Αιώνες τώρα τα σπιτικά προετοιμάζονται για να υποδεχτούν το νέο έτος διατηρώντας τις παραδόσεις. Δικαίως λοιπόν τα Χριστουγεννιάτικα και Πρωτοχρονιάτικα Γούρια διακοσμημένα με κάθε λογής συμβολικά αντικείμενα όπως το ρόδι, το πέταλο, το καραβάκι και κλπ., κατέχουν την πρωτιά των εθιμοτυπικών δώρων καθώς: Ένα έθιμο για γούρι είναι το “ποδαρικό” για καλή χρόνια.
Καρπός της αφθονίας, της γονιμότητας, της καλοτυχίας, του πλούτου αλλά και του περάσματος στην άλλη ζωή. Το ρόδι συνοδεύει συμβολικά την ανθρώπινη παρουσία στη Γη από την προϊστορία της μέχρι τις ημέρες μας.
Η ροδιά εμφανίστηκε στην Περσία. Η ονομασία του δέντρου και του καρπού προέρχεται από τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Έφερε στον κόσμο τον Δία και άλλους ολύμπιους θεούς.
Σύμφωνα με τον ομηρικό ύμνο στη Δήμητρα, ο Άδης απήγαγε την Περσεφόνη. Εκείνη την μέρα η κόρη της Δήμητρας μάζευε λουλούδια μαζί με τις Ωκεανίδες Νύμφες. Το άρμα του ξεπρόβαλλε μέσα από τη γη. Εκείνη την ώρα η Περσεφόνη έκοβε έναν νάρκισσο. Την πήρε μαζί του για να ζήσουν στον Κάτω Κόσμο.
Το πένθος της Δήμητρας για τη χαμένη κόρη ήταν αβάσταχτο. Έκανε τη Γη να σταματήσει να δίνει καρπούς. Ο Δίας, για να μην πεθάνουν οι άνθρωποι από την πείνα, διέταξε τον Άδη να επιστρέψει την Περσεφόνη στη μητέρα της. Οι μοίρες όμως είχαν ορίσει ότι όποιος φάει ή πιεί κάτι στον Κάτω Κόσμο, ήταν καταδικασμένος να μείνει εκεί στην αιωνιότητα. Έτσι ο Άδης, λίγο πριν υποχωρήσει στο αίτημα του Δία για την απελευθέρωση της Περσεφόνης, την υποχρέωσε να φάει έξι σπόρους ροδιού. Με αυτή την πράξη ήταν υποχρεωμένη πλέον να επιστρέφει κάθε χρόνο για έξι μήνες στον Κάτω Κόσμο με τον Άδη.
Ένας άλλο μύθος είναι αυτός που συνδέει την Ροδιά με τον Ωρίωνα. Ο Ωρίων, ήταν ένα παιδί που χάρισαν οι θεοί στον άτεκνο ήρωα της Βοιωτίας Υριέα. Εξελίχθηκε σε γιγαντόσωμο άνδρα και σπουδαίο κυνηγό που σκότωνε τα αγρίμια με χάλκινο ρόπαλο. Ο Ωρίων παντρεύτηκε τη Σίδη, αλλά δεν στάθηκε τυχερός, καθώς η Σίδη παινεύτηκε πως είναι πιο όμορφη από την Ήρα. Για τιμωρία η θεά την έστειλε στον Κάτω Κόσμο όπου μεταμορφώθηκε σε Ροδιά.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Πολύκλειτος σμίλευσε με ελεφαντόδοντο και χρυσό την Αργεία Ήρα. Η Αργειά Ήρα, κρατούσε στο ένα χέρι ένα σκήπτρο και στο άλλο ένα ρόδι. «Για το ρόδι, δεν πρέπει να πω τίποτα»-«γιατί η ιστορία του είναι ιερό μυστήριο», έγραψε ο περιηγητής Παυσανίας τον 2ο αιώνα μ.Χ.
Το ρόδι ήταν ένα από τα 7 αντικείμενα που επεδείκνυε ο Ιεροφάντης σε αυτούς που επρόκειτο να μυηθούν στα Ελευσίνια Μυστήρια. Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσεια, ότι καλλιεργούσαν ροδιές στους κήπους του Βασιλιά Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων. Ο Θεόφραστος αναφέρει τη ροδιά με τα ονόματα «ροιά» και «ρόα» (παράφραση του Ρέα).
Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να φέρουν φυλαχτά με σύμβολα όπως η κουκουβάγια ή ο κόμβος του Ηρακλή, τα οποία πίστευαν ότι έφερναν τύχη και προστασία. Αυτή η παράδοση πέρασε από τους αιώνες και εξελίχθηκε με χριστιανικά σύμβολα, όπως ο σταυρός και το μάτι.
