Παρασκευή, 29 Οκτωβρίου 2010

Πόσο στοίχισε η “επιχείρηση Γερμανία” για τον Χριστοφοράκο…

Ποια ήταν η αποζημίωση για καθέναν από τους βουλευτές και τα άλλα μέλη της αποστολής. Πόσο πληρώθηκε η διερμηνεία. Πάνω από 16.000 ευρώ το συνολικό κόστος για την κατάθεση-παρωδία. Στο φως το επίσημο έγγραφο της Βουλής

Από τον Στάθη Παλαιολόγο
ΜΟΝΟ στο PRESS-GR

Όπως διαπίστωσαν όλοι, η κατάθεση Χριστοφοράκου για την Siemens αποδείχθηκε παρωδία. Αρνήθηκε τα πάντα…(διαβάστε τις λεπτομέρειες εδώ).
Πόσο όμως στοίχισε η όλη “επιχείρηση” μετάβασης της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στη Γερμανία, για την ανάκρισή του;
Αποκαλύπτουμε αποκλειστικά, το επίσημο έγγραφο της Βουλής με τις δαπάνες για καθένα από τα μέλη της αντιπροσωπείας (βουλευτές, υπηρεσιακούς παράγοντες, δικαστικός λειτουργός) που πήγαν στη Γερμανία για το σκοπό αυτό:
-Καθένας από τους οκτώ βουλευτές που μετείχε, πήρε…
αποζημίωση 420 ευρώ. Δηλαδή συνολικά 3.360 ευρώ.
-Η αρμόδια προϊσταμένη της Βουλής 285 ευρώ. Επίσης άλλα 400 ευρώ για έξοδα μετακίνησης.
-Για τον υπάλληλο της Βουλής 225 ευρώ.
-Για την δικηγόρο επίσης 225 ευρώ.
-Για τον δικαστικό λειτουργό 380 ευρώ.
-Η δαπάνη διανυκτέρευσης για τον καθένα υπολογίστηκε σε 185 ευρώ ανά ημέρα. Χωριστά είναι τα αεροπορικά εισιτήρια.
Για την δαπάνη διερμηνείας 3.000 ευρώ.
Δηλαδή το συνολικό κόστος ξεπέρασε τις 10.280 ευρώ. Αν υπολογιστεί και το κόστος για τα αεροπορικά εισιτήρια, τότε συνολικά για τα 12 άτομα η δαπάνη φαίνεται να ξεπερνά τις 16.000 ευρώ.

Γράφει η Ιδεοπηγή
http://ideopigi.blogspot.com/
Ο περιβόητος ανασχηματισμός έγινε, «άλλαξε ο Μανωλιός κι’ έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Προ του δυσμενέστατου κλίματος που επικρατεί στην Ελληνική κοινωνία ο ΓΑΠ προχώρησε σε ένα ανούσιο δομικό ανασχηματισμό μήπως και καταφέρει να μειώσει τις αντιδράσεις των πολιτών εν όψει των δημοτικών εκλογών.
Φυσικά ο καθένας στη θέση του θα έκανε το ίδιο αλλά η υπουργοποίηση των μελών του «Σημιτιστάν» και του βαθέος ΠΑΣΟΚ προμηνύει σκλήρυνση της στάσης της κυβέρνησης στις αναμενόμενες κινητοποιήσεις του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Οι εξαγγελίες που ετοιμάζει για την ΔΕΘ δεν πρόκειται να γίνουν πιστευτές ούτε θα αλλάξουν το δυσμενές κλίμα για την κυβέρνηση. Τα κόμματα της…
αντιπολίτευσης θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τις κινητοποιήσεις αλλά αν παραμείνουν όπως είναι ιδεολογικά γυμνά δεν θα κερδίσουν τίποτε απεναντίας θα οξυνθεί η αναξιοπιστία τους.
Οι ελπίδες του ΠΑΣΟΚ για μερική ανάκαμψη στηρίζονται στο αν θα «πρασινίσει» ο χάρτης το βράδυ των εκλογών. Σ’ αυτό δυστυχώς συμβάλλει και η ΝΔ η οποία με αλλεπάλληλα λάθη καταδικάζεται σε εκλογική αποτυχία.
Αν μεγαλώσει το ποσοστό αποχής θα ευνοηθούν τα κόμματα της αριστεράς και περισσότερο το ΚΚΕ οι ψηφοφόροι του οποίου θα μεταβούν ομαδικά στις κάλπες.
Το δύσκολο στην περίπτωση της αποχής είναι ο προσδιορισμός του ποσοστού που θα απέχει συνειδητά και αυτών που παραδοσιακά απέχουν.
Η πιθανή αύξηση των λευκών ίσως ταρακουνήσει λίγο τους πολιτικούς αλλά δεν έχει δυναμική επίλυσης των οξυμμένων προβλημάτων.
Τα ΜΜΕ με τα γνωστά παπαγαλάκια θα προσπαθήσουν να μειώσουν την αξία της αποχής και του λευκού όπως γίνεται πάντα.
Το κεντρικό πρόβλημα πάντως της κυβέρνησης είναι η εύρεση κεντρικού πολιτικού συνθήματος ικανού να ανατρέψει το σε βάρος της κλίμα. Δεν πιστεύω να γυρίσουμε στην «ισχυρή» Ελλάδα του Σημίτη ούτε στα σοσιαλιστικά συνθήματα του 80.
Η παρουσία του ΔΝΤ και των τεχνοτρομοκρατών του δεν ευνοεί σοσιαλιστικού τύπου συνθήματα.
Το επιχείρημα για αναγκαιότητα προσφυγής στην οικονομική στήριξη των διεθνών τοκογλύφων και η επιμονή της κυβέρνησης να εγγυηθεί την πληρωμή των δανείων που πήραν και παίρνουν οι «επιτυχημένες» τελευταίες κυβερνήσεις έστω και αν καταστραφεί η κοινωνική συνοχή και οι Έλληνες πολίτες δεν δίνουν πολλά περιθώρια για ελιγμούς στο ΠΑΣΟΚ. Αν προπαγανδίσει όπως σήμερα για την ανάγκη και του ΔΝΤ και των άδικων και σκληρών οικονομικών μέτρων οι μέρες της κυβέρνησης θα είναι μετρημένες και ίσως έχουμε εξελίξεις λίγο μετά τις δημοτικές εκλογές. Το 2011 θα είναι πιο δύσκολο αφού τα μέτρα της κυβέρνησης (που υπαγορεύονται από το ΔΝΤ και την ΕΕ) δεν πρόκειται να αποδώσουν γιατί η αγορά έχει πεθάνει και «ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος». Η ανεργία σύμφωνα με όλους τους αναλυτές θα φτάσει το 20% και η κοινωνική έκρηξη είναι «προ των πυλών».
Τώρα κανένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ δεν θα διαμαρτύρεται αφού όλα μετέχουν στην κυβέρνηση (ακόμη και ο Χυτήρης). Η ομάδα Παναγιωτακόπουλου μονίμως διαμαρτυρόμενη και χωρίς καμία ρήξη με την ηγεσία (παλιό το κόλπο) θα μείνει στο περιθώριο.
Υπάρχει μήπως περίπτωση η τροχαία να εμποδίσει όσους θέλουν να πάνε στη Θεσσαλονίκη για να διαμαρτυρηθούν;
Τι θα γίνει με το συνεχώς ογκούμενο κίνημα κατά της πληρωμής των διοδίων; Ίδωμεν.

Από τον Θύμιο Παπανικολάου
http://www.resaltomag.gr/
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ σκηνή έχει γεμίσει από ανθρώπους των παρασκηνίων. Οι κομπάρσοι έχουν γίνει πρωταγωνιστές. Τα σύνορα μεταξύ σοβαρού και γελοίου έχουν καταργηθεί.
Αν δεν είχαν καταργηθεί δεν θα μας καταδυνάστευαν οι επιπλέοντες φελλοί.
Δεν θα είχαμε πρωθυπουργό τον ΓΑΠ., ούτε αυτούς τους φαιδρούς υπουργούς (συναγωνίζονται σε κομπάζουσα βλακεία, αλλά και…
αυθάδη αναισθησία, τον αρχηγό τους), ούτε αυτούς τους κλόουν του θιάσου Καρατζαφέρη, ούτε αυτό το γκρίζο κομματικό τοπίο το πλημμυρισμένο από ασημαντότητες, από ραχιτικά, άχρωμα και απονευρωμένα όντα.
Ζούμε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης. Αν παρατηρήσει κανείς όλο αυτό το «θίασο των υπερφυσικών μπεμπέδων» που παίζουνε στο θέατρο της πολιτικής θα διαπιστώσει ότι δεν διαφέρουν σε τίποτα: Υποκριτές, αστείοι, λυμφατικοί, στείροι, ανεγκέφαλοι, ασπόνδυλοι κ.λπ.
Αυτά λοιπόν τα λυμφατικά, αλλά και φαιδρά ανθρωπάκια έχουν αποκόψει την πολιτική από το κοινωνικό γίγνεσθαι και από τα βασικά προβλήματα της εποχής μας, την έχουν μετατρέψει σε ένα εμπορικό παιχνίδι διαφημιστικών λέξεων και τελετουργικού θεάματος.
Η ομοιομορφία της ισοπέδωσης της πολιτικής, των κομμάτων και των πολιτικών ξεκινάει ακριβώς από την εμπορευματοποίηση της πολιτικής, από την υποταγή της στους νόμους της αγοράς, συνακόλουθα την υποταγή των κομμάτων και των πολιτικών στο πλανητικό τέρας της Νέας Τάξης.
Η ομοιομορφία της ισοπέδωσης σημαίνει ότι η κοινωνία έχει ξεθωριάσει, οι ιδέες έχουν εξανεμιστεί και η πολιτική έχει μυθοποιηθεί και μεταλλαχτεί από σχέση αλήθειας σε σχέση εμπορικής χρήσης.
ΣΗΜΕΡΑ τα κόμματα, τα κοινοβούλια, όλο το καθεστωτικό θέατρο της πολιτικής, όλα αυτά έχουν μεταλλαχτεί σε σχέση εμπορικής χρήσης.
Αυτή η «σχέση εμπορικής χρήσης» (η υποταγή στην αγορά) είναι που επιβάλει την αγοραία ισοπέδωση, την «ομοιομορφία της ισοπέδωσης».
Υπό αυτήν την έννοια, εντός αυτού του καθεστωτικού πλαισίου, είναι ΟΛΟΙ ΟΜΟΙΟΙ και ΙΔΙΟΙ.
Από τη στιγμή που η Πολιτική έχει ξεκόψει από τη ζωή και τα βασικά προβλήματα των ανθρώπων ΑΠΟΝΕΚΡΩΝΕΤΑΙ, δεν παράγεται Πολιτική, αλλά έχουμε μια διαρκεί αιμορραγία της Πολιτικής που έχει φτάσει, σήμερα, στην ολοκληρωτική αφυδάτωση της Πολιτικής και στην ολοκληρωτική επιβολή της «εμπορικής χρήσης» της «πολιτικής».
ΕΝΤΟΣ του καθεστωτικού πλαισίου συνεπώς δεν παράγεται καμία Πολιτική, παρά εμπόριο χρηστικών πολιτικών μύθων, φράσεων και ήχων.
Έτσι βλέπουμε όλα τα κόμματα να μην πράττουν ΤΙΠΟΤΑ εναντίον της επιβολής της δικτατορίας από τα διεθνή κέντρα εξουσίας.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ να υιοθετούν και να επικυρώνουν στην ΠΡΑΞΗ την κατοχή μας, τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί η κατοχική κυβέρνηση, την κατάργηση του Συντάγματος και της Βουλής και πολλά άλλα.
Ούτε καν στα λόγια δεν τα αμφισβητούν. Απλώς παίζουν ένα αντιπολιτευτικό λεκτικό παιχνίδι πάνω σε ζητήματα ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, που συνέργησαν και επικύρωσαν, και αυτό το παιχνίδι με όρους ΟΧΙ αλήθειας, αλλά «εμπορικής χρήσης».
ΣΕ ΟΛΑ τα μεγάλα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΑ ζητήματα της εποχής μας τα κόμματα είναι ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Δεν πράττουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτε, καμία πρωτοβουλία ανάδειξης των μεγάλων ζητημάτων, αλλά και ΣΙΩΠΟΥΝ σκανδαλωδώς στα περισσότερα ζητήματα.
Ασχολούνται κατά κανόνα με τρίχες, με πληκτικές κοκορομαχίες, εμπορεύονται την ανοησία και μόνο όταν προκύψει, από τα πράγματα, κάποιο σοβαρό ζήτημα, αναγκάζονται να μιλήσουν (ΟΧΙ να πράξουν), πάντα στη βάση της πολιτικής δημαγωγίας και εμπορίας.
ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι κανένα κόμμα, όχι μόνο δεν έπραξε, αλλά ούτε καν μίλησε για τη δικτατορική επιβολή του αντικαπνιστικού μέτρου.
Αυτό το πολιτικότατο ζήτημα με τους πολυεδρικούς στόχους δεν απασχόλησε τους πολιτικούς!!!
Τι να πούνε; Να διαφοροποιηθούν από τις εντολές των μεγάλων αφεντικών, της Νέας Τάξης; Η σιωπή είναι χρυσός.
ΟΥΤΕ πάλι θεωρούν …πολιτικό ζήτημα το ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών, με την «Κάρτα του Πολίτη».
Ένα τέτοιο τεράστιο πολιτικό ζήτημα το πετάνε στα αζήτητα.
Είναι τόσο έξω από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που δεν μπορούν ΠΟΤΕ να διακρίνουν τα πραγματικά πολιτικά ζητήματα.
Έτσι, αυτά τα κόμματα του καθεστωτικού πλαισίου, προωθούν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης, ΟΧΙ μόνο ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, αλλά και ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, διότι βρίσκονται εκτός της ζωντανής πολιτικής: Της πολιτικής του λαού και του ζωντανού κοινωνικού γίγνεσθαι

Πριν 185 χρόνια ο Παπαφλέσσας έβαζε μπουρλότο στις ψυχές μας

Όταν ο Ιμπραήμ αποβιβαζόταν με το στρατό του στη Πελοπόννησο κι απειλούσε με καταστροφή το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ο Παπαφλέσσας, ως υπουργός Εσωτερικών, έκανε πρόταση ν’ αποφυλακιστούν οι στρατιωτικοί ηγέτες που ήταν αντίθετοι με την κυβέρνηση Κουντουριώτη. Όταν του το αρνήθηκαν, έδειξε όλο του το μεγαλείο κι εγκαταλείποντας τα αξιώματα, ανέλαβε ο ίδιος ν’ ανακόψει την προέλαση του εισβολέα. Η πράξη του αυτή ήρθε σαν επιστέγασμα της όλης μεγάλης προσφοράς του στον Αγώνα.
Ο Παπαφλέσσας συγκέντρωσε τα παλικάρια του στο Μανιάκι και μετά από λυσσαλέο αγώνα εναντίον των Αιγυπτίων, τον βρήκε ο…
θάνατος εκεί, το δειλινό της 20ης Μαΐου 1825.
Ο Ιμπραήμ θαύμασε τη γενναιότητα του και διέταξε να πλύνουν το νεκρό, να στεριώσουν όρθιο το σώμα του σε μία βελανιδιά, το ασπάστηκε και το προσκύνησε. Ο Παπαφλέσσας, ο μπουρλοτιέρης των ψυχών, όπως τον αποκάλεσε η ιστορία, έγινε έναυσμα για την φλόγα που άναψε στις καρδιές των Ελλήνων και απελευθερώθηκαν, δημιουργώντας το κράτος που έχουμε σήμερα και απειλείται από ξένους αλλά και δικούς μας Ιμπραήμηδες … Περισσότερα…

Από τον Τ. Μίλιαρο
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/
Πληροφορίες αναφέρουν ότι μέσα στο μαύρο της οικονομικό χάλι η Ελλάδα και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχτηκε προ καιρού τις παρακάτω προτάσεις:
1. Από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει
Να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα (τι είναι το χρέος της Ελλάδας για τις οικονομικές δυνατότητες της Κίνας;)
Να μας δανείσει ότι ποσό αναγκαιεί για την λειτουργία της χώρας μέχρι το καλοκαίρι, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών)
Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους…
έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΟΧΙ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙΑ
2. Από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη με προϋπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότης επισκευής πολεμικών της πλοίων στην Σύρο (όπως ήταν και παλαιότερα με τα «εμπορικά» της πλοία).
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΟΧΙ, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ
3. Από τα Εμιράτα
Να τους δοθεί το ανενεργό αεροδρόμιο του Ελληνικού, το οποίο αφού το εκσυγχρονίσουν πλήρως, να το χρησιμοποιούν για τα lear jet των Εμίρηδων (εννοείται με ενοίκιο)
Να τους δοθεί μέρος της παραλίας κάτω από το αεροδρόμιο, για να κατασκευάσουν μαρίνα, όπου να ελλιμενίζονται θαλαμηγοί των Εμίρηδων (δηλαδή να μπορούν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο και περνώντας απέναντι, να φεύγουν με την θαλαμηγό τους για κρουαζιέρες στο Αιγαίο)
Να τους παραχωρηθεί η Ν/Ε περιοχή του Περάματος (η οποία είναι ανενεργή και όσοι εργάζονταν εκεί είναι σήμερα άνεργοι), προκειμένου να κατασκευάσουν σύγχρονο ναυπηγείο, όπου θα κατασκευάζουν δικές τους θαλαμηγούς
Να τους παραχωρηθεί μέρος στο Φάληρο, όπου να προσδέσει μεγάλη υπερπολυτελής θαλαμηγός – Casino (πλωτό casino). Εννοείται ότι εκτός των άλλων καταβάλουν στο Ελληνικό κράτος ποσοστά από τα κέρδη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: Κ Α Μ Ι Α. Εδώ και καιρό, βρίσκεται κλειδωμένο στα συρτάρια της Κατσέλη (σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφων απάντησε με μισόλογα του τύπου ότι δεν πρόκειται για κάτι ενδιαφέρον!!!!!)
Μην ξεχνάμε τις προτάσεις που έχουν γίνει από ειδικούς και έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο mail (κατάργηση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα του «πόθεν έσχες» και Τειρεσία, κρατικοποίηση casino, κλπ) που σε ελάχιστο χρόνο θα πλημμύριζαν την Ελλάδα με χρήμα
Και σαν επίλογος όλων αυτών, προφανώς συνεχίζει να υφίσταται το γνωστό προ 10ετιών θέμα του τεράστιου ορυκτού πλούτου της χώρας μας, για τον οποίο όποιος τολμούσε να μιλήσει, χαρακτηριζόταν από γραφικός έως ψυχοπαθής (τώρα τελευταία άρχισαν επιτέλους τα ΜΜΕ να ασχολούνται με το θέμα). Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ, ΟΥΡΑΝΙΟ, ΟΣΜΙΟ, ΒΩΞΙΤΗ.. ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΤΗΣ ΤΟ ΤΡΑΓΙΟ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ: ΣΕ ΟΛΑ Ο Χ Ι
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: …… κατά την κρίση σας
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΝΑΛΙ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ ΔΥΣΤΗΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΑΔΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΜΙΑ ΥΠΟΤΥΠΟΔΗ ΕΡΕΥΝΑ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΜΟΥ ΦΕΝΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΙΖΕΡΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ Ο ΚΟΣΤΟΣ
(ΚΑΙ ΚΕΡΑΤΑΣ ΚΑΙ ΔΑΡΜΕΝΟΣ)
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!!!!
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ !!!

Από τον Θύμιο Παπανικολάου
http://www.resaltomag.gr/
Το μέσο ανθρώπινο μυαλό, συνηθισμένο (έτσι το εκπαιδεύσανε) να βλέπει τα πράγματα κατά τρόπο στατικό και στην απομόνωσή τους, δεν μπορεί να συλλάβει τη διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο αίτιο και το αποτέλεσμα. Τείνοντας προς τη συνεχή απλοποίηση, ικανοποιείται από τις εξηγήσεις που προσαρμόζονται περισσότερο στη διανοητική του οκνηρία, χωρίς να ενδιαφέρεται για το βάθος των πραγμάτων.
Αυτό το ξεχαρβάλωμα της σκέψης και η ισοπεδωτική κυριαρχία της απλοϊκής, τυπικής σκέψης πήρε μορφές αποκρουστικής αυθάδειας μέσω της βιομηχανίας και της εμπορίας των ιδεών, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, δηλαδή από τα «φίλτρα» της καπιταλιστικής προπαγάνδας: Τα ΜΜΕ.
Η δημοσιογραφική λογική αποτελεί την «ποίηση» του απλοϊκού, του…
χυδαία απλοϊκού. Η δημοσιογραφία είναι η «τέχνη» της απλοποίησης και υπεραπλούστευσης, η «τέχνη» της τυποποίησης, της αποσάθρωσης και εν τέλει της δολοφονίας της σκέψης.
ΣΗΜΕΡΑ, αυτές οι μήτρες της προπαγάνδας της αγοράς και του χρήματος, αυτές οι απόλυτα κυρίαρχες εστίες της νεοταξικής προπαγάνδας, δεν παράγουν, απλώς, ή αναπαράγουν και πωλούν τα νέα ιδεολογήματα, αλλά και όλα τα καρκινώδη νοσήματα και υποπροϊόντα της παρακμής: Την τρομοκρατία του καθεστώτος, το τρομοθέαμα, τη βλακεία και κάθε είδος και ποικιλία της ισοπεδωτικής ανοησίας.
Το χειρότερο: Με τους όγκους και τις κατακλυσμιαίες νεροποντές της καθημερινής χυδαιότητας και της βλακείας που ξερνούν, εθίζουν την κοινωνία σε αυτή τη φρίκη, μας συνηθίζουν σε όλα αυτά, έτσι ώστε να περνούν απαρατήρητα.
Έχουμε συνηθίσει π.χ. την τρομοκρατία του καθεστώτος (σε όλες τις ποικιλίες της και τα χρώματά της), καθώς και την αυθάδεια της βλακείας, όπως το κρύο το Χειμώνα.
Αυτή η «συνήθεια» είναι ο θάνατος της σκέψης και της ζωής. Κάθε καθεστώς «συνήθειας» είναι θάνατος.
Την ίδια «συνταγή» του κατακλυσμού του γελοίου, του γλοιώδους και τους βλακώδους, ακολουθούν με υπερβάλλοντα ζήλο και τα κόμματα και οι πολιτικοί μας.
Έτσι, όλα θα «στρογγυλοποιηθούν», θα πολτοποιηθούν και θα ισοπεδωθούν μέσα στην ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ της βλακείας και του γελοίου.
Ο κατοχικός μας πρωθυπουργός, σαν ψυχρός εκτελεστής των εντολών και των συνταγών της αυτοκρατορικής τρομοκρατίας και ηλιθιότητας, βρίσκεται στην «πρωτοπορία» της ανακύκλωσης της βλακείας και του γελοίου.
Καθημερινά ξερνάει, με κομπάζουσα, αδίστακτη αναισθησία (οι πωρωμένοι βλάκες και εκτελεστές δεν έχουν ούτε εγκέφαλο, ούτε συνείδηση, άρα και συναίσθηση) χείμαρρους γελοιότητας και βροντώδεις κεραυνούς ανοησίας.
Θέλουν να μας συνηθίσουν και σε αυτές τις αυθάδεις πρωθυπουργικές μορφές του γελοίου, του βλακώδους και του κιτσαριού.
Για να συνειδητοποιήσουμε το δράμα της εποχής μας πρέπει να σπάσουμε τις πανοπλίες της βλακείας που μας φοράνε. Πρέπει να απελευθερωθούμε από την τυραννία των απλουστεύσεων και την απλοϊκότητα της σκέψης, να αναζητήσουμε τα βαθύτερα αίτια του δράματος που ζούμε , της φαιδρότητας και της ανοησίας που κυριαρχεί.

…για μια νέα επιχείρηση απαιτείται στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ε.Ε.

Της Όλγας Σαράφη

Η πρόοδος σχετικά με τον μέσο όρο και το κόστος για την έναρξη μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης παραμένει ασθενική στην Ελλάδα παρατηρεί ο Επίτροπος για θέματα Βιομηχανίας και Επιχειρηματικότητας κ. A. Tajani.
Συγκεκριμένα, η σύσταση μιας νέας εταιρείας στην Ελλάδα απαιτεί 15 μέρες και 1.101 ευρώ όταν ο αντίστοιχος μέσος χρόνος στην Ε.Ε. είναι 8 ημέρες και το κόστος αντιστοιχεί στα 417 ευρώ. Παρόλ’αυτα, η Ελλάδα σημείωσε σημαντική βελτίωση των επιδόσεών της την διετία 2007-2008, καθώς μέχρι τότε η σύσταση μιας νέας εταιρείας απαιτούσε 30 μέρες και 1.366 ευρώ, ενώ ο αντίστοιχος χρόνος στην Ε.Ε. ήταν 12 μέρες και το συνολικό κόστος ανερχόταν στα 485 ευρώ.
Ο Επίτροπος Tajani σημείωσε πως συμμερίζεται τις ανησυχίες οι…
οποίες έχουν επισημανθεί μέσα στην αξιολόγηση του Κοινοβουλίου σχετικά με τον νόμο για τις μικρές επιχειρήσεις για την Ευρώπη (Small Business Act), και αναγνωρίζει τη δυσκολία σύστασης μιας νέας επιχείρησης λόγω της ποικιλομορφίας των συστημάτων που υπάρχουν στα διάφορα κράτη μέλη και ως εκ τούτου, θεωρεί απαραίτητη τη θέσπιση ενιαίου συστήματος για τη σύσταση των επιχειρήσεων, σύμφωνα με το οποίο η διεκπεραίωση της διαδικασίας θα γίνεται σταδιακά και θα είναι δυνατή η δημιουργία μιας επιχείρησης εντός 48 ωρών. Σημειώνεται εξάλλου ότι η αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών αποτελεί μέρος της πολιτικής της Επιτροπής για παραπάνω από δέκα χρόνια. Τα 1997 εκδόθηκε για πρώτη φορά σύσταση όπου προτείνει μέτρα για την επιτάχυνση και την απλοποίηση των διαδικασιών εκκίνησης μιας εταιρίας, ενώ το 2000 ο Χάρτης για τις Μικρές Επιχειρήσεις περιείχε «λιγότερο δαπανηρές και ταχύτερες διαδικασίες εκκίνησης» ως ένα από τα 10 σημεία στα οποία δίνουν έμφαση οι πολιτικές των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ).

Γράφει ο Χρήστος Μαγγούτας,
Τορόντο Καναδά
Chris@Mangoutas.com
Είχαμε κάποτε ένα βασιλιά και τον διώξαμε – και καλά κάναμε – με το επιχείρημα ότι δε μπορεί η ηγεσία να είναι κληρονομική, θα πρέπει το παιδί μου και το παιδί σου και το παιδί κάθε Νεοέλληνα να έχει τις ίδιες πιθανότητες να γίνει αρχηγός της χώρας. Σωστά;
Όχι, λάθος! Η κληρονομική διαδοχή ισχύει και τώρα στην Ελλάδα όπως ίσχυε επί δυναστείας Γκλύξμπουργκ. Είναι ελάχιστα διαφορετική, μια και τώρα έχουμε δύο αντί μιας δυναστείας για να διαλέξουμε: δηλαδή Coca Cola ή Pepsi Cola, που τελικά μπορεί να έχουν την ίδια γεύση.
Από τη μεταπολίτευση και μετά ο ελληνικός λαός ψηφίζει απαρασάλευτα μια από τις δυο δυναστείες: Καραμανλή ή Παπανδρέου (αν είστε αντιρρησίας, ναι στα 35 χρόνια του 4ου Ελληνικού Πολιτισμού, υπήρχαν και μερικά χρόνια που πέρασαν κάμποσοι μη κληρονομικοί ηγέτες, αλλά τελικά το καθεστώς ξαναβρήκε επιτυχώς την ισορροπία του και τους κληρονομικούς ηγέτες του).
Αλλά αν πρόκειται να εκλέγουμε τους ηγέτες μας με τον ίδιο τρόπο όπως (δεν εκλέγαμε) τους βασιλιάδες μας, γιατί χρειάζονται εκλογές; Γιατί δεν αποφασίζουμε να μας…
κυβερνούν εναλλάξ κάθε 4 χρόνια ή γιατί δεν τραβάμε κλήρο μπροστά σε κάποιο συμβολαιογράφο με τα ονόματα Καραμανλής – Παπανδρέου να γλιτώνουμε από τα έξοδα των εκλογών και κυρίως να απαλλαγούμε από την αυταπάτη μας ότι δήθεν ψηφίζουμε για να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα — με παλιά σάπια υλικά;
Αν οι κληρονομικοί μας ηγέτες ήθελαν μια νέα Ελλάδα και όχι αυτή που αναπόφευκτα σαν τέλος αρχαίας τραγωδίας την οδήγησαν στην Τροϊκοκρατία, είχαν δεκαετίες να το κάνουν και δεν το έκαναν. Όπως το Παλάτι είχε μπήξει βαθιά τις ρίζες του για να είναι πάντα εξαρτημένη η Ελλάδα και να μην εξεγερθεί, έτσι ακριβώς έμπηξαν τις ρίζες τους και οι πολιτικές δυναστείες. Δε σας κάνουν εντύπωση οι πολιτικές γνωριμίες και διασυνδέσεις του Γιώργου στην διεθνή πολιτική σκηνή; Τι τις χρειάζεται ο λαός; Διεθνείς επαίτες είμαστε; Χρησιμοποιούνται για το καλό του λαού ή για να στεριώσουν τις προσωπικές του φιλοδοξίες του Γιώργου;
Απλά βλέπουμε ότι όπως κάποτε οι βασιλείς άλλαζαν ελέω Θεού από Γεώργιο σε Παύλο και σε Κωνσταντίνο, έτσι κι εμείς τώρα ελέω λαού αλλάζουμε από Κωνσταντίνο σε Κώστα και από Γεώργιο σε Ανδρέα και Γιώργο. Κάποιος Αρειανός θα μας έλεγε: «καλά, βρε Έλληνες, που λέτε ότι δώσατε τα φώτα σ’ όλη την ανθρωπότητα, ομολογείτε ότι όλοι είστε κρετίνοι και το φως το αληθινό, οι μεγαλοφυίες και οι σωτήρες πηγάζουν από δυο μόνο οικογένειες; Σε ποια άλλη σημερινή σημοκρατία συμβαίνει αυτό;» (κατά σύμπτωση οι δυο οικογένειες είναι κολλητά η μια με την άλλη στις βόρειες συνοικίες της Αθήνας). Δυστυχώς δεν υπάρχουν Αρειανοί να μας πουν αυτή τη σκληρή αλήθεια, ας κοιμηθούμε ήσυχα.
Ήταν εύκολο να αλλάξουμε το πολίτευμα από Βασιλευόμενη σε Αβασίλευτη, αλλά δυστυχώς αποδείχτηκε αδύνατο να αλλάξουμε και τη νοοτροπία μας του «νάχουμε ένα βασιλιά για να μας θαμπώνει» (Κ. Βάρναλης).
Προτείνω να καθιερώσουμε ξανά το δικέφαλο αετό ως εθνικό μας σύμβολο – ένα κεφάλι μπλε, ένα πράσινο – για να θυμούμαστε τουλάχιστο την πολιτική ανωριμότητά μας όταν θα αρχίσουν να μας έρχονται σωρηδόν οι λογαριασμοί των νέων βασιλιάδων μας.
Οι βασιλείς μας απέθαναν, ζήτωσαν οι νέοι βασιλείς μας.
(Για καλό και για κακό βάλτε κι ένα μικρό τρίτο κεφάλι – που έτσι γίνεται ο τρικέφαλος Κέρβερος, αλλά δεν πειράζει πάλι τέρας είναι–, επειδή υπάρχει μισή ακόμα δυναστεία που υποσκάπτει τις άλλες εδώ και μισό τουλάχιστο αιώνα και ποιος ξέρει τι μπορεί να φέρει το μέλλον …).

Γράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
thanikolaidi@hotmail.com
ΔΕΚΑΕΤΙΑ του ’50, χρόνια μετεμφυλιακά, φτωχά κι οι βασιλιάδες να ζουν όπως στα παραμύθια. Με τους υπηκόους φτωχούς, πλην.περήφανους. Για Πατρίδα, για την πίστη την αγία, για το πολίτευμα. Με τα δεδομένα του Κράτους να τα σκεπάζει μια αδιόρατη «εθνικοφροσύνη», που γίνονταν χειροπιαστή όταν κάτι δικαιούνταν ο φακελωμένος και δεν του το’ διναν, κάτι γούσταρε ο φτωχός και δεν του το χαλάλιζαν.
ΠΑΝΤΡΕΥΕ η Φρειδερίκη τη Σοφία της (με τον Δ. Χ. Κάρλος της Ισπανίας) κι όλα γιόρταζαν. Να τρέχουν κυράτσες πίσω απ’ τη βασιλική άμαξα με τα 500.000 γαρύφαλλα και τα χρυσά πόμολα, να συζητούν ώρες ατέλειωτες για τη χλιδή αποθαυμάζοντας τον (ξένο) πλούτο και η εθνική χαρά να παραλύει γόνατα φέρνοντας δάκρια. Πλούσιοι και φτωχοί σε γλέντι νοερό και το χέρι στην (άδεια) τσέπη. Για το γαμήλιο δώρο, που ήταν… επιβεβλημένο. Απ’ το περίσσευμα των πλουσίων κι απ’ το υστέρημα των φτωχών. Οι τελευταίοι μέτραγαν τις μπουκιές μη πεινάσουν την άλλη μέρα, στο φανάρι το ψωμί και χωρίς βρύση στο σπίτι, ωστόσο, επέμεναν και…
φούσκωναν και καμάρωναν. Για τη συνεισφορά τους στο δώρο κι ας παρήλαυνε μπροστά τους ο βασιλικός πλούτος και οι εστεμμένοι κάθε… καρυδιάς.
ΟΙ δεκαετίες πέρασαν και δεν ζούμε μετεμφυλιακά χρόνια. Ούτε νιώθεις υποχρεωμένος να χειροκροτήσεις εστεμμένους, ούτε κι ο χωροφύλακας σου ρίχνει το βλέμμα βλοσυρό. Όλα ελεύθερα και δεν είσαι υπήκοος. Ωστόσο, κάτι σου’ μεινε από παλιές συνήθειες και «προσκυνάς», όλο και κάποια χρωμοσώματα αναλλοίωτα στο χρόνο κουβαλάς και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
ΟΙ νόμοι και το Σύνταγμά μας επιτρέπουν (και) στον «τέως» να παντρέψει τον γιο του στις Σπέτσες κι ευχόμαστε στο ζευγάρι ό,τι και σε κάθε ζευγάρι νεόνυμφων. Και το ζεϊμπέκικο στην ώρα του χωρίς να είναι πειστικό δείγμα ελληνικότητας και τα «στίφη» να απαθανατίζουν στιγμές σαν να’ τανε δικές τους.
ΚΑΠΟΙΑ μυαλά παραμένουν στα ίδια κολλημένα. Στον (ξένο) πλούτο και τη χλιδή. Ως θαυμαστές και παρατηρητές. Οι Σπέτσες γιόρταζαν, φυλάσσονταν το νησί «οπλισμένο» σαν αστακός κι αν μπορούσαν και τον Λάμπρο Κατσώνη θα ανάσταιναν να τους φυλάξει. Εστεμμένους και προσκαλεσμένους, μιας και η ζωή (ακόμα) με τον πλούτο μετριέται. Και με την «αίγλη», που την μεγαλώνει ο επαρχιωτισμός και τη συντηρούν μάτια απορημένα.