη πρωτόπλαστη μορφή της Ρέας, που μόνο η φαντασία ενός καλλιτέχνη και ποιητή μπορεί να συλλάβει τη μορφή που κρύβουν μέσα τους.
Γεγονότα της ιστορίας των ανθρώπων, αντανακλάσεις συμπαντικών εξελίξεων και γεγονότα της μυθολογίας, η ιστορία των αντανακλάσεων.
Χαζεύω μέσα στην αυλή μου τους φερμένους βράχους και διαλέγω αυτούς που τα σχήματα τους αντιστοιχούν στις θύμησες μου.
«Εμείς θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι» τους είπα. Λόγια ενός τραγουδιού.
Σ’ αυτό το βιβλίο υποδεικνύω τις πιθανές θέσεις σημαντικών ιερών χώρων της αρχαίας πόλης της Λεβάδειας, όπως το μαντείο του Τροφωνίου. Τα στοιχεία που παρουσιάζω εδώ με οδήγησαν στα συμπεράσματα που ακολουθούν. Απομεινάρια ιερών χώρων, στοιχειά περιφερόμενα ανά τους αιώνες, στέκουν εκεί ακόμη και σήμερα, σε πείσμα της αδιαφορίας, περιμένοντας μία ερμηνεία και μία πρόταση.
Δεν διαθέτω την επιστημονική κατάρτιση για να αποκαλέσω τεκμήρια αυτά τα στοιχεία. Υποψιάζομαι όμως την αξία τους και επειδή πιστεύω ότι δεν έχουν πέσει στην αντίληψη των επιστημόνων, γιατί ποτέ τους δεν τα αναζήτησαν, τα παρουσιάζω μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Η ροή και η σειρά παρουσίασης των γεγονότων ακολουθεί έναν μυθιστορηματικό τρόπο ώστε να είναι μια ευχάριστη ανάγνωση.
Παραθέτω μερικές φωτογραφίες των στοιχείων που σώζονται μέχρι σήμερα, καθώς επίσης και κάποια σχέδια μου των ιερών και των χώρων που ασφαλώς δεν υπάρχουν στις μέρες μας.
Οι παρατηρήσεις και οι μελέτες μου πάνω στα θέματα που θα αναφέρω, διαμόρφωσαν μέσα μου μια άποψη και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα, έτσι, με σεμνό τρόπο, να την παρουσιάσω. Κάποιες εξάψεις της φαντασίας μου και κάποιες εμπνεύσεις βρήκαν τρόπο να εκφραστούν σε ένα βιβλίο ως ένα έργο τέχνης σμιλεύοντας, αυτή τη φορά, όχι μια πέτρα αλλά την ιστορία και την μυθολογία του τόπου μου. Οι μυθολογίες των λαών της γης παρ’ όλο τον τοπικό χαρακτήρα τους εμπεριέχουν μια παγκοσμιότητα, κυρίως η ελληνική μυθολογία, αφού ήταν και η αιτία να δημιουργηθεί στον ελλαδικό χώρο μια παγκόσμια κοιτίδα πολιτισμού. Η ελληνική μυθολογία έφερε τους ανθρώπους κοντά στην φύση και όταν κανείς ζει αρμονικά με τη φύση, μέσα του φωλιάζει η επιθυμία της δημιουργίας. Γι’ αυτό και σ’ αυτόν εδώ τον τόπο άνθισε ο πολιτισμός και η δημοκρατία κάτω από το άσπρο φως του ήλιου.
Στο μυθιστόρημα αυτό αναφέρομαι στο περίφημο μαντείο του Τροφωνίου, ένα από τα σπουδαιότερα μαντεία του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Λεπτομερείς περιγραφές, για το μαντείο μας δίνει ο Παυσανίας στα Βοιωτικά. Το μαντείο του Τροφωνίου έκλεισε τελευταίο από όλα τα άλλα μαντεία στον ελλαδικό χώρο. «Στερνόλαλο πουλί στο σώπασμα των άλλων» μας λέει ο Παλαμάς. Χάθηκε για πάντα στο φώς του.
Πολλοί ερευνητές και αρχαιολόγοι προσπάθησαν να το βρουν, χωρίς επιτυχία όμως.
Για τις ανάγκες του μυθιστορήματος υποδεικνύω ένα σπήλαιο της Κρύας, ως-πιθανή θέση του μαντείου. Όμως σήμερα, σημασία έχει να κατανοήσει κανείς τον λόγο της ύπαρξης του και τα διαχρονικά μηνύματα του και όχι η θέση του. 
Ο Σπύρος Γουργιώτης γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1954.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως αρτοποιός,
και από αγάπη για τις τέχνες,
ασχολήθηκε με το σχέδιο,
την γελοιογραφία και την γλυπτική.
Περισσότερα για το συγγραφέα από μαθητική εργασία “Καλλιτέχνες της πόλης μας”