Αγαπημένε μου αδερφέ,

  Σου γράφω αυτό το γράμμα λίγο πριν το θάνατό μου για να σου πω πώς έγινε.

  Ήμουν στο σπίτι όταν ένα πουλί ήρθε και μου έδωσε ένα μήνυμα από τον άντρα μου. Μου είπε ότι ο άντρας μου ήθελε να ετοιμαστώ γρήγορα-γρήγορα και να πάω στο γεφύρι όπου αυτός ήταν. Εγώ τον υπάκουσα. Όταν έφτασα στο γεφύρι, ήμουν πολύ πρόσχαρη και χαιρέτησα τους πάντες. Τότε είδα τον άντρα μου στεναχωρημένο γιατί του είχε πέσει η βέρα μέσα στην καμάρα του γεφυριού και κανείς δεν μπορούσε να την πιάσει. Έδειξα προθυμία να το πιάσω εγώ λόγω του ενδιαφέροντος και της αγάπης μου γι’ αυτόν αλλά όλοι με εξαπάτησαν, αδερφέ. Ένιωσα αγωνία και πανικό όταν κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Άρχισαν να με χτίζουν και ένιωσα πίκρα και αγανάκτηση και έδωσα μια κατάρα. Αλλά από την αγάπη που έχω σε σένα άλλαξα την κατάρα μου σ’ ευχή.

  Ξέρεις ότι σε αγαπώ, αδερφέ μου, και σε παρακαλώ να μην περάσεις ποτέ από το γεφύρι της Άρτας όπου είμαι χτισμένη.

Με πολλή αγάπη

Η αδερφή σου η Λυγερή

Από τη μαθήτρια Β.Ν.