Σαν σήμερα, στις 13 Ιανουαρίου του 1845 γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς. “Ποιοι ήταν οι πρώτοι μου στίχοι; Μα γράφω από μικρό παιδί, έγραφα πάντα. Γεννήθηκα με το πάθος του στίχου.
Και ζήτησα εν βλέμμα σου θερμόν
Πλην πόσα εθυσίαζα δι’ ένα ασπασμόν.
Κύττα τι ειρωνεία! Θυμούμαι αυτούς τους στίχους, που τους έγραψα όταν ήμουνα παιδί δέκα χρονών, ενώ δεν συγκρατώ κανένα στίχο από το όλο μου
έργον».
Αυτοί ήταν οι πρώτοι στίχοι του Κωστή Παλαμά και συνέχισαν πολλοί ακόμα, όμως ο Παλαμάς για χρόνια τους κρατούσε στο συρτάρι.
«Δεν εδημοσίευσε τα ποιήματά του, παρά μόνον όταν είχεν ακέραια την συνείδησι ότι είνε ποιητής. Εις τα 1882, όταν δηλαδή ήτο 23 ετών, άρχισε να δημοσιεύη ποιήματα εις διάφορα περιοδικά της εποχή και το 1886 εξέδωσε το πρώτο ποιητικόν βιβλίον του «Τα τραγούδια της πατρίδος μου»».(διαδικτυακή πηγή in.gr)
Με αφορμή την παραπάνω επέτειο και τις σκέψεις του ποιητή, ακολουθούν οι πρώτοι στίχοι μιας μαθήτριας της Γ’ Γυμνασίου, Ενίλιας Ντέμα . Ευχόμαστε από καρδιάς να έχουν και συνέχεια…
“Μουσική”
Τι να΄ναι άραγε η μουσική;
Ποιος έχει αναρωτηθεί…
Μια σκέψη,
μια πράξη,
το κοντινό μέλλον,
το μακρινό παρελθόν..
Ο ήχος της φύσης,
του ουρανού,
των ελεύθερων ανθρώπων..
Μέσα μας
είναι η μουσική μας..
Κι ας μην το΄χει κανείς αναρωτηθεί,
όλα αυτά είναι η μουσική.
