Χωρίς κατηγορία

Στον όμιλο της φιλαναγνωσίας και δημιουργικής γραφής του σχολείου μας, για το θέμα της φιλίας, οι μαθητές συνέθεσαν το ποίημα “Άκου το φίλο σου!”, εμπνευσμένοι από το τραγούδι των Beatles “With a little help from my friends”.

(Μαρία Ντάκουρη, Σοφία Μιχηλίδου, Μάριος Κοντογιάννης)

Άκου το φίλο σου!

Στις σκοτεινές τις μέρες σου

την ώρα που όλα σβήνουν,

τότε που νιώθεις μόνος σου

κι οι ελπίδες σου σ΄αφήνουν …

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Να μην το πάρεις σοβαρά, 😳

να μη μελαγχολήσεις,

κράτα την πίστη σου γερά

και φίλους να μετρήσεις.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με λίγα λόγια φιλικά

τα σύννεφα σκορπίζουν

και στην καρδιά σου ζεστασιά

οι φίλοι σου χαρίζουν.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κι αν στον αγώνα της ζωής

νιώθεις πως μένεις πίσω,

αν αισθανθείς πως θα χαθείς,

πάλι θα στο θυμίσω:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Με λίγα λόγια φιλικά

τα σύννεφα σκορπίζουν

και στην καρδιά σου ζεστασιά

οι φίλοι σου χαρίζουν!

ΠΕΖΟΣΤΡΑΤΟΣ

Παλιά οι ανθρώποι βλέπανε της αρετής τη χάρη

και τυχερός λογιότανε κείνος που θα την πάρει.

Τα πλούτη και τα χρήματα μπροστά της δε λογιούνται,

της τύχης τα γυρίσματα πάντα θα τα φοβούνται.

………………………………………………………………………………

Ο γιος μου ο Ερωτόκριτος που’ χει περίσσεια χάρη

άξιος στη γνώση , στη θωριά και πρώτος στο κοντάρι,

την Αρετή, την κόρη σου γυναίκα του τη θέλει

και τίποτ’ άλλο στη ζωή δε μένει να τον μέλει.

H συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης στο σχολείο μας, την Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015, κατά την οποία παρουσιάστηκαν έργα Mozart, Bizet, Bramhs, Anderson και Κωνσταντινίδη, ήταν μια εμπειρία μοναδική για όλους μας! Ευχαριστούμε πολύ τον υπεύθυνο κ. Νίκο Κυριακού, τους συντελεστές και ιδιαίτερα τους μουσικούς της Κ.Ο.Θ.

Ευχαριστούμε επίσης και το @studio43 για τις φωτογραφίες.

[vodsch ePBzm_21I08]

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

1.Που και πότε πήγες Δημοτικό και  πως ήταν το κτήριο?

-Πήγα δημοτικό στο Δαφνούδι Σερρών.  Το σχολείο ήταν πολύ ωραίο και καινούργιο και είχε 6  τάξεις. Πήγα το 1958-1960.

2.Τι θυμάσαι από την συμπεριφορά του δασκάλου σου?

-Οι δάσκαλοι ήταν πολύ καλοί αλλά άμα δεν καθόμασταν καλά, μας έβαζαν τιμωρία.

3.Ηταν εύκολα ή δύσκολα τα μαθήματα?

-Τα μαθήματα ήταν εύκολα αλλά όποιος είχε χρήματα αγόραζε τα βιβλία του. Οι υπόλοιποι διαβάζαμε στα σπίτια με ομάδες.

4.Πώς ήταν οι σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους και τι έπαιζαν στα διαλείμματα?

-Οι μαθητές είχαν πολύ καλές σχέσεις και παίζαμε σκοινάκι, τζαμί, κρυφτό και κυνηγητό. Κάναμε και γυμναστικές επιδείξεις στο τέλος της χρονιάς.

5.Με τι συναισθήματα θυμάσαι το σχολείο σου?

-Με τα καλύτερα συναισθήματα.

Φωτεινή Τσομπάνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ ΝΩΝΤΑ ΣΑΠΟΥΝΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΗΓΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Πήγα σχολείο το 1957 στα Άνω Βρασνά. Το κτίριο ήταν μικρό με λίγα παράθυρα ήταν πέτρινο είχε δυο-τρία σκαλοπάτια και για θρανία είχε μικρά τραπεζάκια

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΤΙ ΘΥΜΑΣΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΟΥ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Οι δάσκαλοι ήταν πολύ αυστηροί, δεν συμπεριφέρονταν σωστά στα παιδιά και μερικές φορές μας χτυπούσαν με ένα κομμάτι ξύλο από δέντρο κρανιάς το οποίο ήταν σκληρό.

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΑ Η ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα μαθήματα ήταν εύκολα, είχαν μόνο γραφή, ανάγνωση και αριθμητική

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΠΑΙΖΑΝ ΣΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών ήταν πολύ φιλικές,  γιατί δεν υπήρχαν παιχνίδια για παίξουμε και έτσι όλοι μαζί κατασκευάζαμε μόνοι μας τα παιχνίδια τα παιχνίδια μας. Τα υλικά που χρησιμοποιούσαμε ήταν πέτρα, ύφασμα, ξύλο, σχοινιά και άλλα υλικά που υπήρχαν εκείνη την εποχή.

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΜΕ ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Όταν θυμάμαι το σχολείο, νιώθω νοσταλγία, επειδή θα ήθελα να γίνω ξανά μικρός να πάω ξανά στο σχολείο με τους φίλους μου και να συναντήσω τους δάσκαλους μου που είχα.

ΑΠΟ   ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Συνέντευξη από τον παππού μου Θεοδωρούδη Βασίλειο για  τις εμπειρίες  του από το Δημοτικό σχολείο:

1)Που και πότε πήγες Δημοτικό

Σχολείο και πώς ήταν το κτίριο;

•Στα Άνω Βρασνά  το 1940. Το σχολείο μας το πήραν οι Γερμανοί στρατιώτες.  Εμείς τότε κάναμε στο παλιό σχολείο. Εκεί δεν είχαμε τις ανέσεις που είχαμε στο άλλο που πήραν οι Γερμανοί. Κάθε παιδί πήγαινε ένα ξύλο για να έχουμε  θέρμανση .Ήμασταν πολλά παιδιά, περίπου 160 σε μια αίθουσα μαζί, από πρώτη έως έκτη. Δεν ήταν υποχρεωτικό, γιατί όλες οι οικογένειες ήταν πολύτεκνες και ήταν περίπου 300 οικογένειες. Το 1948 πήγαμε σχολείο στο Σταυρό λόγω του εμφυλίου πολέμου.  Εκεί κάναμε Βρασνά με Άνω Σταυρό μαζί.

2)Τι θυμασαι από τη συμπεριφορά του δασκάλου σου;

•Δεν ήταν καλοί.  Έδερναν τα παιδιά  και ήταν βίαιοι. Είχα ένα δάσκαλο,  Ζευκελή Γεώργιο από την Πελοπόννησο και μια δασκάλα, Φωτιάδη Κλεονίκη από την Ασπροβάλτα. Ήρθε άλλος δάσκαλος το 1945,  Στεφανίδης από την Μικρά Ασία, ο οποίος ήταν καλός δάσκαλος. Μια μέρα δεν ήξερα το μαθημα και ο κυριος Ζευκελής είπε να πάμε να

Μαζέψουμε βέργες από λυγαριά. Το 1948 πήραν το Θεοφανίδη και τον εξόρισαν στην Μακρόνησο, γιατί  νόμιζαν ότι ήταν Αριστερός. Τον αποχαιρετήσαμε με κλάματα και αυτός εμάς.

3)Ήταν εύκολα ή δύσκολα τα μαθηματα;

•Ήταν δύσκολα τα χρόνια με τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους και τον Εμφύλιο. Ήμουν τυχερός, διότι ο μπαμπάς μου μπόρεσε να μου αγοράσει κάποια βιβλία. Πήγα μέχρι πέμπτη Δημοτικού.

4)Πώς ήταν οι σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους και τι έπαιζαν στα διαλείμματα;

•Είμασταν όλοι πολύ ενωμένοι. Κάναμε ποιήματα, χορεύαμε στη λήξη της χρονιάς. Κάθε  Κυριακή όλα τα παιδιά πηγαίναμε στην εκκλησία.  Είχε παπά απο τα Βρασνά αλλά και έναν από την Βουλγαρία. Τα έλεγε Βουλγάρικα, γιατί  νομίζω πως ήθελε να μας κάνει Βουλγάρους.