Όλα ποτέ δεν μπορούν να είναι ρόδινα! Δυσκολίες υπήρχαν, γεγονότα που μας στεναχώρησαν, μας απογοήτευσαν και μας οδήγησαν να σταθούμε στάσιμοι, απλοί παρατηρητές λες και τα πόδια μας είχαν πέτρες, λες και μας είχαν ρίξει τσιμέντο! Όμως ευτυχώς τα θεμέλια ήταν σαθρά, το όραμα εκεί και με μια βαθιά εισπνοή καταφέραμε να τα γκρεμίσουμε και να προχωρήσουμε. Το όραμα αυτό της αλλαγής που το στηρίζαμε, έστω και κάτω από αντίξοές συνθήκες, πήρε σάρκα και οστά! Φτάνοντας στο τέλος της σχολικής χρονιάς κάποιοι επέστρεψαν στις θέσεις τους, κάποιοι ετοιμάζονται να φύγουν αφήνοντας τη καρδιά μας βαριά αλλά με μια ελπίδα. Να ξανασμίξουμε, να ξανασυνεργαστούμε, να ολοκληρώσουμε αυτό που αρχίσαμε…
Μπορεί να θεωρηθεί γραφικό όμως αξίζει να ευχαριστήσω όλους αυτούς που φέτος κατάφεραν να δώσουν ότι καλύτερο μπορούσαν, είτε ήταν λίγο είτε πολύ, κατάφεραν να αποδείξουν ότι η δημόσια εκπαίδευση μπορεί να γίνει ανταγωνιστική και ποιοτική!
Σας ευχαριστώ θερμά από καρδιάς
Χαριτίνη Πετρίδου