Έναρξη των Τροφωνίων 2008 θα γίνει αύριο 3 Σεπτεμβρίου 2008 στο Ανοικτό Θέατρο της Κρύας, με παρουσίαση των Βοιωτικών του Παυσανία από τους ηθοποιούς Πέγκυ Τρικαλιώτη και Γιάννη Βόγλη, και με συναυλία της Ντιλέκ Κοτς.
Συνδιοργάνωση: Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας – Δήμος Λεβαδέων
- Όλο το πρόγραμμα των εκδηλώσεων “Τροφώνια 2008” εδώ
Δείτε επίσης:
Συνέντευξη με την Ντιλέκ Κοτς:
“Μουσική για μένα είναι ψυχή, είναι πόνος, ή αν θες ντέρτι, είναι χαρά, είναι αγώνας, είναι σεβντάς, είναι επικοινωνία και είναι ζωή” δήλωσε η Ντιλέκ Κοτς στην Αναστασία Γρηγοριάδου και το περιοδικό CITY231.Ήρθε από την Τουρκία στην Ελλάδα, και έφερε μαζί της όλα όσα ενώνουν τους δυο λαούς μας χρόνια τώρα. Τραγούδια, μουσικές, λέξεις, μεράκι, σεβντά. Τραγουδά κυρίως παραδοσιακά τραγούδια της Ανατολής αλλά την έχετε ίσως ακούσει να ερμηνεύει και το «Ayrilik» («Ήτανε αέρας») και το «Του έρωτα και του ουρανού», σε δικά της λόγια στα τουρκικά, σε μουσική του Γιώργου Καζαντζή ή το «Βaharat, tarcin ve buse» («Μπαχάρι, κανέλλα και φιλί») σε μουσική Ευανθίας Ρεμπούτσικα από το σάουντρακ της «ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ κουζίνας».
Ντιλέκ, πόσα χρόνια ζεις στην Ελλάδα; Προσαρμόστηκες εύκολα στον εδώ τρόπο ζωής;
Στην Ελλάδα ζω επτά χρόνια. Νομίζω ότι δεν ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοσθώ στον τρόπο ζωής στην Ελλάδα. Ένιωσα σαν να είχα αλλάξει μια πόλη όχι μια άλλη χώρα.
Τι σου λείπει από την Τουρκία;
Αυτό που μου λείπει πολύ είναι οι γονείς μου . Όμως έτσι και αλλιώς ήμουν αρκετά μακριά τους, εκείνοι ζουν στην Αττάλεια κι εγώ σπούδαζα στην Κωνσταντινούπολη και σκόπευα να μείνω και να ζήσω εκεί και μετά τις σπουδές μου.
Κι όταν πηγαίνεις εκεί τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Όταν πηγαίνω στην Τουρκία μου λείπουν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, η Θεσσαλονίκη, το σπίτι μου και η δουλειά μου..
Έχεις σπουδάσει κλασική ή παραδοσιακή μουσική; Στην Θεσσαλονίκη ή στην Κωνσταντινούπολη;
Στην Κωνσταντινούπολη σπούδασα και τελείωσα αρχιτεκτονική, ενώ ταυτόχρονα πήγαινα στο μουσικό σχολείο του Ruhi Su και συμμετείχα στην χορωδία του. Όταν ήρθα στην Ελλάδα αποφάσισα να σπουδάσω βυζαντινή μουσική κι έτσι έκανα εδώ μαθήματα βυζαντινής μουσικής και φωνητικής.
Είσαι ευχαριστημένη από τα μουσικά πράγματα της Θεσσαλονίκης; Υπάρχουν χώροι να παρουσιάσεις τη δουλειά σου;
Νομίζω ότι στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχουν πια μαγαζιά που να προσφέρουν και να στηρίζουν την παραδοσιακή μουσική. Βέβαια κάνω εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές στην πόλη, που είναι όμορφες αλλά χρειάζεται κι ένα στέκι? Και δεν το λέω μόνον εγώ αυτό, το λέει και το θέλει και πολύς κόσμος.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες ένα δίσκο με τίτλο «Καρσί». Γιατί αυτός ο τίτλος;
Καρσί σημαίνει απέναντι?Η λέξη χρησιμοποιείται και από τους πρόσφυγες. Μια αγαπημένη μου φίλη, η Ευτυχία, που κατάγεται από την Μυτιλήνη με ρίζες από το Αϊβαλί όταν μιλούσε για την Τουρκία, έλεγε «καρσί». Με συγκινούσε αυτό. Καρσί? αυτό που είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά?
Τι περιέχει αυτός ο δίσκος; Είναι τραγούδια που τα ήξερες πολλά χρόνια πριν;
Ο δίσκος αυτός έχει τραγούδια των προσφύγων της Μικρασίας, της Καππαδοκίας και της Πόλης. Έχει τραγούδια από την κοινή παράδοση των δύο λαών που ζούσανε αρκετά χρόνια δίπλα- δίπλα. Αυτά τα τραγούδια τα γνώριζα και εκεί, αλλά όταν ήρθα στην Ελλάδα κατάλαβα ότι πολλά τραγούδια τραγουδιόταν και στις δυο γλώσσες, αφού πονούσαμε γελούσαμε και αγαπούσαμε, ίσως, με ίδιο τρόπο?
Υπάρχουν αρκετοί μουσικοί στην Θεσσαλονίκη, γενικά στην Ελλάδα αλλά και στην Τουρκία που γνωρίζουν και ασχολούνται με την μουσικές συγγένειες τραγουδιών της περιοχής όπου ζούμε, Έλληνες και Τούρκοι;
Υπάρχουν αρκετοί μουσικοί, τραγουδιστές στην Ελλάδα και στην Τουρκία που ασχολούνται με τις μουσικές συγγένειες που ανέφερες, συγγένειες που αφορούν όχι μόνο τους Έλληνες και τους Τούρκους αλλά και όλα τα Βαλκάνια, όλη την ανατολική μεσόγειο και την ευρύτερη ανατολή.
Το κοινό είναι υποψιασμένο για τα κοινά στοιχεία τραγουδιών από την Τουρκία και την Ελλάδα; Τα ξέρει;
Ο κόσμος γενικά κι εδώ και «καρσί», απέναντι δηλαδή, δείχνει πολύ ενδιαφέρον όταν ακούει τα κοινά στοιχεία μέσα στη μουσική παράδοση. Και δεν είναι απλώς μόνο κάποια στοιχεία, εδώ μιλάμε για ίδιες μελωδίες, ίδια τραγούδια, ίδιους χορούς. Το κοινό, βλέπουμε, ότι συγκινείται, ενθουσιάζεται κι άλλωστε στη Βόρεια Ελλάδα το προσφυγικό στοιχείο είναι πάρα πολύ έντονο. Οπότε τους τραγουδάμε τραγούδια που έχουν ακούσει μες το σπίτι τους από παππούδες, γιαγιάδες και γονείς.
Όταν τα τραγουδάς, τι σου λένε;
Γενικά οι αντιδράσεις του κόσμου είναι πολύ θετικές, με πολύ συγκίνηση στην ατμόσφαιρα.
Μπορείς να μας πεις κάποια τραγούδια που υπάρχουν στο «Karsi»;
Το «Εσμέριμ», δηλαδή το «Μελαχρινό μου», που είναι το γνωστό στην Ελλάδα «Χαρικλάκι» που ερμήνευσε η Ρόζα. Ή το «Καναρίνι μου γλυκό», που στα τουρκικά είναι το «B?lb?l?m» δηλαδή το αηδόνι μου ή το «Τσακιτζή», ή το «Oglan oglan» που έχει τραγουδήσει και ο Καζαντζίδης κάποτε και αλλά γνωστά και παλιά τραγούδια που έχουν μπει μες στην καρδιά των Ελλήνων και των Τούρκων.
Γιατί τα τραγούδια αυτά αξίζει να μείνουν και στα χρόνια που έρχονται;
Επειδή αυτά τα τραγούδια είναι η ιστορία των λαών μας και μέσα από αυτά τα τραγούδια καταλαβαίνουμε ότι σαν λαοί έχουμε περισσότερα πράγματα να μας ενώνουν παρά να μας χωρίζουν.
Τι θα παρουσιάσετε στην Αίγλη στο πρόγραμμα «ανατολίτικος σεβντάς» με τον Θωμά Κοροβίνη και την Μαρία Φωτίου;
Χαίρομαι Ιδιαίτερα που θα συνεργαστώ ξανά με αυτούς τους καλλιτέχνες. Βέβαια με τον Θωμά Κοροβινη η σχέση είναι κάτι παραπάνω από επαγγελματική. Είναι ένας καλός φίλος με τόσα πολλά ταλέντα που πάντα έχει να δώσει στους ανθρώπους. Θα παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα με αγαπημένα ελληνικά και τουρκικά τραγούδια από την Πόλη και τη Μικρασία, τραγούδια από τη λαϊκή και κοινή παράδοση των δυο λαών.
Λένε πως η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.
Εσύ τι λες;
Μουσική είναι ένα πράγμα δεν γνωρίζει σύνορα, δεν έχει νόμους, δεν έχει διαβατήριο και δεν θέλει διαβατήριο από σένα. Μουσική για μένα είναι ψυχή, είναι πόνος, ή αν θες ντέρτι, είναι χαρά, είναι αγώνας, είναι σεβντάς, είναι επικοινωνία και είναι ζωή ? εγώ τραγουδώντας ζω αληθινά…
Περιέγραψέ μου μια συναυλία που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Ήτανε μια συναυλία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα όπου συμμετείχαν η Μαρία Φαραντούρη, η Έλλη Πασπαλά κι εγώ, στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας, πέρυσι το Δεκέμβριο ? Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα το να μοιρασθώ την ίδια σκηνή με όλους και ιδιαίτερα με την Μαρία Φαραντούρη. Την θαύμαζα από τότε που ήμουν μικρή και την άκουγα στη συνεργασία που είχε κάνει με τον Λιβανελί.