ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ένα διαφορετικό τέλος στο διήγημα “Γιατί;” του Γ.Μαγκλή από την Ιωάννα Σ.

7 Μαΐου 2017 ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΛΕΝΗ

Μπαίνοντας στη θέση του συγγραφέα, η μαθήτρια του τμήματος Β4 Ιωάννα Σ., δίνει ένα διαφορετικό τέλος στο διήγημα “Γιατί;” του Γ. Μαγκλή (Κείμενα Β΄ Γυμνασίου). Ας ακολουθήσουμε τη φαντασία της:

“……Ο νέος στρατιώτης σημαδεύει με το όπλο του τον άλλο στρατιώτη που έχει σκύψει στην ρεματιά και ετοιμάζεται να πιει το δροσερό νεράκι της. Ο νέος στρατιώτης κρατά  την ανάσα του και σιγά-σιγά ετοιμάζεται να πατήσει την σκανδάλη.

Ξαφνικά, όμως, το κελάηδημα ενός αηδονιού ξαφνιάζει και τους δύο. Ο εχθρός  σηκώνει το κεφάλι του και ψάχνει να βρει το πουλί. Ο νέος στρατιώτης  χάνει την συγκέντρωση του, χαλαρώνει  το χέρι του και αφήνει το όπλο του  να  πέσει. Ο εχθρός συνεχίζει να ψάχνει το αηδόνι, για λίγα δευτερόλεπτα ακόμα, χαμογελώντας. Φαίνεται πως, έστω και για λίγο, έχει ξεχάσει τον πόλεμο. Απολαμβάνει την ομορφιά της φύσης και ξαναγίνεται πάλι, έστω και για λίγο, άνθρωπος. Μετά από λίγο, χάνεται  πίσω από την πλαγιά.

Ο νέος στρατιώτης, όλο αυτό το διάστημα, τον  παρατηρούσε. Στα αυτιά του ηχούσε το κελάηδημα του πουλιού, αλλά τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον εχθρό. Μέσα του τριγύριζαν πολλές σκέψεις: «Μα, γιατί δεν τον πυροβόλησα; Γιατί τον άφησα να ξεφύγει;  Αυτός ο άνθρωπος με απειλεί; Κρατάει όπλο και θέλει να με σκοτώσει;  Όχι, αυτή την στιγμή δεν είναι εχθρός. Είναι ένας απλός  άνθρωπος που απολαμβάνει τις χάρες τις φύσης! Κάπου εκεί, σίγουρα τον περιμένουν οι δικοί του άνθρωποι. Στο καλό κάλε μου άνθρωπε !!».

Ο νέος στρατιώτης πήρε το όπλο του χαμογελώντας και έφυγε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μετά από πολύ καιρό, ένιωθε, έστω και για λίγο, άνθρωπος …. ”

Δημοσιευμένο στην κατηγορία  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ .