«Κόκκινη κλωστή δεμένη
Στην ανέμη τυλιγμένη
Δώστης κλότσο να γυρίσει
Παραμύθι ν` αρχινίσει.» ή ακόμη
« Μύθι, μύθι παραμύθι
Το κουκί και ο ρεβύθι
Εμαλώνανε στη βρύση.
Και περνάει η φακή
Και τους βάζει φυλακή.
Και η φάβα της φωνάζει, Φακή βγάλτα έξω, δεν πειράζει»

Η αφήγηση στο νηπιαγωγείο εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς με κυρίαρχο σκοπό την ψυχαγωγία και την μετάδοση χαράς στα παιδιά. Ωστόσο, από έρευνες που έχουν γίνει έχει αποδειχτεί ότι η αφήγηση βοηθάει και στην ανάπτυξη των επικοινωνιακών δεξιοτήτων των παιδιών προσχολικής ηλικίας, όπως και στην οικοδόμηση της πραγματικότητας και της προσωπικής ταυτότητας.
Στο χώρο του νηπιαγωγείου είναι πολύ σημαντικό να διαμορφώνονται καταστάσεις τέτοιες που να δίνουν στα παιδιά ευκαιρίες για διήγηση βιωμένων εμπειριών και αφήγηση ιστοριών. Η αφήγηση στα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να γίνει πολύ ελκυστική αν συνοδεύεται από την παρουσίαση εικόνων αλλά και με τη συνοδεία άλλων εποπτικών μέσων όπως οι κούκλες που δίνουν ζωντάνια, παραστατικότητα και γραφικότητα στο λόγο. Η χρησιμοποίηση εικόνων στην προσχολική ηλικία αποτελεί κυρίαρχη πρακτική δεδομένου ότι η εικόνα παρέχει πλήθος ωφελειών για το μικρό παιδί. Η ωραία εικόνα φέρνει το παιδί σε επαφή με την τέχνη και την ποιοτική ζωγραφική, αιχμαλωτίζει την προσοχή των παιδιών και καλλιεργεί την φαντασία τους (Κρασανάκης, 1993). Επίσης δημιουργεί συναισθηματικές αντιδράσεις όπως φόβο, χαρά, τρόμο, γέλιο, και στάσεις ζωής όπως για παράδειγμα υγιή αντιμετώπιση απέναντι στον ρατσισμό, στις διαφυλικές σχέσεις κ.ά. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγαν οι Levin et al 1976 όπως αναφέρει η Γιαννικοπούλου (1997), οι εικόνες συντελούν στην καλύτερη απομνημόνευση και κατανόηση των ιστοριών που συνοδεύουν κι έχουν πολύ ευεργετική επίδραση σε παιδιά που προέρχονται από κατώτερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις καθώς και σε παιδιά με ελαφρά νοητική καθυστέρηση. Παρόμοιες έρευνες έχουν γίνει στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα αποδεικνύοντας ότι η εικόνα ενισχύει τον λόγο και η αφήγηση γίνεται περισσότερο ελκυστική για τα παιδιά βοηθώντας τα παράλληλα να απομνημονεύουν με μεγαλύτερη ακρίβεια πληροφορίες της ιστορίας. Ωστόσο υπάρχουν και είδη κειμένων που μπορούν να υποστηριχθούν χωρίς την παρουσία εικόνων όπως τα λαϊκά παραμύθια. Η αφήγηση χωρίς την χρήση εικόνων και άλλων εποπτικών μέσων έχει επίσης μεγάλα οφέλη για το παιδί αφού τα βοηθάει να εξασκηθούν στον προφορικό λόγο για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν πολλές από τις επικοινωνιακές τους ανάγκες. Εξάλλου τα παιδιά στην εποχή μας είναι βουτηγμένα από πολύ νωρίς στον κόσμο των εικόνων και προσπαθούν να τον χειριστούν για να τον κατανοήσουν (Αναγνωστοπούλου, 2001). Το μικρό παιδί μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνει να επικεντρώνει την προσοχή του σε ένα ακουστικό ερέθισμα αψηφώντας τα άλλα, ασκείται να αντιλαμβάνεται τη σημασία των λέξεων, να σέβεται το χρόνο που μιλάει κάποιος άλλος, να θυμάται. Επομένως εξασκεί την προσοχή, την αντίληψη και την μνήμη του και εξελίσσεται σε έναν καλό ακροατή. Επιπροσθέτως η αφήγηση χωρίς εποπτικά μέσα δίνει τη δυνατότητα στον αφηγητή να εκμεταλλευτεί τη «δημιουργική αμοιβαία αφήγηση» ( Interactive storytelling). Πρόκειται για μια διαδικασία όπου αφηγητής που οι ακροατές επεμβαίνουν καθοριστικά πάνω στο κείμενο τροποποιώντας το λιγότερο η περισσότερο, με αποτέλεσμα να προκύπτει μια εντελώς καινούρια ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη δημιουργία νέων ιστοριών. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούν να κάνουν τη διαδικασία αποτελεσματική και ευχάριστη όπως η εικονογράφηση από τα ίδια τα παιδιά των ηρώων της ιστορίας, την εικονογράφηση των σκηνών της ιστορίας και δραστηριότητες αφήγησης από τα ίδια τα παιδιά χρησιμοποιώντας τις ζωγραφιές τους τοποθετώντας τις κατά χρονολογική σειρά ή η κατάταξη τους σε σύνολα με βάση κάποιο κριτήριο ( Γιαννικοπούλου, 1997).
Η αφήγηση μιας ιστορίας ενδείκνυται για υλοποίηση διαφόρων δραστηριοτήτων στο νηπιαγωγείο οι οποίες αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη διαδικασία της μάθησης αφού καλλιεργούν και αναπτύσσουν τον ψυχοκινητικό, νοητικό, συναισθηματικό, κοινωνικό και ηθικό τομέα. Μέσα από την συμμετοχή στις δραστηριότητες το παιδί εκφράζεται δημιουργικά, προβάλλει τον εσωτερικό του κόσμο, επικοινωνεί και συνεργάζεται με τους άλλους και εκτονώνεται σωματικά και ψυχικά. Η φαντασία του παιδιού κατέχει μια πλατιά θέση κατά τη διάρκεια των δραστηριοτήτων οι οποίες μπορούν να υλοποιηθούν την ίδια μέρα μετά την αφήγηση αλλά και αρκετές μέρες μετά.