Για τα σημερινά παιδιά τα παραμύθια λειτουργούν μέσα σε ένα σύνθετο κλίμα      ψυχαγωγίας ως ‘’λύτρωση’’, ‘’προειδοποίηση’’ και ‘’προετοιμασία’’, για να  αντιμετωπίσουν το σκληρό και αντιφατικό περίγυρο. Μοιάζουν σαν καθρέφτης που  μέσα  του τα παιδιά βλέπουν ότι η ζωή δεν είναι απαλλαγμένη συγκρούσεων και  διφορούμενων καταστάσεων. Ο πόνος, η θλίψη, η κακία, η αγάπη, είναι υπαρκτά  συναισθήματα. Ταυτόχρονα όμως βλέπουν ότι υπάρχουν λύσεις και όλα αυτά τα  αρνητικά συναισθήματα εξισορροπούνται από την βεβαιότητα, τα θάρρος, την  αισιοδοξία και την ελπίδα που υπάρχουν στο τέλος των παραμυθιών.

Πολλοί μελετητές έχουν καταλήξει ότι στα παραμύθια εμπεριέχονται πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τόσο στον εξωτερικό τους κόσμο(με τους φίλους τους, με τα παιχνίδια που παίζουν, με το σχολείο) όσο και στον εσωτερικό τους (ψυχικές, ανάγκες, ανησυχίες, φόβοι). Η ελπίδα που δίνουν τα παραμύθια ότι υπάρχει διέξοδος σε όλα αυτά, βοηθάει τα παιδιά να αντεπεξέλθουν στους φόβους και στις αγωνίες που συνοδεύουν την πορεία τους προς την ενηλικίωση αλλά και τους προτείνουν δυνατότητες για την πραγμάτωση της προσωπικής τους αυτονομίας και της κοινωνικής τους ελευθερίας.