Συγγραφέας: Ρουσάκη Μαρία
Λίγα λόγια για το βιβλίο: Ένα αξιόλογο βιβλίο που εκπλήσσει τον κάθε αναγνώστη για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και τον προτρέπει να παλεύει με “νύχια και με δόντια” για οτιδήποτε αξίζει για την ψυχή και τη ζωή του όσο ακατόρθωτο κι αν φαίνεται αυτό. Πρόκειται για την ιστορία της Έλεν Κέλερ, ενός κοριτσιού που έχασε την όρασή του και την ακοή του όταν ήταν μόλις δεκαεννέα μηνών εξαιτίας μιας σοβαρής ασθένειας. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν πολύ δύσκολα για όλη την οικογένεια της Κέλερ. Ήταν πραγματικά ένα εφτάχρονο “αγρίμι” που μεγάλωνε σε έναν κόσμο που δεν τον έβλεπε ούτε τον άκουγε καθώς κινιόταν μέσα στο σπίτι με βάση την αφή και την όσφρηση. Πως όμως χαρακτηρίζουμε κάποιον ως “αγρίμι” αν δεν βάλουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας στη θέση της; Το ότι δεν άκουγε σημαίνει πως της έλειπαν οι λέξεις για τον κόσμο γύρω της. Και ούτε μπορούσε να μάθει τη γλώσσα των κωφαλάλων αφού ήταν τυφλή. Διέφερε κι αυτό την πλήγωνε. Ξεσπούσε σε κλάματα και κατέφευγε στην αγκαλιά της μητέρας της. Μέχρι που στη ζωή της έρχεται η Άνν Σάλλιβαν που ανέλαβε την εκπαίδευσή της και της έμαθε τη μαγεία των λέξεων και των αριθμών. Μια νεαρή δασκάλα που έμαθε στην Έλεν να επικοινωνεί με το περιβάλλον της να μάθει γραφή και ανάγνωση, να γίνει κανονική βιβλιοφάγος, να περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις και να αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο. Όλη την υπόλοιπη ζωή της θα την περάσει γυρνώντας σε όλο τον κόσμο και προσπαθώντας να ενθαρρύνει με το παράδειγμά της όσους βρίσκονται σε ανάλογη ή άλλη μειονεκτική θέση καθώς η ίδια έγινε σύμβολο ελπίδας και δύναμης για γενιές ολόκληρες.
Γιατί να το διαβάσουμε: Πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο που μας κάνει να δακρύσουμε, να κατανοήσουμε τα άτομα με αναπηρία και να συνειδητοποιήσουμε πως ποτέ στη ζωή μας δεν πρέπει να τα εγκαταλείπουμε. Άλλωστε ο τίτλος του μυθιστορήματος “Μια φλόγα μέσα στο σκοτάδι” μας μεταφέρει μηνύματα πως πάντα πρέπει να βρίσκουμε το κουράγιο να μαχόμαστε, πως όσο υπάρχει ελπίδα υπάρχουν και αποτελέσματα και πως μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας αν το θελήσουμε πραγματικά ή επιπροσθέτως και να επιμένουμε να ανάψουμε μια φλόγα ελπίδας σε εκείνους που την έχουν χάσει.
Στο έργο αυτό συναντούμε πολλές εικόνες που μας συγκινούν “Όταν διαβάζω τα χείλη σου είναι πιο εύκολο! Όμως κι εγώ θα ήθελα να μιλάω σαν εσένα” έλεγε η κωφάλαλη Έλεν στη δασκάλα της με παράπονο. Ιδιαίτερη εντύπωση μας κάνει το γεγονός ότι η Έλεν έπρεπε να συνδέσει τη λέξη ως γράμματα με τη σημασία της δηλαδή πως “νερό σημαίνει αυτό το δροσερό που τρέχει από τη βρύση” ή πως αν έβρεχε έλεγε από μέσα της “Θα πέσουν σταγόνες από ψηλά”. Διαβάζουμε το μυθιστόρημα με ενδιαφέρον ανυπομονώντας για το επόμενο κεφάλαιο. Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα υπέροχο μυθιστόρημα που μεταφέρει στους μικρούς μαθητές μας τις εξής κατευθυντήριες αρχές:
1. Ο σεβασμός της διαφορετικότητας και των αναπτυσσόμενων ικανοτήτων των ατόμων με αναπηρία-διατήρηση της ταυτότητά τους- ως μέρος της ανθρώπινης ποικιλομορφίας.
2. Ισότητα ευκαιριών, προσβασιμότητα και ισότητα μεταξύ των φύλων.
Κάτω από : ελληνική λογοτεχνία, Με αφορμή ένα βιβλίο | Με ετικέττες Μ. Ρουσάκη | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝ ΚΕΛΕΡ.
