Μνημεία Αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη

Οι φωτογραφίες από το βιβλίο Θεσσαλονίκη 1900-1917. Εκδόσεις Μ. Μόλχο

Στις 5 Αυγούστου του 1917 σ΄ένα μικρό σπίτι της οδού Ολυμπιάδος εκδηλώθηκε πυρκαγιά που γρήγορα επεκτάθηκε επειδή φυσούσε ισχυρός Βαρδάρης.

Η φωτιά έσβησε μόνη της στις 19 Αυγούστου έχοντας καταστρέψει 9.500 σπίτια και αφήνοντας άστεγους πάνω από 70.000

Αμέσως μετά την καταστροφή δημιουργήθηκε ειδική επιτροπή για να εκπονήσει σύγχρονο ρυμοτομικό σχέδιο. Το 1918 η μελέτη με την υπογραφή του περίφημουHernest Hebrard , που υπηρετούσε στη Στρατιά της Ανατολής κατατέθηκε, αλλά δεν τηρήθηκε, ώστε να αποκτήσει η πόλη  τους δρόμους και τους κοινόχρηστους χώρους που έπρεπε.

Οι εικόνες που ακολουθούν προέρχονται από το πολύ όμορφο βιβλίο” Θεσσαλονίκη 1900-1917 ” του Ν. Μουτσόπουλου, Εκδόσεις Μ. Μόλχο . Ευχαριστώ και πάλι τη μαθήτριά μου Χριστίνα Π. που μου το προμήθευσε

Ευχαριστώ το φίλο που  έστειλε στο mail μου το power point  που ακολουθεί. Είναι πολύ γοητευτικό να συγκεντρώνεις φωτογραφίες και εικόνες από τις πόλεις και  τους κατοίκους τους , τις συνήθειες , τις γιορτές , τις λύπες και τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή τους και τις δικές μας.
Βέβαια χάνει από αισθητική άποψη όταν μετατρέπεται ένα αρχείο από power point στη μορφή αυτή που μπορεί να ανεβεί στο blog. Παραμένει πάντως πολύ ενδιαφέρον.

Αν και το blog αναφέρεται στο μάθημα της Ιστορίας Κατεύθυνσης δεν μπορώ να μην εκφράσω τον …πόνο μου!

Είναι απαράδεκτο να μη διδασκόμαστε την τοπική ιστορία. Πριν μελετήσει κανείς τα γεγονότα, τα πρόσωπα, τα συμβάντα στους διάφορους τομείς που σημάδεψαν την εθνική ή την παγκόσμια ιστορία είναι απαραίτητο να γνωρίζει τι συνέβη στην πόλη, το χωριό ή την περιοχή που ζει , που μεγαλώνει και εργάζεται. Μόνον όταν έχει τη γνώση όλων αυτών που διαμόρφωσαν την πραγματικότητα που βιώνει μπορεί να κατανοεί τις πραγματικές διαστάσεις των ιστορικών συμβάντων ή και τον αντίκτυπο των σύγχρονων γεγονότων.

Δεν ζητώ όμως την εισαγωγή στο αναλυτικό πρόγραμμα ενός ακόμη μαθήματος ιστορίας. Φτάνει η παπαγαλία γεγονότων , χρονολογιών και άλλων περιττών στοιχείων που όλοι ξεχνάμε σα δρασκελίσουμε το κατώφλι του σχολείου . Ζητώ να βάλουμε το αυτί μας και ν’ αφουγκραστούμε την ανάσα του τόπου μας. Να βάλουμε το χέρι μας και να ψηλαφίσουμε τις κόχες του -κι αυτές που μας κάνουν να είμαστε περήφανοι αλλά και τις άλλες που μας γεμίζουν με θλίψη και ντροπή-. Να αναπνεύσουμε τον αέρα του, να νιώσουμε τις μυρουδιές του και μετά να πάρουμε τον τορό και νάρθουμε στις μέρες μας. Έτσι μόνοι μας θ’ ανακαλύψουμε το βάρος εννοιών όπως “σεβασμός των μνημείων και της παράδοσης”, “πολιτιστικό περιβάλλον”, “πατρίδα” αλλά και “προσφυγιά”, “μετανάστης”, “ειρήνη”, “δημοκρατία”.

Γιατί η τοπική ιστορία  να είναι έξω από τα σχολεία μας;

Μου έστειλαν φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης και τις αναρτώ σα βήμα προσέγγισης της ιστορίας της πόλης. Αν κάποιος φίλος διαθέτει παρόμοιο ή αλλο υλικό από άλλες πόλεις ή περιοχές θα με ενδιέφερε πολύ να το στείλει στη διεύθυνση του blog

Ευχαριστώ θερμά τη μαθήτριά μου τη Χριστίνα που μου έφερε ένθετο της εφημερίδας Μακεδονία (16 Ιανουαρίου 2005 ) με φωτογραφίες της πόλης από το 1896

Η πόλη της Θεσσαλονίκης λοιπόν και οι κάτοικοί της τη χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων