Tα παιδιά με σύνδρομο Down έχουν πολλά κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα με μια ματιά. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει πως όλα τα άτομα με το εν λόγω σύνδρομο είναι απόλυτα εξομοιωμένα. Τα πλέον κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά είναι το στρόγγυλο κεφάλι, η λεπτή και πλατιά στις άκρες μύτη τους, ο κοντόχονδρος λαιμός, κορμός και άκρα, το μικρό στόμα και η δυσανάλογα μεγάλη γλώσσα που συνήθως βγαίνει έξω επειδή δε χωράει στη στοματική τους κοιλότητα.
Το σύνδρομο Down αποτελεί την πιο γνωστή αιτία της νοητικής υστέρησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν αρκετά μαθησιακά προβλήματα καθώς έχουν περιορισμένο IQ 50-70 (τα εκπαιδεύσιμα), κάτι που ωστόσο δεν εμποδίζει πολλά από αυτά τα παιδιά να φτάσουν να φοιτούν σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Πέρα από αυτά βιώνουν και άλλα προβλήματα, όπως είναι η επιβραδυνόμενη γλωσσική ανάπτυξη, η περιορισμένη –κυρίως- ακουστική μνήμη, η αδυναμία λεπτών και αδρών κινήσεων που τα εμποδίζει στην καθημερινότητά τους. Ως προς τη συμπεριφορά τους έχει αποδειχθεί πως τα άτομα με το σύνδρομο είναι πολύ χαρούμενα και κοινωνικοποιημένα. Έχουν μια συγκλονιστική εξωστρέφεια, έχουν ροπή στο ρυθμό και στο χορό, αναπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ παρόλο που πολλές φορές μπορούν να γίνουν ενοχλητικά.
Στη σημερινή εποχή έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζονται αυτά τα παιδιά λόγω πολλών παρεμβάσεων συλλόγων αλλά και λόγω αλλαγής της πολιτικής της επίσημης πολιτείας η οποία δίνει τα εχέγγυα για την καλύτερη αντιμετώπιση αυτών των παιδιών και την πλήρη αποδοχή τους σε πολλούς τομείς. Το σπουδαιότερο βέβαια είναι ότι οι άνθρωποι γενικότερα έπαψαν να λυπούνται ή να χλευάζουν τη διαφορετικότητα αυτών των ατόμων. Όσο περνάει ο καιρός αναγνωρίζεται η αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστούν μικροπρεπείς συμπεριφορές.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κανείς πάρα πολλά βίντεο με πρωταγωνιστές άτομα με σύνδρομο Down, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι συγκινητικά όχι επειδή τα άτομα αυτά είναι διαφορετικά, αλλά επειδή έχουν καταφέρει να αποδείξουν ότι η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι κακό ή αρνητικό, αλλά αντίθετα κάτι αποδεκτό που αποδεικνύει τη δύναμη του ανθρώπου.
Κάνοντας λοιπόν το γύρο του διαδικτύου παρακολούθησα μικρές καθημερινές ιστορίες με πρωταγωνιστές τα εν λόγω παιδιά και διαπίστωσα πόσο πραγματικά κοινωνικά είναι, πόσο ευαίσθητα, πόσο χαίρονται με την επιτυχία τους, πως είναι αποδεκτά από τον κοινωνικό τους περίγυρο! Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο με μια κοπέλα σε σχολείο της Αμερικής η οποία πάσχει από το σύνδρομο και όμως οι συμμαθητές της την έστεψαν βασίλισσα του ετήσιου χορού τους! Ή σε άλλο βίντεο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την χαρά που εισπράττει ένας έφηβος με σύνδρομο Down ο οποίος γίνεται δεκτός σε κάποιο πανεπιστήμιο. Οι αντιδράσεις όλων αυτών των παιδιών είναι τόσο εκδηλωτικές όπως κάθε άλλου υγιούς παιδιού. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως η απέραντη αγάπη και συμπαράσταση της οικογένειας σε αυτά τα παιδιά σε συνδυασμό με την πλήρη αποδοχή τους στα γενικά σχολεία και με την αρωγή του κοινωνικού τους περιβάλλοντος αλλά και της επίσημης πολιτείας, ότι μπορεί να τα οδηγήσει να ζήσουν μια απόλυτα φυσιολογική ζωή.
