Βιβλιοθήκη Γυμνασίου Ψαχνών

Το βράδυ της Πέμπτης 22/05/2014 γιορτάσαμε στο προαύλιο του σχολείου μας την Άνοιξη και το Καλοκαίρι που έρχεται με τραγούδια, ποιήματα και χορό. Τα παιδιά του προγράμματος αναζήτησαν ποιήματα για την άνοιξη και την αγάπη και τελικά επέλεξαν τα ποιήματα «Το Κοχύλι» του Ελύτη, «Αυτό το Αστέρι» του Τάσου Λειβαδίτη», Το «Γιατί μ’ Αγάπησες» της Μαρίας Πολυδούρη, ενώ ο μαθητής Ταξιάρχης Δανέλης αποφάσισε να απαγγείλει ένα δικό του ποίημα.

Στο τέλος δημιούργησαν παρουσίαση με εικόνες και στίχους από τα ποιήματα και απήγγειλαν τα ποιήματα στο κοινό που παρευρέθηκε στην όμορφη γιορτή μας.

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Γιορτή της Άνοιξης, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Την Παρασκευή 2/5/2014 παρακολουθήσαμε στο σχολείο μας την θεατρική παράσταση “Ζητείται Ελπίς” βασισμένη σε διηγήματα του Αντώνη Σαμαράκη.

Λίγο πριν την έναρξη της παράστασης παιδιά έκαναν κάποιες προτάσεις για το πώς θα ήθελαν τον κόσμο, για το τι σημαίνει «ελπίδα» για τα παιδιά και τι ζητούν ως νέοι άνθρωποι. Μετά το τέλος της παράστασης συζητήσαμε με τους ηθοποιούς και βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες.

Ένα έργο, επίκαιρο όσο ποτέ, που δίνει ελπίδα στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής. Ένα έργο, ύμνος στην ανθρωπιά και στους απλούς ανθρώπους. Στον άνεργο νέο που βρίσκει κλειστές όλες τις πόρτες. Στη μάνα, αιώνια μορφή, τόσο αγαπημένη του συγγραφέα. Όλοι, ήρωες της καθημερινότητας έναντι τον απρόσωπων διευθυντών και της κάθε λογής εξουσίας. Μάχες δύσκολες, όμως τελικά μόνο φαινομενικά αδιέξοδες γιατί πάντα κατά τον Σαμαράκη μπορούμε και πρέπει να διακρίνουμε αχτίδες ελπίδας. Γιατί ακόμα κι όταν φτάνουμε στο απροχώρητο… «Υπάρχει Ελπίς»!

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Ζητείται Ελπίς, Θέατρο, Σαμαράκης, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Ευχαριστούμε θερμά τον κο Γεωργακόπουλο Νικόλαο για τα  90 αξιόλογα βιβλία που μας έκανε δωρεά στην μνήμη του πατέρα του Αντωνίου στον οποίο και ανήκαν.

Ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε ολόψυχα κάθε καλό για την οικογένεια του!

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Ανδρίτσαινα, Δωρεά, εκδρομές, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Στα πλαίσια της διήμερης εκδρομής μας στην Καλάμάτα επισκεφτήκαμε την ιστορική βιβλιοθήκη  της Ανδρίτσαινας. Ξεναγηθήκαμε από την κα Βλαχούση στο χώρο της βιβλιοθήκης όπου και είδαμε ιστορικά κείμενα και σπάνια βιβλία εξαιρετικής βιβλιοδεσίας. Επισκεφτήκαμε  το χώρο της συντήρησης και είδαμε τα υλικά που χρησιμοποιούνται, είδαμε πως ψηφιοποιούνται βιβλία και είχαμε την χαρά να φύγουμε με 90 αξιόλογα βιβλία που μας έκανε δωρεά ο κος Γεωργακόπουλος Νικόλαος στην μνήμη του πατέρα του Αντωνίου στον οποίο και ανήκαν. Τους Ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε ολόψυχα κάθε καλό!

Πληροφορίες σχετικά με την βιβλιοθήκη:

Η Ανδρίτσαινα διαθέτει βιβλιοθήκη σπάνια, μοναδική δωρεά του εκλεκτού παιδιού της Αγαθόφρωνα Νικολόπουλου με παλιά βιβλία και χειρόγραφα Φράγκων, Ενετών και οπλαρχηγών του ’21, ενώ αντίγραφα των αετωμάτων του Επικούρειου Απόλλωνα του Αλκαμένη κοσμούν τους διαδρόμους της, οι περίφημες «αμαζονομαχία» και «κενταυρομαχία».

Τριανταπέντε χρόνια περίμεναν υπομονετικά κλεισμένα σε 47 κιβώτια, τα πολύτιμα συγγράμματα φυλαγμένα στο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας. Η συλλογή μεταφέρθηκε και σήμερα στεγάζεται σε νεώτερο παρακείμενο κτίριο δύο ορόφων, την βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας. Πείνες, κακουχίες και στερήσεις υπέφερε ο δωρητής Νικολόπουλος στο Παρίσι, όπου διέμενε και εργαζόταν ως βιβλιοθηκάριος στο Ινστιτούτο της Γαλλίας, για να μαζέψει αυτούς τους 3696 σπανιότατους τίτλους. Στη δεύτερη αίθουσα της βιβλιοθήκης άλλοι σπουδαίοι πατριώτες και προστάτες των γραμμάτων, οι κληρονόμοι του Ε. Καλλανιώτη, πρόσφεραν τους 3.600 τόμους της υπέροχης ιδιωτικής συλλογής του.  Το 1875 άρχισε η οικοδομή των διδακτηρίων με σχέδια του Μιλτιάδη Κανελλόπουλου, μηχανικού και καθηγητού της Σχολής Ευελπιδων σε σχήμα Π με ανοιχτή την βορειοανατολική πλευρά τους με χρήματα που προήλθαν από πανελλήνιο έρανο και από την δωρεά του Άγγελου Γιαννικέτη , πρόξενου της Ελλάδας στην Τεργέστη. Τα εγκαίνια του κτηρίου έγιναν το 1879 οπότε στεγάστηκε η βιβλιοθήκη στην δυτική πλευρά του πρώτου ορόφου.

Το 1932 προσετέθη η ΒΑ πτέρυγα και το κτήριο πηρέ το σημερινό τετράγωνο σχήμα όπου σε αυτή την πτέρυγα στεγάστηκε η βιβλιοθήκη αποτελώντας σαν σύνολο εκπαιδευτικό κέντρο της μείζονος περιοχής για 150 χρόνια. Από το 1998 στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτήριο δίπλα στο ιστορικό Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας.

Πηγές:

http://www.andritsena.gov.gr/Default.aspx?tabid=344

http://blog.libver.gr/andritsaina/

Η εκδρομή μας συνεχίστηκε στην όμορφη Καλαμάτα και την επόμενη επισκεφτήκαμε την Αρχαία Μεσσήνη όπου πραγματοποιήσαμε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες στα πλαίσια του 3^ου Διεθνούς Νεανικού Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος:

• Εκπαιδευτικό θεατρικό παιχνίδι «η Βαλίτσα του ηθοποιού» βασισμένο στους Ορφικούς Ύμνους: Μουσικό-Θεατρικό δρώμενο πάνω στους αρχαίους Ορφικούς Ύμνους.
• Εργαστήριο κατασκευής αρχαίων μουσικών οργάνων όπου γνωρίσαμε τον «αυλό του Πανός»
• Διαδραστικό μουσικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα «ηχητικός περίπατος» όπου ακούσαμε μια περιληπτική δραματοποιημένη αφήγηση -διάρκειας 20 περίπου λεπτών- για την ιστορία του τόπουτης Αρχαίας Μεσσήνης και των ανθρώπων που τον κατοίκησαν.

Στην επιστροφή μας επισκεφτήκαμε την Δημητσάνα ένα από τα ομορφότερα ορεινά χωριά της Αρκαδίας με πλούσια ιστορία. Στην Δημητσάνα γεννήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄και κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 στο χωριό παράγονταν τεράστιες ποσότητες από μπαρούτι αλλά και πυρίτιδα, οι οποίες φυσικά προορίζονταν να γεμίσουν τα φυσέκια στις πιστόλες και στα καριοφύλια των αγωνιστών. Γι’ αυτό και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έλεγε συχνά ότι η Δημητσάνα είναι “η μπαρουταποθήκη του έθνους”.

Να σημειωθεί ότι είχαμε επίσης την ευκαιρία και την χαρά να επισκεφτούμε στην Νεμέα το οινοποιείο Μπαϊρακτάρη όπου μάθαμε για το κρασί απολαμβάνοντας παράλληλα ένα δείγμα από την παραγωγή του και την φιλοξενία των ιδιοκτητών του…

Ήταν πολύ όμορφη εκδρομή…

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Αγαθόφρωνας Νικολόπουλος, Ανδρίτσαινα, εκδρομές, ιστορική βιβλιοθήκη, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη μας στην Αρχαία Μεσσήνη για το 3ο Διεθνές Νεανικό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος μιλήσαμε για το έργο του Σοφοκλή “Αντιγόνη”. Αναζητήσαμε πληροφορίες στο διαδίκτυο και είδαμε βίντεο από παράσταση του έργου στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου

«Δεν γεννήθηκα αδελφή τους για να τους μισώ μαζί με άλλους. Για να τους αγαπώ γεννήθηκα»

(οὔτοι συνέχθειν, ἀλλὰ συμφιλεῖν ἔφυν)

(Πηγή:  Ψηφιοποιημένο αρχείο του Εθνικού Θεάτρου http://www.nt-archive.gr/playMaterial.aspx?playID=24#videos)

Το κείμενο: ΑΝΤΙΓΟΝΗ Σοφοκλή

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες αρχαία τραγωδία, εκδρομές, επίδαυρος, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Συναντηθήκαμε και πάλι στο χώρο της σχολικής μας βιβλιοθήκης για να διαβάσουμε και να συζητήσουμε το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών: «Ανθρωποι-στόματα» από την Μαριαλένα Σπυροπούλου (Ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια)

Το άρθρο:

«Κυρία μου, μη σπρώχνετε, είναι έγκυος η κοπέλα», είπε η γυναίκα που στεκόταν στην ουρά προσπαθώντας να προστατεύσει μια 9 μηνών έγκυο, η οποία σπρωχνόταν άγαρμπα από μια άλλη πίσω της. «Ναι, αλλά και εγώ είμαι ηλικιωμένη», ανταπαντά εκείνη.

«Ξέρεις, εμείς είμαστε και οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μας έχουν κόψει τους μισθούς», λέει ο γείτονας στον διαχειριστή του, για να δικαιολογηθεί που αδυνατεί να πληρώσει στην ώρα τους τα κοινόχρηστα. «Ρε φίλε, τι μου λες», απαντά ο διαχειριστής, «εγώ είμαι άνεργος ενάμιση χρόνο και η γυναίκα μου είναι με μειωμένο ωράριο», λέει εκείνος κλείνοντας τη συζήτηση.

Ενας γνωστός προσπαθεί να μου δικαιολογηθεί για το ότι υπήρξε αναίτια αγενής. «Εγώ δεν είμαι συνήθως έτσι, αλλά ξέρεις τι ευθύνες έχω στο κεφάλι μου… Δεν είμαι σαν τους περισσότερους, εγώ σκέφτομαι και όταν κοιμάμαι», θεωρώντας ότι είναι ο μοναδικός σε όλη τη χώρα που έχει έγνοιες που τον κρατούν ξάγρυπνο.

Είμαι σίγουρη ότι όλοι μας έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις όπου θεωρούμε ότι πληττόμαστε πιο πολύ από τους άλλους. Οτι υπήρξαμε άτυχοι σε αυτή την κρίση και ότι δικαιούμασταν περισσότερα. Οτι βιώνουμε μια εσωτερική ανάγκη να μας μεταχειριστούν διαφορετικά, καλύτερα, να μας αφήσουν χώρο να περάσουμε, να μας μιλήσουν καλύτερα, να μας αντιμετωπίσουν διαφορετικά ή με μεγαλύτερη επιείκεια, επειδή πιεζόμαστε. Επειδή αλλιώς τα είχαμε υπολογίσει. Επειδή χάσαμε χρήματα, δουλειές, κοινωνική θέση. Επειδή μας πρόδωσε ο εαυτός μας, η χώρα, το κράτος, η κοινωνία.

Τι σημαίνει, όμως, να πιέζεται κάποιος; Και γιατί αυτή η πίεση εκδηλώνεται με επιθετικότητα προς τον άλλον; Τι σημαίνει κάποιος να μην αντέχει να περιμένει στην ουρά και να χάνει την ανθρωπιά του ή να θυμίζει στους άλλους πόσο άγρυπνος μένει με τη σκέψη του υπονοώντας ότι όλοι οι άλλοι καλοπερνούν;

Οπου και να σταθώ βλέπω γύρω μου ανθρώπους-στόματα. Ανθρώπους που έχουν χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου, της υπομονής, της ψυχραιμίας και γκρινιάζουν σαν το ατάιστο βρέφος που επιθυμεί να ταϊστεί πρώτο και καλύτερο.

Με την αίσθηση της απόγνωσης και της παντοδυναμίας γυρνάμε γύρω από έναν «μαστό» που δεν έχει πια γάλα, και αυτό μας απογοητεύει. Και ενώ θα έπρεπε να είμαστε πιο ώριμοι από ένα βρέφος να αντέξουμε τη ματαίωση και ίσως να στραφούμε μέσα μας για λύσεις, στρεφόμαστε εναντίον του διπλανού στόματος, του μαστού που στέρεψε, σιχτιρίζοντας ταυτόχρονα από ενοχή και την ανάγκη μας που δεν καλύφθηκε. Πώς να γλυκάνει αυτή η ανάγκη και από ανάγκη να μη μετατραπεί σε εχθρότητα; Πώς να συμφιλιωθούμε με τη σκέψη ότι όλοι οι άνθρωποι τα ίδια θέλουμε και τα ίδια λίγο-πολύ έχουμε ανάγκη; Με ποιο τρόπο θα αντιληφθούμε ότι ακόμα και οι κοινές ελλείψεις μάς ενώνουν και δεν μας διχάζουν; Οτι στην εποχή που ζούμε, οι συγκρίσεις πάντα βάζουν σε χειρότερη μοίρα αυτόν που τολμά να τις κάνει. Γιατί βλέπει αυτό που θέλει, με τον τρόπο που το θέλει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι έχουν τα δίκια τους. Και η ηλικιωμένη κυρία δεν μπορεί να στέκεται όρθια. Και ο μισθωτός έχει δίκιο, και ο αγενής. Πώς διαχειριζόμαστε όμως το δίκιο μας; Αυτό είναι το θέμα. Πώς το μοιραζόμαστε; Αντί να προσπαθούμε να κερδίσουμε κάτι ελάχιστο σε κοινωνικό επίπεδο κάνοντας τον άλλον να μας λυπηθεί, γιατί δεν δείχνουμε εμείς ότι συμπάσχουμε με τον άλλο;

Το ζήτημα με αυτή την ιστορία του χειρότερου και του έχοντος μεγαλύτερη ανάγκη είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Και τώρα πρέπει αυτό το βαρέλι να το γεμίσουμε, γιατί είναι το μοναδικό σωσίβιό μας στη θάλασσα. Αντί, λοιπόν, να υπενθυμίζουμε στον άλλον σε πόσο δύσκολη θέση είμαστε, το οποίο προφανώς είναι πραγματικότητα, ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας στο αίτημα του άλλου και ας παραμείνουμε άνθρωποι. Ισως μέσα από αυτή την οδό ταϊστούμε συναισθηματικά ο ένας από τον άλλον, από τη στιγμή που ο κρατικός «μαστός» στέρεψε.

Αλλωστε, και οι πλούσιοι δεν είναι απαραίτητα χαρούμενοι. Υπάρχει μια ταινία στον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’70, που προμήνυε την εποχή που ακολούθησε, με τίτλο «Αναζήτηση», όπου η Ελενα Ναθαναήλ λέει με στόμφο στη φίλη της «γι΄ αυτό είμαστε δυστυχισμένοι, επειδή είμαστε πολύ πλούσιοι».

Επίσης, σας παραπέμπω σε μια εκπληκτική σκηνή των Monty Python’s στην ταινία «Flying Circus» (Ιπτάμενο τσίρκο), όπου διάφοροι επιχειρηματίες, στην προσπάθειά τους να συγκινήσουν για το δράμα της καταγωγής τους, κάνουν αγώνα σύγκρισης για το ποιος πέρασε πιο δύσκολα στη ζωή του, φέρνοντας τον έναν να γεννήθηκε στον δρόμο και τον άλλο σε χαρτόκουτο. Ευτυχώς πάντα το δράμα χωρίζεται από το χιούμορ με μια λεπτή γραμμή.

http://www.efsyn.gr/?p=138704

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες "Άνθρωποι-στόματα", Άρθρο, εκδρομές, Εφημερίδα, Εφημερίδα των συντακτών, Μαριαλένα Σπυροπούλου, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »

ΤΑ ΨΑΧΝΑ ΕΥΒΟΙΑΣ

Τα Ψαχνά πήραν την ονομασία τους από το εύφορο και παραγωγικό τους έδαφος, όπως το ψαχνό στο κρέας, το σαρκώδες ,αυτή είναι η γενική γνώμη των κατοίκων της πόλης.

Η περιοχή  ολόγυρα είναι γόνιμη και παράγει άφθονα και εκλεκτά κηπευτικά προϊόντα απ’ όλα τα είδη, φρούτα κάθε λογής, τελευταία δε άρχισε και συστηματική καλλιέργεια φυστικιάς. Επίσης ανέπτυξε μεγάλη πτηνοτροφία και χοιροτροφία, τροφοδοτώντας με κρέατα την Αθήνα. Μάλιστα φημισμένα είναι τα πεπόνια των Ψαχνών και τα Ψαχνιώτικα μοσχαράκια.

Κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς , ο Δήμος με τη συνεργασία του Εξωραϊστικού Συλλόγου διοργανώνει το Καρναβάλι ,όπου ξαναζωντανεύει ο Ψαχνιώτικος γάμος. Στην εκδήλωση συμμετέχουν: χορευτικό συγκρότημα, η Φιλαρμονική Ψαχνών, παραδοσιακά γαϊτανάκια, μουσικό παραδοσιακό συγκρότημα και μεταμφιεσμένες ομάδες των δημοτών.

Πριν φθάσουμε στην πόλη των Ψαχνών και ακριβώς εκεί που διακλαδίζεται η λεωφόρος προς Καστέλλα και Ψαχνά, έχει στηθεί χάλκινος ανδριάντας του Αγγελή Γοβιού. Στα βόρεια της πόλης σώζεται ερειπωμένο το κάστρο των Ψαχνών,το “Καστρί” , το “Ηolorida” των Φράγκων. Εδώ τοποθετούνται τα “Παλιά Ψαχνά”, που ήκμασαν στο τέλος της Βυζαντινής εποχής και κατά τη Φραγκοκρατία, καθώς μαρτυρεί ο μεγάλος ερειπωμένος βενετσιακός πύργος και τα ερείπια βυζαντινού ναού.

Νότια των Ψαχνών βρίσκονται οι αρχαιολογικές περιοχές “Προφήτης Ηλίας”, “Αγία Παρασκευή”, “Πύργος”, “Πύργος” προς την Τριάδα, “Βάρκα”, “Γλύφα” και “Μπαιράμ”. Τέλος,στα ΒΔ είναι τα ξακουστά “Βρυσάκια”, όπου έγινε η νικηφόρα μάχη των Ελλήνων κατά των Τούρκων. Πηγαίνοντας από τα Ψαχνά προς την Τριάδα, σώζεται σχεδόν ακέραιος βενετσιακός πύργος, που ήταν μεγάλης σπουδαιότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την ενέδρα που έστησαν οι Τούρκοι στα Δυο Βουνά για να εξολοθρεύσουν το Γωβιό, οι συναγωνιστές του, οπισθοχωρώντας, ταμπουρώθηκαν μέσα στον πύργο και σώθηκαν.

Σε κάποιο χωράφι της κωμόπολης, τα Ψαχνά -και όχι στη Χαλκίδα, όπως μερικοί ισχυρίζονται-βρέθηκε  θησαυρός, που αποτελούταν από λίγα χάλκινα νομίσματα του αυτοκράτορα. Ο θησαυρός φυλάσσεται στο Νομισματικό Μουσείο Αθηνών.

Τα σημερινά Ψαχνά δημιουργήθηκαν από πρόσφυγες, μετά την άλωση της Χαλκίδας, το 1470.Στις αρχές το χωριό ήταν ασήμαντο.Στους τούρκικους φορολογικούς καταλόγους του 1476 φερόταν να έχει 3 σπίτια, το δε 1506 11 σπίτια.

Στα Ψαχνά και στην Καστέλλα ήρθαν και εγκαταστάθηκαν πολλοί Σαμιώτες (1834-38 ),μέχρι σήμερα μάλιστα υπάρχει συνοικία που φέρει το όνομα “Τα Σαμιώτικα”.

Τέλος τα Ψαχνά αυξήθηκαν με το ανθρώπινο υλικό που κατέβηκε από τα χωριά του Πυξαριά, Βάβουλα, Απόγκρεμνο, Άκρες κ.α.

Μπαρίτα Έφη – Α’ τάξη

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Πληροφορίες για τον Τόπο μας, σχολική χρονιά 2013-2014, Ψαχνά | Δεν υπάρχουν σχόλια »

Η μονή Καλυβίτη βρίσκεται σε απόσταση 3χλμ. από τα Ψαχνά.Πριν από μερικές δεκαετίες, το μοναστήρι λειτουργούσε ως γυναικείο, αλλά αργότερα έγινε -και παραμένει- ανδρικό, έχοντας αυτό τον καιρό μόνο ένα μοναχό. Από το 2000, χρέη ηγουμενοσυμβουλίου εκτελεί ο αρχιμανδρίτης Ιωάννης Καραμούζης, με τη μέριμνα του οποίου έγιναν σημαντικά έργα για τη συντήρηση της μονής σε τούτα τα τελευταία χρόνια.

Τμήμα του παλιού ναού βρίσκεται στο βάθος του περιβόλου. Στο παλιό κομμάτι του ναού και γύρω από αυτόν ο επισκέπτης με την πρώτη ματιά μπορεί να παρατηρήσει κομμάτια από αρχαία γλυπτά εκ των οποίων άλλα είναι εντοιχισμένα στα παράθυρα του Ιερού και άλλα είναι σκόρπια. Σύμφωνα με τον ερευνητή Θόδωρο Σκούρα έχουμε να κάνουμε με μια εξαφανισμένη παλαιοχριστιανική εκκλησία, που έδωσε τη θέση της στο βυζαντινό ναό του Ιωάννη του Καλυβίτη, ο οποίος αργότερα μετετράπη στον σημερινό.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ερευνητή Γίαγκου Τσαούση γύρω απ’ τον ναό υπάρχουν πολλά κυονόκρανα, επιστύλια, βάσεις κιόνων και άλλα μαρμάρινα λείψανα, που μαρτυρούν την ύπαρξη προχριστιανικού ναού. Στα θεμέλια του ειδωλολατρικού ναού ανεγέρθηκε ο πρώτος βυζαντινός ναός του Ε’ αιώνα, για την ανέγερση του οποίου χρησιμοποιήθηκαν πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του προχριστιανικού ναού. Αυτός καταστράφηκε άγνωστο πότε. Ανοικοδομήθηκε το 1245, στα πρώτα χρόνια της Φραγκοκρατίας, καθώς μαρτυρεί η υπάρχουσα κτητορική επιγραφή. Αργότερα κατεστράφη και πάλι.

Ο ναός εσωτερικά ήταν όλος αγιογραφημένος με αγιογραφίες εξαιρετικής τέχνης, με επιγραφές, που αναφέρονται σε χωρία της Αγίας Γραφής και σε αγώνες θρησκευτικούς της βυζαντινής εποχής. Μια από αυτές είναι του Πρωτοδιάκονου Στεφάνου, που φέρει την επιγραφή «Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας». Οι τοιχογραφίες αποδίδονται στον Αθηναίο ζωγράφο Ιωάννη, που υπογράφεται «ο εξ Αθηνών».

Επίσης υπήρχαν περίφημα γλυπτά του 11ου και 12ου αιώνα, ειδωλολατρικού και χριστιανικού ναού, των οποίων δυστυχώς η τύχη δεν είναι γνωστή.

Η εκκλησία είναι τρίκλιτη βασιλική, χωρίς αγιογραφίες, με στέγη ξύλινη κεραμοσκεπή. Το δάπεδό της είναι σύγχρονο με μωσαϊκό. Τα κιονόκρανα των δύο μπροστινών κιόνων, καθώς και οι μαρμάρινες παραστάδες της εισόδου, είναι από αρχαίο μνημείο.

Το Ιερό είναι το μόνο μέρος που σώζεται από τον αρχικό ναό και διασώζονται σπαράγματα τοιχογραφιών στην Πρόθεση, την Πλατυτέρα και το Διακονικό. Σκεπάζεται δε από μεγάλη λιθόκτιστη καμάρα. Δίπλα από τον ναό σώζονται κομμάτια μαρμάρινων κιόνων και γωνιόλιθων από τον Παλαιοχριστιανικό και ειδωλολατρικό ναό.

Ο ΌΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στο τέλος του 4ου αιώνα. Ήταν γιος του συγκλητικού Ευτροπίου και της Θεοδώρας, που καταγόταν από τη Ρώμη. Σε πολύ μικρή ηλικία, ο Ιωάννης ζήτησε και έλαβε ως δώρο από τους γονείς του ένα Ευαγγέλιο και αφοσιώθηκε ολόψυχα στο λόγο του Θεού. Ο πατέρας του, όμως, τον προόριζε για κοσμικά αξιώματα κι έτσι, ο νεαρός ακόμη Ιωάννης, αποφάσισε να φύγει κρυφά από το σπίτι, για να γίνει μοναχός. Μόνασε στη μονή των Ακοιμήτων, όπου ηγούμενος ήταν ο Άγιος Μάρκελλος, ενώ οι γονείς του, αφού τον αναζήτησαν και δεν βρήκαν κανένα ίχνος τους, τον θεωρούσαν πια νεκρό

Ύστερα από 6 χρόνια γύρισε στο πατρικό του σπίτι, αγνώριστος και σαν ζητιάνος, ταλαιπωρημένος και σκελετωμένος από τη νηστεία. Οι γονείς του τον δέχτηκαν σαν μοναχό και ο πατέρας του του πρότεινε να μείνει στο δωμάτιο του παιδιού του που πίστευε ότι είχε πεθάνει. Ο Ιωάννης δεν αποκάλυψε την ταυτότητά του και τους παρακάλεσε να του φτιάξουν μία καλύβα στην άκρη του κήπου τους όπου έζησε τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του. Έτσι έλαβε και την ονομασία του «Καλυβίτης».

Προαισθανθείς το θάνατο του, αποκαλύφθηκε στους γονείς του και μετά από μικρό διάστημα πέθανε (γύρω στο 450 μΧ.). Ο ενταφιασμός του Ιωάννη έγινε στο χώρο της καλύβας του και στη συνέχεια οι γονείς του ανέγειραν ναό πάνω από τον τάφο του. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Ιανουαρίου.

Πηγές:

• Καλέμης, Αλέξανδρος. Οι μονές και τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Εύβοιας. Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας.
• “Η μονή του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη”. Παρρησία 15: 12-18. 2010.Μαθητικό Περιοδικό Γυμνασίου Ψαχνών

Κάτω από : Χωρίς κατηγορία  |   Με ετικέττες Μονή, Όσιος Ιωάννης Καλυβίτης, Πληροφορίες για τον Τόπο μας, σχολική χρονιά 2013-2014 | Δεν υπάρχουν σχόλια »