Η επιστήμη της Βιολογίας Βιολογία στην εκπαίδευση 

Το κυκλοφορικό σύστημα, που αποτελείται από την καρδιά, τις αρτηρίες, τα τριχοειδή αγγεία και τις φλέβες, είναι ο μηχανισμός που αντλεί και μεταφέρει το αίμα σε όλο το σώμα.

Στην καρδιά, η αριστερή κοιλία συσπάται, ωθώντας τα ερυθρά κύτταρα αίματος στην αορτή, τη μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος.

 Από αυτό το σημείο, το αίμα κινείται μέσω μιας σειράς όλο και περισσότερο μικρότερων αρτηριών, έως ότου φθάνει σε ένα τριχοειδές αγγείο, τη σύνδεση μεταξύ των αρτηριών και των φλεβών.

 Τα μόρια οξυγόνου αποσυνδέονται από τα ερυθρά κύτταρα αίματος και ξεφεύγουν πέρα από τον τριχοειδή τοίχο, στον ιστό σωμάτων.  

Τότε το αίμα έχει πλέον αποξυγονωθεί και αρχίζει την επιστροφή του στην καρδιά.  

Περνά μέσω των ολοένα και περισσότερο μεγαλύτερων φλεβών για να φθάσει τελικά στο σωστό αίθριο. 

 Εισάγεται στη σωστή κοιλία, η οποία με τη σειρά της το αντλεί μέσω των πνευμονικών αρτηριών στους πνεύμονες, για να πάρει περισσότερο οξυγόνο.  

 Οξυγονωμένο, πλέον, το αίμα υπεισέρχεται στο αριστερό αίθριο, κινείται στην αριστερή κοιλία και «το ταξίδι του αίματος» αρχίζει και πάλι.

Σαν σήμερα, την 25η Απριλίου του 1953 το περιοδικό Nature δημοσίευσε το άρθρο των Watson και Crick για τη δομή του DNA. Εξήντα τρία λοιπόν χρόνια μετά τη δημοσίευση του άρθρου, οι συνέπειες του επιτεύγματος στην επιστήμη και τις εφαρμογές της εκτός από πολυάριθμες, είναι και πασίγνωστές για να επισημανθούν, ακόμη και στους μη βιολόγους φίλους της σελίδας.

Όμως το επίτευγμα αυτό- το σημαντικότερο κατά πολλούς του 20ου αιώνα- εκτός από τον επιστημονικό αντίκτυπό του, υποβάλλοντας την ανθρωπότητα σε ένα συγκλονιστικό μάθημα βιολογικής αυτογνωσίας, διεπότισε τον πολιτισμό της και έγινε αναπόσπαστο τμήμα του, από τη φιλοσοφία και τη νομική επιστήμη, ως τη λαϊκή κουλτούρα και τη μεγάλη τέχνη.

Σήμερα λοιπόν, επέτειο της ανακοίνωσης της κομψής σπείρας των Watson και Crick, επιλέξαμε να παρακάμψουμε την επιστημονική σημασία της, τα φιλοσοφικά και δεοντολογικά ερωτήματα που ανακύπτουν από την γνώση της και τη διαχείρισή της, τις κινηματογραφικές ταινίες που την έχουν ως θέμα, τις διαφημίσεις των …. καλλυντικών στις οποίες φιγουράρει, και να σας παρουσιάσουμε δύο δείγματα υψηλής τέχνης που ο δημιουργός του, εμπνεύστηκε από το DNA και την επιστήμη του.

Αναφερόμαστε στον Σαλβατόρ Νταλί, τον σουρεαλιστή ζωγράφο, του οποίου η εικονοποιία επηρεάστηκε από την αγάπη του για τις επιστήμες και τα επιτεύγματά τους.
Τη δεκαετία του 20, δεν επηρεάζεται μόνο από το έργο του Freud, που ούτως ή άλλως ήταν προσφιλές στους κύκλους των σουρεαλιστών. Επηρεάζεται και από τη θεωρία της σχετικότητας που τον οδηγεί να παραμορφώσει τα ρολόγια και τον χρόνο που επισημαίνουν, στο περίφημο πίνακά του «Η Εμμονή του Χρόνου«.

Kαι το 1957 εμπνεόμενος από τη μορφή της έλικας του DNA δημιουργεί το έργο του: «Butterfly Landscape (The Great Masturbator In A Surrealist Landscape With D.N.A.)«, μια από τις πρώτες καλλιτεχνικές δημιουργίες που απεικονίζουν-με εξαιρετική όμως επιστημονική ακρίβεια- το μόριο του DNA.

Ενώ το 1963, έναν χρόνο μετά τη βράβευση των Watson και Crick, αφιερώνει στο επίτευγμά τους, έναν πίνακα που τον ονομάζει με μια από τις μακροσκελέστερες ονομασίες που έχουν δοθεί σε έργο τέχνης. Είναι η ονομασία Galacidalacidesoxyribonucleicacid της οποίας το πρώτο συνθετικό προέρχεται από το όνομα της συζύγου του Gala και το δεύτερο, από την αναλυτική ονομασία του μορίου του DNA. Στον πίνακα εκτός από το μόριο του DNA, έχουν περιληφθεί (κάτω αριστερά) δύο αποσπάσματα από δημοσιεύσεις της εποχής στα οποία εικονίζονται οι δύο επιστήμονες.

Όταν ρωτήθηκε για τον τίτλο του έργου, η απάντησή του ήταν: Αποκαλώ το αφιέρωμά μου στους Watson και Crick : GALACIDALACIDESOXIRIBUNUCLEICACID. «Είναι ο μεγαλύτερος μονολεκτικός τίτλος έργου μου. Όμως το θέμα του είναι ακόμη μεγαλύτερο, όσο η γενετική εμμονή της ανθρώπινης μνήμης...»

πηγή: http://www.biology4u.gr/?p=2959