π. Νικόλαος Χατζηνικολάου

Βιογραφικὸ σημείωμα

Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος Χατζηνικολάου γεννήθηκε στὶς 13 Ἀπριλίου 1954 στὴ Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε Φυσικὴ στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης. Συνέχισε τὶς σπουδές του στὸ Harvard καὶ τὸ MIT (ΗΠΑ), ὅπου καὶ ἔλαβε μεταπτυχιακοὺς τίτλους καὶ διδακτορικό. Ἐργάστηκε ὡς ἐρευνητὴς καὶ ἐπιστημονικὸς συνεργάτης στὸ Ἀγγειολογικὸ ἐργαστήριο τοῦ New England Deaconess Hospital (ΗΠΑ). Παραλλήλως διετέλεσε ἐπιστημονικὸς συνεργάτης τῆς Διαστημικῆς Ἑταιρείας τῶν Ἡνωμένων Πολιτείων NASA καὶ τῆς ἑταιρείας Arthur D. Little.

Δίδαξε σὲ σεμινάρια τοῦ Harvard καὶ τοῦ Μ.Ι.Τ, στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης καὶ στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Σπούδασε Θεολογία στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴ Βοστώνη τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ ἀνακηρύχθηκε διδάκτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ὑπῆρξε διευθυντὴς τοῦ Κέντρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεοντολογίας καὶ Πρόεδρος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἐκάρη μοναχὸς στὶς 18 Μαρτίου 1989 στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου Κονίτσης καὶ τὴν ἑπομένη χειροτονήθηκε Διάκονος καὶ ἐν συνεχείᾳ Πρεσβύτερος στὶς 10 Σεπτεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους. Ἀργότερα ἐνεγράφη στὸ μοναχολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας. Ἀπὸ τὸ 1990 ἕως καὶ τὸ 2004 διακονοῦσε ὡς ἐφημέριος τὸ ἁγιορείτικο Μετόχι τῆς Ἀναλήψεως (Μονῆς Σίμωνος Πέτρας) στὸ Βύρωνα.

Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ἐξελέγη στὶς 26 Ἀπριλίου 2004. Χειροτονήθηκε στὶς 30 Ἀπριλίου 2004 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Χριστόδουλο συμπαραστατούμενο ἀπὸ 15 Ἀρχιερεῖς στὸν Καθεδρικὸ Ναὸ Ἀθηνῶν. Εἶναι ὁ δεύτερος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, μετὰ τὸν σεβασμιώτατο κ. Ἀγαθόνικο καὶ ἑκατοστὸς δέκατος ἕβδομος ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο ἕως σήμερα.

Στὶς 20 Μαΐου 2008 ἀναγορεύθηκε ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ στὶς 3 Νοεμβρίου ἔγινε ἡ τελετὴ τῆς ἀπονομῆς τοῦ τίτλου στὴν Μεγάλη Αἴθουσα Τελετῶν.

Ἀναλυτικὰ στοιχεῖα σπουδῶν, ἐρευνητικῆς, διδακτικῆς καὶ διοικητικῆς δραστηριότητας

Ὁ π. Νικόλαος Χατζηνικολάου σπούδασε Φυσικὴ στὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ἀπ᾿ ὅπου καὶ ἀποφοίτησε μὲ ἄριστα τὸ 1976. Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῶν στρατιωτικῶν του ὑποχρεώσεων, συνέχισε τὶς μεταπτυχιακές του σπουδὲς στὸν τομέα τῆς Ἀστροφυσικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Harvard (Master of Arts). Στὴ συνέχεια ἀσχολήθηκε μὲ τὴ μελέτη τῆς Μηχανικῆς τῶν Ρευστῶν καὶ τῆς Μαθηματικῆς Φυσιολογίας καὶ ἔλαβε τὸ Master of Science τοῦ Τμήματος Μηχανολόγων τοῦ Τεχνολογικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).

Οἱ διδακτορικὲς σπουδές του στὸ HST (κοινὸ πρόγραμμα Harvard καὶ ΜΙΤ) ἐπικεντρώθηκαν στὸν τομέα τῆς Βιοϊατρικῆς Τεχνολογίας. Ἀντικείμενό τους ἦταν ἡ Αἱμοδυναμικὴ μελέτη τοῦ κυκλοφορικοῦ συστήματος (καρδιᾶς καὶ ἀγγείων) μὲ χρήση Μηχανικῆς τῶν Ρευστῶν καὶ Ἐφαρμοσμένων Μαθηματικῶν. Πιὸ συγκεκριμένα, ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἐπινόηση, τὸν σχεδιασμὸ καὶ τὴ μελέτη μίας μὴ αἱματηρῆς μεθόδου διαγνώσεως βαλβιδικῶν παθήσεων μὲ μέθοδο ἀκουστικῆς ἀνάλυσης.

Ἐργάστηκε ὡς ἐρευνητὴς καὶ ἐπιστημονικὸς συνεργάτης στὸ Ἀγγειολογικὸ Ἐργαστήριο τοῦ New England Deaconess Hospital, στὸ Τμῆμα Ἀναισθησιολογίας τοῦ Γενικοῦ Νοσοκομείου τῆς Μασαχουσέτης καὶ στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ Νοσοκομείου Παίδων τῆς Βοστόνης. Παράλληλα διετέλεσε ἐπὶ διετία ἐπιστημονικὸς σύμβουλος τῆς NASA καὶ τῆς ἑταιρείας Arthur D. Little σὲ θέματα Διαστημικῆς Ἰατρικῆς Τεχνολογίας.

Τὴν τελευταία χρονιὰ τῆς παραμονῆς του στὶς ΗΠΑ, δίδαξε στὸ πρόγραμμα HST (Health-Sciences-Technology) τοῦ Harvard – ΜΙΤ ἐπὶ δυὸ ἑξάμηνα τὸ Σεμινάριο τῶν «Βιορευστῶν καὶ Αἱμοδυναμικῆς», ἀπὸ δὲ τὸ 1990, διδάσκει κάθε χρόνο, στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης, τὸ μάθημα τῆς «Αἱμοδυναμικῆς Παθοφυσιολογίας τῶν Ἀγγειακῶν Παθήσεων καὶ τῶν Ἀγγειοχειρουργικῶν Ἐπεμβάσεων», τὸ ὁποῖο ἐδίδαξε καὶ στὴν Ἰατρικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Ἡ ἐπιστημονικὴ καὶ ἐρευνητική του ἐνασχόληση μὲ τὸν φυσικὸ κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ ἡ προσωπική του ἀναζήτηση τὸν ὁδήγησαν στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, τὴν ὁποία σπούδασε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Βοστόνης, ἀπ᾿ ὅπου καὶ ἔλαβε τὰ διπλώματα Master of Theological Studies καὶ Master of Theology, καὶ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὅπου ἀνακηρύχθηκε διδάκτορας στὸν τομέα τῆς Βιοηθικῆς, μὲ θέμα τὶς Μεταμοσχεύσεις. Ὁ πόθος ὅμως τῆς βαθύτερης γνώσης καὶ ἡ ἀνάγκη βίωσης τῆς θεολογικῆς ἀλήθειας τὸν ὁδήγησαν στὸ «πνευματικὸ πανεπιστήμιο καὶ θεραπευτήριο» τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου ἔμεινε γιὰ δυόμισι χρόνια.

Ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1993 ἔχει ἱδρύσει καὶ ἔχει ἀναλάβει τὴ διεύθυνση τοῦ πρώτου στὴν Ἑλλάδα Κέντρου Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεοντολογίας καὶ συστηματικὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Βιοηθική, τὶς κοινωνιολογικὲς ἐπιπτώσεις τῆς Βιοϊατρικῆς, τὴν ὀργάνωση σχετικῶν διαλέξεων, σεμιναρίων καὶ συνεδρίων καὶ τὴν κατάρτιση νέων ἐπιστημόνων στὰ θέματα βιοηθικῆς. Οἱ συνεδριακὲς ἐγκαταστάσεις τοῦ Κέντρου Βιοηθικῆς βρίσκονται ἐντὸς τοῦ Ἁγιορείτικου Μετοχίου τῆς Ἀναλήψεως, στὸν Βύρωνα Ἀττικῆς, ὅπου καὶ ὑπηρέτησε ὡς ὑπεύθυνος ἱερέας ἀπὸ τὸ 1990 ἕως καὶ τὴν χειροτονία του ὡς Ἐπισκόπου.

Τέλος, εἶναι μέλος τοῦ Ἐθνικοῦ Ὀργανισμοῦ Μεταμοσχεύσεων, μέλος τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοϊατρικῆς Ἠθικῆς καὶ Δεοντολογίας τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καὶ πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Στὶς 20 Μαΐου 2008 ἀναγορεύθηκε ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.