Παρακολουθούμε στον προτζέκτορα σύντομο βίντεο εισαγωγής στην έννοια της αναπηρίας

και προβληματιζόμαστε: πως νιώθουν, άραγε, ή τι να σκέφτονται οι αρτιμελείς, όταν βλέπουν ένα ανάπηρο άτομο; Πως να νιώθει, άραγε, ή τι να σκέφτεται ένα ανάπηρο άτομο όταν καλείται να αντιμετωπίσει έναν κόσμο αρτιμελών;

Προσπαθούμε να ευαισθητοποιηθούμε στην έννοια της αναπηρίας και να κατανοήσουμε τον διαφορετικό τρόπο ζωής ενός ανάπηρου ατόμου σε σχέση ταυτόχρονα και με το είδος της αναπηρίας του. Ανταλλάσσουμε απόψεις για τις δυσκολίες που προκύπτουν όταν π.χ. ένα άτομο που κινείται με αμαξίδιο συναντάει εμπόδια στη διαδρομή του ή κάνουμε προσομοιώσεις για να καταλάβουμε τι σημαίνει για έναν τυφλό να βρίσκει εμπόδια σε μια δεδομένη διαδρομή του

Μέσα από τις προσομοιώσεις για την τυφλότητα μαθαίνουμε και για τις αισθήσεις εκτός της όρασης και κατανοούμε τη σημασία της κάθε μιας. Έτσι,

τα χέρια μας γίνονται τα μάτια μας (αφή)

τα αυτιά μας γίνονται τα μάτια μας (ακοή)

η μύτη μας γίνεται τα μάτια μας (όσφρηση)

Μας συνεπήρε η ιστορία της Φένιας, της τυφλής ηρωίδας του βιβλίου της Γιώτας Κ. Αλεξάνδρου σε εικονογράφηση Έφης Λαδά των εκδόσεων Πατάκης, Φένια η αγαπημένη των ήχων

Το βιβλίο έχει μεταγραφεί και σε γραφή Braille κι έχει εικονογραφηθεί ανάγλυφα από ομάδα ανώνυμων εθελοντών του ΚΕΑΤ Καλλιθέας (Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών) κι είχαμε την ευκαιρία να δούμε και να ξεφυλλίσουμε το μεταγραμμένο βιβλίο, να συγκρίνουμε με ένα συμβατικό βιβλίο και να κατανοήσουμε πως πραγματικά είναι τα βιβλία για άτομα με προβλήματα όρασης

Θελήσαμε να κάνουμε δώρο στη Φένια από μια ζωγραφιά, αλλά προβληματιστήκαμε πως θα την δει. Σκεφτήκαμε λοιπόν να την κάνουμε ανάγλυφη, ώστε “τα χέρια της να γίνουν τα μάτια της”…

Τελικά, η ενασχόληση μας με τα ΑμεΑ (Άτομα με Αναπηρία) μας ευαισθητοποίησε σε έννοιες όπως ο σεβασμός, η ισότητα, η αποδοχή της διαφορετικότητας του καθενός μας όπως κι αν αυτή εκφράζεται και μάθαμε να γράφουμε αυτές τις σημαντικές λέξεις…παίζοντας!

Καθώς περιμέναμε την επίσκεψη στο σχολείο μας της συγγραφέως Μαίρης Τσόγκα για την παρουσίαση του βιβλίου της, Ούσκο, σε εικονογράφηση Μαριλένας Μελισσηνού των εκδόσεων Καλειδοσκόπιο

γνωρίσαμε κι εμείς τον πραγματικό Ούσκο. Ο Ούσκο ήταν ένα αξιαγάπητο αρκουδάκι το οποίο βρέθηκε βαριά τραυματισμένο στη σπονδυλική του στήλη. Αφού το περιέθαλψε ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ έγινε η πρώτη αρκούδα που έζησε το υπόλοιπο της ζωής της σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Μας συγκίνησε η ιστορία του, απόσπασμα της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ

τραγουδήσαμε το τραγούδι του Ούσκο, το οποίο μπορείτε κι εσείς να απολαύσετε εδώ

γίναμε μηχανικοί και φτιάξαμε κι εμείς  αναπηρικά αμαξίδια (STEAM)

Επίσης, γίναμε και συγγραφείς και γράψαμε το δικό μας παραμύθι. Αφηγείται τις περιπέτειες τεσσάρων σούπερ φίλων του Πέτρου (κινητική αναπηρία), της Αφροδίτης (τύφλωση), του Μηνά (κώφωση) και του Θανάση (αυτισμός) οι οποίοι αγαπούν τις περιπέτειες. Μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας στην εικόνα