Αν και το blog αναφέρεται στο μάθημα της Ιστορίας Κατεύθυνσης δεν μπορώ να μην εκφράσω τον …πόνο μου!

Είναι απαράδεκτο να μη διδασκόμαστε την τοπική ιστορία. Πριν μελετήσει κανείς τα γεγονότα, τα πρόσωπα, τα συμβάντα στους διάφορους τομείς που σημάδεψαν την εθνική ή την παγκόσμια ιστορία είναι απαραίτητο να γνωρίζει τι συνέβη στην πόλη, το χωριό ή την περιοχή που ζει , που μεγαλώνει και εργάζεται. Μόνον όταν έχει τη γνώση όλων αυτών που διαμόρφωσαν την πραγματικότητα που βιώνει μπορεί να κατανοεί τις πραγματικές διαστάσεις των ιστορικών συμβάντων ή και τον αντίκτυπο των σύγχρονων γεγονότων.

Δεν ζητώ όμως την εισαγωγή στο αναλυτικό πρόγραμμα ενός ακόμη μαθήματος ιστορίας. Φτάνει η παπαγαλία γεγονότων , χρονολογιών και άλλων περιττών στοιχείων που όλοι ξεχνάμε σα δρασκελίσουμε το κατώφλι του σχολείου . Ζητώ να βάλουμε το αυτί μας και ν’ αφουγκραστούμε την ανάσα του τόπου μας. Να βάλουμε το χέρι μας και να ψηλαφίσουμε τις κόχες του -κι αυτές που μας κάνουν να είμαστε περήφανοι αλλά και τις άλλες που μας γεμίζουν με θλίψη και ντροπή-. Να αναπνεύσουμε τον αέρα του, να νιώσουμε τις μυρουδιές του και μετά να πάρουμε τον τορό και νάρθουμε στις μέρες μας. Έτσι μόνοι μας θ’ ανακαλύψουμε το βάρος εννοιών όπως “σεβασμός των μνημείων και της παράδοσης”, “πολιτιστικό περιβάλλον”, “πατρίδα” αλλά και “προσφυγιά”, “μετανάστης”, “ειρήνη”, “δημοκρατία”.

Γιατί η τοπική ιστορία  να είναι έξω από τα σχολεία μας;

Μου έστειλαν φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης και τις αναρτώ σα βήμα προσέγγισης της ιστορίας της πόλης. Αν κάποιος φίλος διαθέτει παρόμοιο ή αλλο υλικό από άλλες πόλεις ή περιοχές θα με ενδιέφερε πολύ να το στείλει στη διεύθυνση του blog

Ευχαριστώ θερμά τη μαθήτριά μου τη Χριστίνα που μου έφερε ένθετο της εφημερίδας Μακεδονία (16 Ιανουαρίου 2005 ) με φωτογραφίες της πόλης από το 1896

Η πόλη της Θεσσαλονίκης λοιπόν και οι κάτοικοί της τη χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων