Πηγή/περισσότερες πληροφορίες : https://14math2024.blogspot.com/

Στο παρακάτω βίντεο θα βρείτε οδηγίες για την ανάκτηση από τον γονέα ή κηδεμόνα, μαθητή-τριας, του κωδικού λογαριασμού πρόσβασης στο ΠΣΔ και τις υπηρεσίες του όπως το e-class και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Σε περίπτωση που υπάρξουν δυσκολίες επικοινωνήστε με το Σχολείο.

Πηγή : 1gym-veroias.ima.sch.gr

• Θα ‘ρθει η στιγμή που θα δημιουργηθούν ανθρωποειδή;
• Θα δούμε αυτοκίνητα που θα οδηγούν μόνα τους;
• Ο εγκέφαλος μας θα ανεβαίνει στο κλάουντ και θα μοιράζεται σε διαφορετικά σώματα;
• Οι αλγόριθμοι θα μας κερδίζουν στο σκάκι και στο πόκερ;
• Θα ζωγραφίζουν, θα γράφουν μουσικές, ποίηση και τραγούδια;
• Θα κανονίζουν τα λογιστικά μας;
• Θα ετοιμάζουν μόνοι τους τις πανεπιστημιακές μας εργασίες;
• Θα συζητάμε φωναχτά μαζί τους, όπως ο Δόκτωρ Σπόκ με τον υπολογιστή του Εντερπράιζ, στο Σταρ Τρεκ;
• Θα φτάσουμε να κάνουμε αναζητήσεις μόνο με τη σκέψη;
• Θα παντρευόμαστε με ανδροειδή;
• Θα διακτινιζόμαστε;

Ναι σε όλα, κάποια άλλωστε, συμβαίνουν ήδη, κάποια θα συμβούν σε δύο, πέντε, δεκαπέντε, ή 50 χρόνια. Πάντως θα συμβούν. Υπάρχει όμως και περίπτωση η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι η αιτία του τρίτου παγκοσμίου πολέμου;

Στο νέο Real Podcast της Σεμίνας Διγενή πρωταγωνιστεί ο «Έλληνας Αϊνστάιν», ο Κρητικός στην καταγωγή Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο ΜΙΤ, η έρευνα του οποίου επικεντρώνεται στην Θεωρητική Πληροφορική και στην διεπαφή της με τα Οικονομικά, την Στατιστική, τη Θεωρία Πιθανοτήτων και την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Ένα podcast για το συναρπαστικό σύμπαν των μαθηματικών, την εξελισσόμενη επανάσταση στον φανταστικό και συγχρόνως πραγματικό κόσμο της Τεχνητής Νοημοσύνης, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τις προκλήσεις με τις οποίες θα έρθουμε αντιμέτωποι στην νέα ζωή που ανοίγεται μπροστά μας.

Επιμέλεια: Χρίστος Αλεξάνδρου.

Ηχοληψία-Μοντάζ: Λιάνα Τζερεφού.

Τα Real Podcast πραγματοποιούνται με την υποστήριξη της Elpedison.

Αρχική πηγή : https://www.youtube.com/watch?v=56xTufdKO6o

Πηγή : https://www.youtube.com/watch?v=fefbfR5b8ys&list=PL-WQZ0UdJykUl0N3nnIxvoq_uHvvaUIDI&index=9

Το τμήμα του podcast που αναφέρθηκε ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης για την κομψότητα των μαθηματικών :

Η γνωστική ανάπτυξη των παιδιών πιθανώς επηρεάζεται από τις ψηφιακές εμπειρίες τους, υποστηρίζουν οι ερευνητές.

Σύνταξη Εύη Τσιριγωτάκη

Ο εγκέφαλος των παιδιών διαμορφώνεται από το χρόνο που περνούν μπροστά στις οθόνες, αποκαλύπτει μια ανασκόπηση η οποία εξέτασε 33 μελέτες που χρησιμοποίησαν τεχνικές νευροαπεικόνισης για να μετρήσουν τις επιπτώσεις της ψηφιακής τεχνολογίας στους εγκεφάλους 30.000 παιδιών ηλικίας κάτω των δώδεκα ετών.

Συγκεκριμένα, η ανασκόπηση αποκάλυψε ότι η παρατεταμένη χρήση οθονών προκαλεί αλλοιώσεις στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, το τμήμα που σχετίζεται με διάφορες σύνθετες γνωστικές λειτουργίες, όπως η έκφραση στοιχείων της προσωπικότητας, η λήψη αποφάσεων και η κοινωνική συμπεριφορά.

«Σε αυτή την ανασκόπηση αξιολογήσαμε 33 μελέτες σχετικά με την χρήση ψηφιακών συσκευών από παιδιά ηλικίας 0-12 ετών και τη συναφή ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, οι οποίες δημοσιεύθηκαν μεταξύ Ιανουαρίου 2000 και Απριλίου 2023», έγραψαν οι συγγραφείς της ανασκόπησης.

Επιπλέον, οι ερευνητές εντόπισαν αλλοιώσεις στον κροταφικό λοβό, ο οποίος εμπλέκεται σε διάφορες βασικές λειτουργίες, όπως η ακουστική επεξεργασία, η μνήμη, η γλώσσα και πτυχές της οπτικής αντίληψης- στον ινιακό λοβό, ο οποίος είναι κυρίως υπεύθυνος για την επεξεργασία οπτικών πληροφοριών- και στον βρεγματικό λοβό, ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης αρνητικές επιπτώσεις της χρήσης οθόνης στην προσοχή, τον εκτελεστικό και ανασταλτικό έλεγχο, τις γνωστικές λειτουργίες και τη λειτουργική συνδεσιμότητα του εγκεφάλου. Επιπλέον, οι ερευνητές συμπέραναν πως ο παρατεταμένος χρόνος χρήσης οθόνης συνδέεται με μειωμένη λειτουργική συνδεσιμότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα και τον γνωστικό έλεγχο, γεγονός που μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη γνωστική ανάπτυξη.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι χρήστες ταμπλετών είχαν χαμηλές επιδόσεις σε εργασίες που απαιτούσαν επίλυση προβλημάτων και εγκεφαλική λειτουργία. Τέσσερις μελέτες έδειξαν ότι τα βιντεοπαιχνίδια και η παρατεταμένη χρήση του διαδικτύου επηρέασαν τον όγκο του εγκεφάλου και τις γνωστικές αξιολογήσεις.

Ορισμένα θετικά αποτελέσματα

Έξι μελέτες έδειξαν πως οι ψηφιακές εμπειρίες μπορούν να βελτιώσουν την εγκεφαλική λειτουργία ενός παιδιού. Για παράδειγμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ικανότητα συγκέντρωσης και μάθησης στον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου σε ορισμένους χρήστες, είχε βελτιωθεί ενώ μια άλλη μελέτη έδειξε ότι οι εκτελεστικές λειτουργίες και οι γνωστικές ικανότητες των παιδιών μπορεί να βελτιωθούν με τα βιντεοπαιχνίδια.

«Θα πρέπει να αναγνωριστεί τόσο από τους εκπαιδευτικούς όσο και από τους φροντιστές ότι η γνωστική ανάπτυξη των παιδιών μπορεί να επηρεαστεί από τις ψηφιακές εμπειρίες τους», δήλωσε ο Hui Li, συγγραφέας της μελέτης και πρόεδρος της Σχολής Εκπαίδευσης και Ανθρώπινης Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ.

«Ο περιορισμός του χρόνου τους στην οθόνη είναι ένας αποτελεσματικός αλλά συγκρουσιακός τρόπος και θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν πιο καινοτόμες, φιλικές και πρακτικές στρατηγικές», πρότεινε ο επιστήμονας.

Οι ερευνητές ζητούν από τους νομοθέτες να προωθήσουν ψηφιακές πρωτοβουλίες που προάγουν την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου, προκειμένου να βοηθήσουν τους γονείς και τους ειδικούς να αντιμετωπίσουν το μέγιστο αυτό πρόβλημα.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Early Education and Development».

ΠΗΓΗ: Interesting Engineering

Πηγή : www.ertnews.gr

Ανακοινώθηκε η κατάταξη Πανεπιστημίων «Webometrics Ranking of World Universities», η οποία καταρτίζεται από τη Cybermetrics (CCHS), μια μονάδα του Ισπανικού Εθνικού Κέντρου Ερευνών (Spanish National Research Council – CSIC), που αποτελεί και το κύριο ερευνητικό ίδρυμα της Ισπανίας. Η συγκεκριμένη κατάταξη περιλαμβάνει περίπου 12.000 Πανεπιστήμια παγκοσμίως και προκύπτει μετά από την εξέταση 31.000 Πανεπιστήμιων από 200 χώρες βάσει της παρουσίας τους στο διαδίκτυο και την απήχηση του ερευνητικού τους έργου. Ανάμεσα σε αυτά, βρίσκονται συνολικά 66 Ελληνικά πανεπιστήμια, δημόσιοι οργανισμοί εκπαίδευσης, αλλά και κολλέγια και ιδιωτικοί φορείς κατάρτισης. Με βάση τα αποτελέσματα της Webometrics τις πρώτες δέκα θέσεις σε εθνικό επίπεδο καταλαμβάνουν τα ακόλουθα Πανεπιστήμια: Εθνική κατάταξη ) Παγκόσμια κατάταξη Πανεπιστήμιο 1) 252 Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών 2) 276 Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 3) 425 Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο 4) 571 Πανεπιστήμιο Πατρών 5) 687 Πανεπιστήμιο Κρήτης 6) 759 Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων 7) 949 Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας 8) 1073 Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης 9) 1368 Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών 10) 1417 Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Εντύπωση προκαλεί ότι το Αμερικάνικο Κολλέγιο είναι σε καλύτερη θέση από το Πάντειο Πανεπιστήμιο που καταλαμβάνει μαζί με την ΑΣΠΑΙΤΕ τις  τελευταίες θέσεις από τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Εντύπωση μου προκαλεί επίσης ότι το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είναι στην 17η θέση. Τα κριτήρια που έγινε η κατάταξη : https://www.webometrics.info/en/Methodology Πηγή : sep4u.gr

Άρθρο στην εφημερίδα Καθημερινή του  Στάθη Ν. Καλύβα  καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και  κάτοχου της έδρας Gladstone στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το πρόβλημα είναι γνωστό: για να καταπολεμηθεί η διαφθορά, το κράτος θεσπίζει περίπλοκους και δαιδαλώδεις κανόνες και διαδικασίες που συχνά ισοπεδώνουν την ατομική πρωτοβουλία και καθηλώνουν την ανάπτυξη, ενώ παράλληλα αποτυγχάνουν να καταπολεμήσουν την παρανομία και τη διαφθορά. Το διαπιστώσαμε για ακόμη μία φορά στην περίπτωση της Μυκόνου, όπου κυριολεκτικά οι νόμοι (και ο τόπος) βιάζονται. Oμως, η Μύκονος δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Για να μείνουμε στο ίδιο παράδειγμα, οι κανόνες που καθορίζουν τη δόμηση είναι απίστευτα περίπλοκοι, με αποτέλεσμα την αργοπορία και την αύξηση του κόστους. Παράλληλα, οι κρατικές υπηρεσίες στενάζουν υπό το βάρος των υποχρεώσεών τους, υποστελεχωμένες με κακοπληρωμένους υπαλλήλους που είναι ευάλωτοι στον πειρασμό της διαφθοράς.

Χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της παθογένειας (και ίσως η πιο καταστροφική) είναι η διαδικασία εισαγωγής στα ΑΕΙ, που ουσιαστικά διαμορφώνει τη λογική ολόκληρης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι εξετάσεις αυτές θεωρούνται αδιάβλητες και «αντικειμενικές» – και πράγματι είναι. Σε μια χώρα όπου η υποψία της παράκαμψης των κανόνων είναι πανταχού παρούσα, κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε αυτονόητο ούτε ασήμαντο. Oμως για να πετύχουμε αυτό το αποτέλεσμα καταβάλλουμε ένα τεράστιο κόστος που συστηματικά υποτιμούμε ή και αγνοούμε: προκρίνουμε ως κριτήριο αριστείας την πιο στείρα αποστήθιση, υποβαθμίζοντας έτσι την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της πρωτοβουλίας των νέων και μετατρέποντας τη δευτεροβάθμια παιδεία σε ένα μαζικό (και ταυτόχρονα ανεπαρκές) φροντιστήριο. Το κόστος αυτής της επιλογής (γιατί πρόκειται περί επιλογής) είναι μεγάλο ατομικά και καταστροφικό συλλογικά γιατί υποθηκεύει το μέλλον της χώρας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ανθρώπινη δημιουργικότητα είναι το πιο σημαντικό αγαθό. Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία εξαφανίζει τα επαγγέλματα ρουτίνας, η απασχόληση και η ευημερία των κοινωνιών εξαρτώνται όλο και περισσότερο από την ατομική ευφυΐα και δημιουργικότητα. Αυτά μας είναι γνωστά, όμως δεν φαίνεται να μας κινητοποιούν ώστε να αλλάξουμε τους τρόπους μας. Γιατί; Η απάντηση είναι απλή: είμαστε παγιδευμένοι. Από τη μία, αρκετοί πλέον γνωρίζουμε ή τουλάχιστον υποψιαζόμαστε το πρόβλημα. Από την άλλη όμως, δύσκολα θα βρεθεί μια κυβέρνηση που θα ρισκάρει το μέλλον της επιχειρώντας να αντικαταστήσει το υπάρχον σύστημα με κάποιο καλύτερο που να βασίζεται στην ανάπτυξη της κριτικής γνώσης. Μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε αμέσως τεράστιες αναταράξεις. Σχεδόν όλοι θα βρίσκονταν απέναντί της. Οι εκπαιδευτικοί γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε νέες και εντελώς διαφορετικές παιδαγωγικές δεξιότητες, η αντιπολίτευση γιατί θα είχε μια μοναδική ευκαιρία να στριμώξει την κυβέρνηση και οι περισσότεροι πολίτες (μεταξύ των οποίων και πολλοί μαθητές) γιατί θα αμφισβητούσαν τα κίνητρα μιας τέτοιας αλλαγής.

Με τον καιρό και καθώς οι θεσμοί αποκτούν βαθιές ρίζες, το εξεταστικό μας σύστημα έχει φθάσει να θεωρείται αμετακίνητο, κάτι σαν φυσικό φαινόμενο που δεν θα αλλάξει ποτέ. Έτσι, μια ολόκληρη κοινωνία παραμένει αδρανής και ακίνητη μολονότι πορεύεται στον λάθος δρόμο. Βέβαια αυτό δεν ισχύει εξίσου για όλους. Όσοι έχουν αντίληψη της πραγματικότητας και παράλληλα διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα (μέσα σε αυτούς βρίσκονται σχεδόν όλοι οι πολιτικοί!), προσφέρουν στα παιδιά τους εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης που κινούνται στην ακριβώς αντίθετη λογική του συστήματος, δηλαδή στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των κριτικών τους δεξιοτήτων. Έτσι, χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στα ιδιωτικά σχολεία που ακολουθούν το εκπαιδευτικό σύστημα του International Baccalaureate (IB) και συνεχίζουν με τριτοβάθμιες σπουδές σε χώρες του εξωτερικού. Με αυτόν τον τρόπο το ρήγμα των ανισοτήτων βαθαίνει. Πώς μπορούμε να απο-παγιδευτούμε; Κατ’ αρχάς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος. Αυτό όμως δεν αρκεί. Είναι συγχρόνως απαραίτητη μια πολιτική ηγεσία που θα επιλέξει να υποστεί βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος στο όνομα ενός μακροχρόνιου κοινωνικού κέρδους. Δύσκολο, αλλά αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της ηγεσίας.

Πηγή : sep4u.gr