1) ποίηση απογυμνωμένη από παραδοσιακά λυρικά σχήματα, πεζολογική.
2) παραστατικότητα,
3) ιδιότυπη γλώσσα, μακριά και απ’ τη δημοτική της εποχής και από την
καθαρεύουσα .Συχνή χρήση όρων της καθαρεύουσας ως ηθελημένο, ίσως, πεζολογικό, ρεαλιστικό στοιχείο. Πολίτικοι ιδιωματισμοί.
4) Ο στίχος καλλιεργεί τα “αντιποιητικά”, τα πεζολογικά στοιχεία.
5) Στίχος ελεύθερος, με άνισο αριθμό συλλαβών
6) Πολλές φορές φανερώνεται και η ομοιοκαταληξία – σαν παιχνίδι ή ειρωνεία.
7) λεπτή ειρωνεία