Γ 121-244 Η ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ (ΣΧΟΛΙΑ)
5 Φεβρουαρίου 2021 ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΛΕΝΗ
ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ (τείχος + σκοπώ που σημαίνει παρατηρώ από τα τείχη)
ΡΟΛΟΣ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑΣ ΠΑΡΗ-ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Α)Μας δίνεται η εντύπωση ότι ο πόλεμος αρχίζει τώρα (αν και είμαστε στον 10ο χρόνο), μιας κι ο στόχος του Ομήρου είναι να παρουσιάσει τον 10χρονο πόλεμο στο κάστρο του Ιλίου.
Β) Δίνεται πληροφόρηση για κάποιους σημαντικούς αρχηγούς των Αχαιών από την Ελένη που τους γνωρίζει πολύ καλά.
Δ) Ξαναζωντανεύει στη μνήμη των ακροατών η αρπαγή της Ελένης.
Ε) Χρησιμοποιείται για μια ακόμη φορά η αρπαγή της Ελένης ως κίνητρο για τον Τρωικό πόλεμο.
Στ) Όλη η σκηνή αποτελεί επιβράδυνση.
ΡΟΛΟΣ ΥΦΑΝΤΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
Α) Αποδεικνύει την ηρεμία και την έμπνευση της Ελένης, ενώ πολεμούν οι Τρώες με τους Έλληνες για το χατίρι της και μάλιστα τη στιγμή που θα μονομαχήσουν ο Μενέλαος και ο Πάρης.
Β) Φαίνεται η περηφάνια και η αυτοπεποίθησή της για την ομορφιά της (σχεδιάζει στο υφαντό τον πόλεμο που γίνεται για χάρη της).
ΥΦΑΝΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ (στ.125-128)
Κατείχε σημαντική θέση στην οικιακή οικονομία. Η τέχνη αυτή συναντάται στα βάθη της προϊστορίας. Οι ηρωίδες των ομηρικών επών, η Πηνελόπη, η Κίρκη, η Καλυψώ, η Χρυσηίδα, οι γυναίκες των Φαιάκων και η Ελένη έχουν ως κύρια ενασχόληση την υφαντική. Η υφαντική ήταν εικαστική τέχνη και αποτελούσε ασχολία των γυναικών της αριστοκρατικής τάξης. Ενώ προετοιμάζεται η μονομαχία, η Ελένη υφαίνει.
ΕΚΦΡΑΣΗ (στ. 125-128 )
Η περιγραφή ενός έργου των εικαστικών τεχνών (πραγματικού ή φανταστικού) είναι γνωστή με τον όρο «έκφραση».
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ (με τη μορφή της Λαοδίκης-μεταμόρφωση/ενανθρώπιση)
Δείχνει την αγάπη της οικογένειας του Πάρη προς την Ελένη (φαίνεται από την προσφώνηση «γλυκιά μου»).
Ξεσηκώνει την Ελένη να δει το θέαμα με την εικόνα των ετοιμοπόλεμων Ελλήνων και Τρώων.
Ενημερώνει για την απόφαση της μονομαχίας Πάρη- Μενελάου.
Γεμίζει την Ελένη με λαχτάρα για τον πρώτο της άνδρα και νοσταλγία για την πατρίδα και τους γονείς της.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ
Μαγεύονται από την ομορφιά της παρόλο που τα παιδιά τους σκοτώνονται για χάρη της και οι ίδιοι είναι αλλοεθνείς.
Μας κάνουν να φανταζόμαστε την ομορφιά της από τον θαυμασμό που τους προκαλεί.
Ομολογούν ότι δικαιολογημένα έγινε ο πόλεμος για χάρη της.
Προσγειώνονται ρεαλιστικά με την ευχή αυτή να γυρίσει στη Σπάρτη και να μην υποστούν άλλα δεινά εξαιτίας της.
Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΕΛΕΝΗΣ ΠΡΙΑΜΟΥ
Δείχνει ξανά (μετά την Ίριδα-Λαοδίκη) την αποδοχή της Ελένης από τους ανθρώπους του παλατιού.
Αποδεικνύει ότι την έχουν απαλλάξει από τις ευθύνες για τα δεινά (οι θεοί ευθύνονται).
Δείχνει τον σεβασμό της Ελένης προς τον Πρίαμο αλλά και την οικειότητα –τρυφερότητα («γλυκέ πεθερέ μου»).
Φανερώνει την ενοχή, την πίκρα και τη μετάνοια της Ελένης καθώς και τη νοσταλγία για τη μοναχοκόρη της (σα να βρισκόμαστε στο πρώτο έτος του πολέμου).
Δίνει την ευκαιρία στον Πρίαμο και στους ακροατές να πληροφορηθούν για τους ηγέτες του αχαϊκού στρατού.
ΔΟΜΗ ΛΟΓΩΝ ΕΛΕΝΗΣ
α) Αναφορά προσωπικών της ενοχών.
β)Παρουσίαση σημαντικότερων Αχαιών.
γ) Αναφορά στους αδερφούς της.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΑΧΑΙΩΝ
ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ: κραταιός (πανίσχυρος βασιλιάς) με στρατό πιο πολυάριθμο από τον στρατό του Πριάμου στον πόλεμο κατά των Αμαζόνων, καλός βασιλιάς, ανδρείος πολεμάρχος (αρχηγός στον πόλεμο) .
ΟΔΥΣΣΕΑΣ: πανούργος, εύστροφος από την Ιθάκη.
ΜΕΝΕΛΑΟΣ : παρουσιάζεται συγκριτικά με τον Οδυσσέα μέσα από τα λόγια του Αντήνορα. Είναι και οι δύο συνετοί. Ο Μενέλαος είναι όμως πιο εντυπωσιακός στη σωματική διάπλαση ενώ ο Οδυσσέας δεινότατος ρήτορας (παρομοίωση των λόγων του με την πυκνότητα και την απαλότητα των χιονόψιχων) .
ΑΙΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ: η Ελένη ονομάζει τον πρώτο στύλο των Αχαιών και παρομοιάζει τον δεύτερο με θεό.
Η ΕΛΕΝΗ ΑΠΟΖΗΤΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΕΥΚΗ: Ανήσυχη και γεμάτη ενοχές, αναρωτιέται μήπως λόγω της ντροπής τους για εκείνη αποφεύγουν τη μάχη (επική ειρωνεία).
ΡΟΛΟΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ
α) Έρχεται στο προσκήνιο η ομορφιά της που αποτέλεσε την αιτία του τρωικού πολέμου. Η ομορφιά της σχολιάζεται από τους πρωτογέροντες.
β) Η ίδια παρουσιάζει στον Πρίαμο τις πιο ηγετικές φυσιογνωμίες του ελληνικού στρατού.
γ) Φανερώνεται πως η Ελένη νιώθει τύψεις για την πράξη της και νοσταλγία για το σπίτι και τα αγαπημένα της πρόσωπα.
δ) Από τα τείχη θα παρακολουθήσει τη μονομαχία Πάρη – Μενελάου.
ε) Την ώρα της μονομαχίας θα βρίσκεται ψηλά στα τείχη, σε κοινή θέα, ως βραβείο για τον νικητή.
στ) Γενικά σκηνή αποτελεί επιβράδυνση.
ΗΘΟΣ ΕΛΕΝΗΣ
Φαίνεται ήπια, συμπαθής σε όλη την οικογένεια, προκομμένη επιδέξια, χρυσοχέρα (υφαίνει και κεντά), περήφανη για τον πόλεμο που προκάλεσε η ομορφιά της (θέμα υφαντού), θαρραλέα (άνετη μπροστά στους πρωτόγερους), συντετριμμένη και μετανιωμένη για τα δεινά που έφερε στους Τρώες, περήφανη για την καταγωγή της.
ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΑΜΟΥ
Αρχοντικός, ευγενικός τρυφερός προς την Ελένη, γεμάτος θαυμασμό για τους ηγέτες των Αχαιών.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Συνοδεύονται από υπηρέτριες, σκεπάζουν τα μάγουλά τους με το μαντίλι.
ΕΠΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ
Στους στίχους 243-244, υπάρχει επική ειρωνεία, γιατί η Ελένη αγνοεί τον θάνατο των αδερφών της Διόσκουρων, πράγμα που γνωρίζει ο Όμηρος και εμείς.
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ
Στο στίχο 205 και μετά γίνεται αναφορά στην αποστολή του Μενέλαου και του Οδυσσέα στην Τροία, στην αρχή του πολέμου, για την επίλυση των διαφορών με διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για διπλωματική ενέργεια. Διπλωματία είναι η ιδιαίτερη τέχνη που εφαρμόζει ένας διπλωμάτης για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στην εξωτερική πολιτική του κράτους. Η διπλωματία ασκούνταν στην αρχαιότητα με τη μορφή εκτάκτων απεσταλμένων που είχαν ειδική αποστολή. Σήμερα, ο ρόλος της διπλωματίας είναι πολύ σημαντικός στις διεθνείς σχέσεις, γιατί ρυθμίζονται ομαλά οι οικονομικές, στρατιωτικές κ.λπ. σχέσεις μεταξύ των κρατών.
ΛΗΔΑ
Κόρη του βασιλιά Θέστιου της Αιτωλίας. Παντρεύτηκε τον Τυνδάρεω, βασιλιά της Σπάρτης. Η ομορφιά της γοήτευσε το Δία, που μεταμορφωμένος σε κύκνο ενώθηκε με αυτήν. Όταν ο Δίας πλάγιασε με τη Λήδα παίρνοντας τη μορφή του κύκνου, την ίδια νύχτα που εκείνη βρέθηκε ερωτικά με τον Τυνδάρεω, από τον Δία γεννήθηκε ο Πολυδεύκης και η Ελένη, από τον Τυνδάρεω ο Κάστορας και η Κλυταιμνήστρα. Η Λήδα αυτοκτόνησε, μην μπορώντας να αντέξει την ντροπή για τα καμώματα της κόρης της, της Ελένης, που είχε εγκαταλείψει τον άντρα της –όπως νόμιζαν όλοι οι θνητοί– για χάρη του Πάρη.
ΟΙ ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ (> Διός+Κούροι)
Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ήταν παιδιά (δίδυμα) του Δία και της Λήδας και αδέρφια της ωραίας Ελένης. Ήταν θεοί του φωτός και προσωποποιούσαν για τους Έλληνες την εντιμότητα, τη γενναιοψυχία, την τόλμη, την ευγένεια και την αρετή. Ήταν προστάτες των καραβιών και των ναυτικών. Οι Έλληνες τους λάτρευαν και τους τιμούσαν σαν θεούς, ενώ συχνά ζητούσαν από αυτούς συμπαράσταση και βοήθεια στις δύσκολες ώρες. Ήταν οι προστάτες και σωτήρες των θνητών.
Οι Σπαρτιάτες τους είχαν σε περίοπτη θέση όσον αφορά τη λατρεία. Επίσης, όταν βαδίζανε να συναντήσουν τον εχθρό τραγουδούσαν έναν παιάνα προς τιμή των Διοσκούρων.
Τα δύο αδέλφια έτρεφαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον. Όταν σε μια σύγκρουση σκοτώθηκε ο Κάστορας, ο Δίας προσέφερε στον Πολυδεύκη την αθανασία. Ο Πολυδεύκης δέχτηκε, με τον όρο να μοιραστεί το δώρο του Δία με τον αδελφό του. Ο Δίας το δέχτηκε και, γι’ αυτό, ο καθένας από τους δύο βρίσκεται τη μια μέρα στον Κάτω Κόσμο και την άλλη στον Όλυμπο.
Δημοσιευμένο στην κατηγορία ΙΛΙΑΔΑ Β΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ .
Πρόσφατα σχόλια