Η κυκλοφορία του αίματος είναι γνωστή εδώ και τρεις αιώνες από τον Άγγλο γιατρό Harvey, που την περιέγραψε το 1842. Διακρίνεται στη μικρή και τη μεγάλη κυκλοφορία. Η λειτουργική και ανατομική ακεραιότητα των αγγείων (αρτηριών, φλεβών, τριχοειδών) αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ομαλή κυκλοφορία του αίματος.

Μικρή κυκλοφορία του αίματος

Το αίμα, με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο, από τον δεξιό κόλπο μέσω της τριγλώχινας βαλβίδας, μεταφέρεται στη δεξιά κοιλία της καρδιάς. Στη συνέχεια με την πνευμονική αρτηρία μεταφέρεται στους πνεύμονες και μέσω των πνευμονικών τριχοειδών διακλαδίζεται στις κυψελίδες όπου και οξυγονώνεται. Μετά την οξυγόνωσή του, με τις πνευμονικές φλέβες επιστρέφει στον αριστερό κόλπο.

Μεγάλη κυκλοφορία του αίματος

Από τον αριστερό κόλπο, όπου το αίμα, όπως προαναφέρθηκε, είναι πλούσιο σε οξυγόνο, μέσω της διγλώχινας ή μιτροειδούς βαλβίδας, μεταφέρεται στην αριστερή κοιλία. Η αριστερή κοιλία της καρδιάς λειτουργεί σαν ισχυρότατη πιεστική αντλία και μέσω της αορτικής βαλβίδας ωθεί το αίμα στις αρτηρίες. Αυτές διακλαδίζονται σε όλο το σώμα και τελικά μεταπίπτουν στα τριχοειδή των ιστών. Έτσι το αίμα φτάνει σε κάθε σημείο του σώματος για να επιτελέσει τις λειτουργίες του. Στη συνέχεια, από τα τριχοειδή το αίμα, αποξυγονωμένο, συλλέγεται στις φλέβες που τελικά καταλήγουν στην άνω και κάτω κοίλη φλέβα, οι οποίες το επαναφέρουν στον δεξιό κόλπο.

Πηγή: Ιωαννίδου-Παπακωνσταντίνου Ά., Αλεξανδράτου Α., Παρασκευούλης Σ., ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ-ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ Ι, ΟΕΔΒ, Αθήνα