Στις παρακάτω πηγές θα βρείτε πληροφορίες για τις συνθήκες εργασίας των παιδιών κατά τη βιομηχανική επανάσταση

1.

Οι φτωχοί των μεγάλων πόλεων ζούσαν την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης κάτω από πραγματικά άθλιες συνθήκες. Η ραγδαία ανάπτυξη τω ν πόλεων υποχρέωνε τους ανθρώπους να στριμώχνονται πολλοί μαζί σε φτηνά καταλύματα, κελάρια και αυλές. Οργανωμένα δίκτυα νερού και αποχέτευσης δεν υπήρχαν με αποτέλεσμα οι θάνατοι, ιδίως των παιδιών, να αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο. Το 1842 η μέση προσδόκιμη ηλικία ενός παιδιού εργατικής οικογένειας στο Μάντσεστερ της Αγγλίας ήταν τα 17 χρόνια. Μεγάλες επιδημίες χολέρας, όπως αυτές των ετών 1831-1833 και 1847-1848, ήλθαν να τονίσουν την ανάγκη λήψης μέτρων από το κράτος. Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι αμέσως μετά την επιδημία χολέρας των ετών 1847048 το βρετανικό κράτος θέσπισε τον πρώτο νόμο περί δημόσιας υγείας.

1. S. Bertein & P. Milza, Ιστορία της Ευρώπης, Αλεξάνδρεια Αθήνα

τόμος 2 σ. 90-91, 193-94

2.

• Μαρτυρία εργάτριας σε εργοστάσιο υφαντουργίας στο Νότιγχαμ της Μ. Βρετανίας

«Εργάζομαι στο εργοστάσιο του κυρίου Ουίλσον. Νομίζω πως το μικρότερο παιδί είναι γύρω στα επτά. Τολμώ να πω ότι υπάρχουν είκοσι παιδιά κάτω από εννιά ετών. Πηγαίνουμε στο εργοστάσιο στις 5.30 το πρωί και γυρνάμε στο σπίτι στις 7.00 το βράδυ. Δεν σταματάμε ποτέ για να φάμε, εκτός από το βραδινό. Ο Κρουκς είναι ο επιστάτης στην αίθουσα που δουλεύω. Δεν με χτυπάει. Χτυπάει όμως τα μικρά παιδιά όταν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Έχω δει παιδιά να κοιμούνται στο πάτωμα.  Όταν τα πιάνουν να κοιμούνται, τα χτυπούν με λουρί. Τα παιδιά είναι πάντα πολύ κουρασμένα το βράδυ. Ξέρω να διαβάζω λίγο, όχι όμως και να γράφω. Πήγαινα στο σχολείο πριν αρχίσω να δουλεύω στο εργοστάσιο. Είμαι δεκαέξι χρονών»

3.

• Μαρτυρία εργάτριας σε ορυχείο της νότιας Ουαλίας

«Έχω τρία παιδιά που δουλεύουν στο εργοστάσιο του κ. Ουίλσον. Το ένα είναι 11, και τα άλλα 13 και 14 χρονών. Δουλεύουν κανονικές ώρες εκεί. Δεν έχουμε παράπονο. Αν μικρύνουν το ωράριο, δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι φτωχοί άνθρωποι. Πρέπει να δουλεύουμε σκληρά για να ζήσουμε. Ο άντρας μου ήταν το περασμένο καλοκαίρι άρρωστος για έξι βδομάδες. Βάλαμε ως ενέχυρο όλα μας τα πράγματα για να ζήσουμε. Δεν έχουμε ξεπληρώσει ακόμη όλο το ποσό. Δεν παραπονούμαστε για τίποτα άλλο, παρά μόνο για τα χαμηλά μεροκάματα. Δεν παραπονούμαι που χτυπούν τα παιδιά μου. Προτιμώ να τα χτυπούν, παρά να βάζουν πρόστιμο» (κυρία Σμιθ)

4.

• Μαρτυρία μιας εξάχρονης εργάτριας σε ορυχείο

«Είμαι κάτω (ενν. στη στοά) για έξι βδομάδες και κάνω 10-14 δρομολόγια τη μέρα. Κουβαλάω έναν ξύλινο κάδο γεμάτο με κάρβουνο. Δουλεύω με την αδερφή μου και τη μητέρα μου. Είναι νύχτα όταν πηγαίνουμε»

Αφού διαβάσετε την ενότητα 12 του βιβλίου σας, να συμπληρώσετε το φυλλάδιο εργασίας

Φυλλάδιο ενότητας 12

Επιλέξτε 2 από τις παρακάτω εικόνες και γράψτε από μία παράγραφο για τη σχέση τους με τη βιομηχανική επανάσταση