Περιηγηθήκαμε την εβδομάδα που μας πέρασε, με τις τάξεις της Γ΄ Γυμνασίου και της Α΄ και Γ΄ Λυκείου στο art space στο Πυθαγόρειο, στην έκθεση  “Όπως ήμασταν τότε: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα από το Καρλόβασι και πέρα”, η οποία προέκυψε από τη συνεργασία του εικαστικού καλλιτέχνη και κινηματογραφιστή Γιώργο Σαλαμέ και της Φωτονήσου, μιας κολεκτίβας ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στα πεδία της τέχνης και του πολιτισμού με έδρα τη Σάμο που ιδρύθηκε το 2014. Στόχος της έκθεσης είναι να αναδείξει την πλούσια κοινωνική ιστορία του νησιού μας και να εντοπίσει τα νήματα που τη συνδέουν με το παρόν.

Συμμετείχαμε και στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που επιμελήθηκε η αγαπημένη Κατερίνα Ζαχαροπούλου, το οποίο μάλιστα το συνδυάζουμε με το γνωστικό αντικείμενο της λογοτεχνίας και αποτελεί έμπνευση και αφόρμηση για τις «αναζητήσεις» μας στην τάξη. Οι μαθητές και οι μαθήτριες  του σχολείου μας– με βασικό εργαλείο μια μηχανή Polaroid – στοχάστηκαν πώς «σε» και «για» μια στιγμή η φωτογραφία συνδέει «εμάς» και «εκείνους» το τότε και το τώρα, πώς ξαναβλέπουμε το παρελθόν μέσα από ό,τι διασώζεται και ό,τι έχει οριστικά παρέλθει.

Το στίγμα  μας το έδωσε το ερώτημα που θέτει  ο Γ.Σαλαμέ: «Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι «πεθαίνεις δύο φορές – πεθαίνεις όταν πεθαίνεις και πεθαίνεις για δεύτερη φορά όταν κάποιος βρίσκει τη φωτογραφία σου και κανείς δεν ξέρει ποιος είσαι. Αλλά ένα χαμόγελο και ένα βλέμμα πεθαίνουν ποτέ;»…