Μια όμορφη εμπειρία έζησαν οι μαθητές του τμήματος Γ2 του 1ου Γυμνασίου σήμερα, συμμετέχοντας στην Τελετή Λήξης του προγράμματος «Βλέπω και Συζητώ» της οργάνωσης «Καρπός» στο οποίο συμμετείχε το τμήμα υπό την καθοδήγηση της κ. Καρακασίδου. Το πρόγραμμα αφορούσε τη διδακτική αξιοποίηση έργων που δημιουργήθηκαν στα εργαστήρια κινηματογραφικής τέχνης του «Καρπού», από ανθρώπους προβληματισμένους, κουρασμένους, αλλά με κουράγιο: πρόσφυγες, άστεγοι, μετανάστες. Οι άνθρωποι αυτοί έφτιαξαν δικούς τους προσωπικούς κόσμους αξιοποιώντας απλές πρωτότυπες ιδέες, και απλά υλικά: τα χέρια τους, υλικά της κουζίνας, τίποτε. Οι εικόνες ήταν σκληρές, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή. Και γι’ αυτό οι ιστορίες τους άγγιξαν τα παιδιά, με τον ίδιο τρόπο που δεν τα αγγίζει ούτε τα αφορά τίποτε το ψεύτικο.
Στη Τελετή αρχικά παρουσιάστηκαν σκέψεις και μνήμες παιδιών διάφορων σχολείων από την προβολή και τη συζήτηση σχετικά με τις ταινίες. Στιγμιότυπα από τις ταινίες θύμισαν σε όλους/ες μας στιγμές από τη δράση, επανέφεραν μνήμες, συναισθήματα και σκέψεις. Διαφορετικά στιλ, ταλέντα, νοοτροπίες, προοπτικές, όλα παντρεύτηκαν σε μια εκπαιδευτική δράση που κινητοποίησε τα παιδιά μας. 690 ομάδες από 270 σχολεία της Ελλάδας, και κάποια ακόμα σχολερία από το εξωτερικό, δούλεψαν στις τάξεις τους με τις ταινίες και στη συνέχεια συμμετείχαν σε ένα πρωτότυπο δημοσκοπικό πείραμα που αποκάλυψε πολλά για τις στάσεις των ελλήνων/ίδων μαθητών/τριών για μια ευρύτατη βεντάλια κοινωνικών ζητημάτων. Ερωτήματα όπως «ποια ταινία θα έδειχνες στον κολλητό», και «ποια ταινία θα έδειχνες στους γονείς» σου υπήρξαν ιδιαίτερα διδακτικά για όσα σκέφτονται και αισθάνονται τα παιδιά για τον τρόπο με τον οποίο η κοινότητα και η οικογένεια προβάλλουν ιδεολογία και διαμορφώνουν στάσεις στα παιδιά.
Πόλεμος στην Ουκρανία, πρόσφυγες, άνθρωποι με αναπηρία, μετανάστες, άστεγοι, μορφές κρυμμένες στο περιθώριο της ειδησεογραφίας, άνοιξαν ζητήματα μεγάλου ενδιαφέροντος και ευαισθητοποίησαν βιωματικά τα παιδιά μας.
Τον λόγο πήραν παιδιά από διάφορα σχολεία, άλλα δια ζώσης, στον χώρο του Ινστιτούτου Γκαίτε, άλλα, όπως εμείς, εξ αποστάσεως μέσω τηλεδιάσκεψης. Η ωριμότητα των παιδιών εντυπωσίασε και καθορίζει θεωρούμε την ανάγκη τέτοια προγράμματα να ενδυναμώνονται και να γίνουν μέρος της «επίσημης» διδασκαλίας.
Μίλησαν επίσης οι σκηνοθέτες, από διάφορες χώρες, εκπρόσωποι
των ομάδων που έτρεξαν τα εργαστήρια, για τις εμπειρίες τους και τις προοπτικές του εγχειρήματος στο μέλλον.
Μια ζεστή στιγμή για τα παιδιά μας, μια προοπτική για να αποκτήσουν μια σφαιρικότερη αίσθηση του κόσμου, έξω από την υπερπροστατευτική σαπουνόφουσκα με την οποία, από αγάπη και φροντίδα, συνηθίζουμε να τα καλύπτουμε. Θα κρατήσουμε τη φράση ενός μαθητή δημοτικού από τους συμμετέχοντες. «Άξιζε τον κόπο!».
