Δομικό μοντέλο ταινιών
J’ attendrai le suivant (I’ll Wait for the Next One), Σενάριο: Philippe Orreindy, Thomas Gaudin, Σκηνοθεσία: Philippe Orreindy. Διάρκεια: 3:53, 2002
Valgaften (Election night), Σενάριο/Σκηνοθεσία: Andreas Thomas Jensen. Διάρκεια 10:59, 1998
Τζίμης ο Τίγρης, Σενάριο/Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης. Διάρκεια: 14:22, 1966
Sikumi, Σενάριο/Σκηνοθεσία: Andrew Okpeaha MacLean, Διάρκεια 15:02, 2008
Στην ταινία μικρού μήκους J’ attendrai le suivant το set up μας εισάγει στη ζωή της ηρωίδας το χρόνο και το χώρο. H ανάγκη της ηρωίδας για συντροφικότητα προβάλλεται με το γεγονός της παρουσίας του ερωτευμένου ζευγαριού στις κυλιόμενες σκάλες. Στην αρχή της δεύτερης πράξης, ως καταλύτης λειτουργεί ένας άντρας που απευθύνεται σε αδέσμευ-τες γυναίκες με την πρόκληση να κατεβούν στην επόμενη στάση αν έχουν την ίδια ανάγκη μ’ αυτόν για συντροφικότητα. Κατά τη διάρκεια της 2ης πράξης η ηρωίδα βιώνει τη σύγκρουση. Τα εμπόδια εσωτερικά και εξωτερικά υπερπηδώνται και αποτυπώνονται στο πρόσωπό της. Στο τέλος της 2ης πράξης η ηρωίδα έχει υπερβεί τα εμπόδια, αποφασίζει και βγαίνει την τελευταία στιγμή από το μετρό. Η τρίτη πράξη ( Λύση) ενέχει το στοιχείο της έκπληξης με τη ματαίωση της προσδοκίας.
Στην ταινία μικρού μήκους Election night η πρώτη πράξη (Δέση) μας εισάγει τον κόσμο του ήρωα και στο κεντρικό ερώτημα για τα χαρακτηριστικά του ρατσιστή με αφορμή το γεγονός της επιλογής μπύρας. Στο τέλος της πρώτης πράξης υπονομεύεται η ιδεολογική ταυτότητα που προβάλλει ο κεντρικός ήρωας, αφού έχει ξεχάσει να ψηφίσει στις εκλογές. Στη δεύτερη πράξη, (Σύγκρουση) ο ήρωας βγαίνει σε μια περιπέτεια με στόχο την επιβεβαίωση της ιδεολογικής του ταυτότη-τας. Κατά τη διάρκειά της αντιμετωπίζει συγκρούσεις-εμπόδια που παρουσιάζονται με τη μορφή ρατσιστών οδηγών ταξί. Στο τέλος της δεύτερης πράξης η κομβική σύγκρουση με την υπάλληλο του εκλογικού κέντρου αποτελεί την κορύ-φωση και ανατροπή που προάγει την επίλυση της ιστορίας. Η ταινία ολοκληρώνεται στο χώρο εκκίνησης της πλοκής με τη Λύση απόδειξη της ανατροπής την αυτοεπίγνωση(resurrection) του ήρωα.
Στην ταινία Τζίμης ο Τίγρης με το sut up εγκαθίστανται τα αφηγηματικά δεδομένα της καθημερινότητας του ήρωα, ενός φτωχού βιοπαλαιστή. Παρουσιάζονται η βασική του επιθυμία, έκφραση τρυφερότητας και τα εμπόδια που την αναστέλ-λουν. Στη δεύτερη πράξη το punchline αιφνιδιάζει. Ο ήρωας έχει εξαιρετικές έχει δεξιότητες που προσελκύουν τη δημο-σιογράφο καταλύτη και ο ήρωας ζει την περιπέτειά του με στόχο την ικανοποίηση της ανέκφραστης τρυφερότητας. Στην τρίτη πράξη ο ήρωας υπαναχωρεί στην αρχική του ταυτότητα, τα εμπόδια που είχαν παραμερισθεί επανέρχονται και η ταινία τελειώνει με αναμέτρηση…Από τη δομή λείπει η φιλοσοφία της μεταμόρφωσης του κεντρικού χαρακτήρα.
Στην αρχή της πρώτης πράξης της ταινίας Sikumi ο θεατής εισάγεται στα δραματικά δεδομένα. Η δραματική ώθηση-καταλύτης δίνεται στο τέλος της πρώτης πράξης, όταν ο ήρωας γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας με θύμα και θύτη δυο φίλους του. Στη δεύτερη πράξη ο ήρωας βιώνει σύγκρουση που κλιμακώνεται από τις επιπτώσεις της αποκάλυψης ή της συγκάλυψης του εγκλήματος. Η κρίσιμη στιγμή στο τέλος της δεύτερης πράξης συμβαίνει, όταν η ένταση αυξάνεται υπό την απειλή του μαχαιριού. Στην τρίτη πράξη (Λύση) σέρνουν το πτώμα με σκοπό να το απομακρύνουν.
Αυτή η ιστορία μου έδωσε την εντύπωση πως η πλοκή κυριαρχεί πάνω από τους χαρακτήρες (Αριστοτελικός ορισμός τραγωδίας) άρα μπορούμε να θεωρήσουμε πως έχει σπάσει ο κανόνας του ενός πρωταγωνιστή. Κορύφωση μπορούμε να θεωρήσουμε το τέλος της δεύτερης πράξης, όταν η απόφαση για συγκάλυψη έχει ληφθεί και ο φονιάς εξιλεωμένος βλέπει το πρόσωπο του πτώματος. Στην τρίτη πράξη (Λύση) καθώς απομακρύνουν το πτώμα το τελευταίο κοντινό πλάνο στο πρόσωπο του φονιά αποτυπώνει τη μεταστροφή και την αναγνώριση του σφάλματος, καθώς αναλογίζεται τις συνέπειες της πράξης του που παρουσιάσθηκαν στην κλιμάκωση της δεύτερης πράξης.
